Η τοποθέτηση του Αντώνη Αντανασιώτη, εκλεγμένου στο ΔΣ του ΔΣΑ, στο πανελλήνιο συνέδριο των Δικηγορικών Συλλόγων:
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Ο τίτλος του Συνεδρίου θέτει ένα ερώτημα: Ποια δικηγορία ζούμε και ποιαν αξίζουμε. Η απάντηση σε αυτό εξαρτάται κατά τη γνώμη μας από ποια μεριά της δικηγορίας τοποθετείται ο καθένας μας.
Δεν είμαστε ένα ταξικά ενιαίο δικηγορικό σώμα, πότε δεν ήμασταν τέτοιο, πολύ περισσότερο σήμερα. Στο χώρο μας συγκρούονται όλο και πιο έντονα όχι απλώς διαφορετικά, αλλά αγεφύρωτα συμφέροντα: Μεγάλες δικηγορικές εταιρείες που γιγαντώνονται με τζίρο 1 δις ευρώ κάθε χρόνο, δικηγόροι πολύ υψηλών εισοδημάτων με ισχυρές οικονομικές και πολιτικές διασυνδέσεις από τη μία μεριά, και από την άλλη δικηγόροι υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, των οποίων η θέση συνεχώς επιδεινώνεται.
Η ηγεσία και η πλειοψηφία της Ολομέλειας έχουν σοβαρή ευθύνη, γιατί συνειδητά συσκοτίζουν αυτή την πραγματικότητα, ενισχύοντας έτσι στην πράξη την κυριαρχία των δικηγορικών εταιριών.
Δεν μπορούμε ωστόσο να πατάμε σε δύο βάρκες. Εμείς κάνουμε επιλογή. Μεροληπτούμε υπέρ της μεγάλης πλειοψηφίας των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων. Αυτοί μας ενδιαφέρει πώς ζουν, αυτοί μας ενδιαφέρει να βελτιώσουν τη θέση τους, αυτοί μας ενδιαφέρει να έχουν ένα μέλλον που τους αξίζει.
Δίπλα σε αυτό το ερώτημα τίθεται ένα άλλο: Ποια Δικαιοσύνη θέλουμε και αξίζουμε. Αυτήν που εξυπηρετεί τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους στρατηγικούς επενδυτές όπως προσπάθησε να μας διαφημίσει με προκλητικό τρόπο για άλλη μία φορά προχθές ο κ. υπουργός ή αυτήν που εξυπηρετεί τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα; Εμείς επιλέγουμε και αγωνιζόμαστε για τη δεύτερη.
Ποιος είναι όμως ο πραγματικός αντίπαλός μας που εμποδίζει τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων να ζει τη δικηγορία και τη Δικαιοσύνη που αξίζουμε; Είναι μόνο ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης; Προφανώς όχι. Απλώς ο κ. Φλωρίδης, με το πολιτικό παρελθόν και τις ιδιαίτερες διασυνδέσεις που έχει, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Να κάνει δηλαδή – επιτρέψτε μου την έκφραση – τη «βρώμικη δουλειά» ώστε να υλοποιηθεί η πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων. Σε αυτή την πολιτική συνολικά πρέπει να στρέψουμε τα πυρά μας. Μια πολιτική που τσακίζει τα δικαιώματα του λαού μας, που τον αφήνει απροστάτευτο σε όλα τα φυσικά φαινόμενα, που εμπλέκει όλο και ποιο βαθιά τη χώρα μας στον πόλεμο, που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε μία απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση και την πόλη που μας φιλοξενεί, την Αλεξανδρούπολη σε ένα μεγάλο ΝΑΤΟϊκό λιμάνι πολέμου.
Υπάρχει ένα ακόμη ερώτημα: Θέλουμε να είμαστε «συλλειτουργοί» αυτού του λεγόμενου «κράτους δικαίου» και αυτής της Δικαιοσύνης που καταπατά βάναυσα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού μας, με την άγρια καταστολή και τις παρακολουθήσεις, με τη συγκάλυψη κρατικών εγκλημάτων, όπως αυτό των Τεμπών; Η φιλοδοξία μας πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι να σταθούμε στην αντίπερα όχθη: Δίπλα στους εργαζόμενους που απεργούν για τα δικαιώματά τους, τους νέους ανθρώπους που κινητοποιούνται και διαδηλώνουν για τις σύγχρονες ανάγκες τους, τους βιοπαλαιστές που χάνουν τα σπίτια τους στους πλειστηριασμούς των funds, με δύο λόγια δίπλα στο λαό που υποφέρει, αλλά και διεκδικεί το δίκιο του.
Το ζήτημα δεν είναι να εξωραΐζουμε την κυρίαρχη πολιτική, να επιχειρούμε μερεμέτια σε ένα σάπιο και αντιδραστικό οικοδόμημα, αλλά να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να το ανατρέψουμε, να υπερασπιστούμε τις ζωτικές ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας των δικηγόρων και του λαού μας.
Κάτω υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να σκεφτούμε και να καταλήξουμε και στις προτάσεις μας για την τροποποίηση του Κώδικα Δικηγόρων στα θέματα που έχουν τεθεί. Όλες οι προτάσεις έχουν σε τελευταία ανάλυση ένα ταξικό πρόσημο. Δεν μπορούν να εξυπηρετούν τις ισχυρές δικηγορικές εταιρείες και τους μεγαλοδικηγόρους και ταυτόχρονα τους ασκούμενους, μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους με χαμηλά εισοδήματα δικηγόρους. Για παράδειγμα, όσον αφορά την άσκηση το ερώτημα είναι: Θα θέσουμε πρόσθετα ταξικά εμπόδια σε έναν νέο πτυχιούχο της Νομικής να γίνει δικηγόρος, μετατρέποντάς τον σε φθηνό και ευέλικτο επιστημονικό προσωπικό ή θα την καταργήσουμε με τον αναχρονιστικό τρόπο που σήμερα γίνεται και θα την εντάξουμε σε ένα αναβαθμισμένο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών και παράλληλα μέχρι την κατάργησή της θα αποδώσουμε πλήρη μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στους ασκούμενους συναδέλφους;
Ή για τα ασυμβίβαστα: Θα ανοίξουμε και τυπικά το επάγγελμα στην εμπορία και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ή θα ενισχύσουμε την ιδιότητα του υπερασπιστή στο πλάι των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων;
Ή ακόμη για τους Δικηγορικούς Συλλόγους: Θα κάνουμε ακόμη πιο προεδροκεντρική, συγκεντρωτική και γραφειοκρατική την οργάνωση και λειτουργία τους ή θα ενισχύσουμε την πρωτοβουλία και τη συλλογική δράση των ίδιων των συναδέλφων που πλήττονται; Θα γενικεύσουμε το αρνητικό παράδειγμα του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας που με τόσα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δεν έχει πραγματοποιήσει ούτε μία Γενική Συνέλευση τα τελευταία χρόνια ή θα αναβαθμίσουμε τη λειτουργία της;
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Εμείς είμαστε αισιόδοξοι. Πιστεύουμε ότι οι ίδιοι οι δικηγόροι που πληττόμαστε, η μεγάλη πλειοψηφία, έχουμε τη δύναμη να αντισταθούμε! Μπορούμε να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός ισχυρού ριζοσπαστικού πόλου πραγματικής αντιπολίτευσης και στον χώρο μας τόσο απέναντι στην κυβέρνηση όσο και συνολικά στην κυρίαρχη πολιτική και τις δυνάμεις που την υπηρετούν. Να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας και να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να ανοίξουμε το δρόμο για βαθιές ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, το δίκαιο και τη Δικαιοσύνη προς όφελος του λαού μας. Σε αυτόν τον αγώνα που εμείς καλούμε, κάθε συνάδελφος της καθημερινής βιοπάλης έχει τη δική του θέση και μπορεί να έχει τη δική του πολύτιμη συμβολή.
Τέλος, στο Συνέδριό μας οι εκλεγμένοι με την Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων, έχουμε καταθέσει δύο ψηφίσματα, τα οποία σας έχουμε ήδη διανείμει. Ένα για τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού και την εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο και ένα για την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας και σας καλούμε να τα υιοθετήσουμε, έστω με έναν άτυπο τρόπο, δεδομένου ότι δεν έχουμε απαρτία.