Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση με θέμα «Ο μύθος του κράτους δικαίου. Το παράδειγμα του εγκλήματος των Τεμπών» που οργάνωσε η ΤΟ Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του ΤΕΕ στο κέντρο της Αθήνας.
Μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι δικηγόροι, δικαστικοί υπάλληλοι και πολλοί ακόμα έδωσαν το παρών παρακολουθώντας με πολύ ενδιαφέρον την εκδήλωση.
Ομιλητής ήταν ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής. Ακολούθησαν παρεμβάσεις από τους Άγγελο Βρεττό, δικηγόρο, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους Στρατευμένους, Θεόδωρο Θεοδωρόπουλο, δικηγόρο, συνήγορο της οικογένειας Φύσσα στη δίκη της Χρυσής Αυγής στο Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, και Δαμιανό Μπαλασούλη, δικηγόρο, συνήγορο οικογένειας θύματος της τραγωδίας των Τεμπών.
Το άνοιγμα έκανε η Χαρά Μαρούλη, μέλος του Γραφείου της ΤΟ Δικαιοσύνης σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Η ιστορική απεργία στις 28 του Φλεβάρη, δύο χρόνια μετά το στυγερό έγκλημα των 57 συνανθρώπων μας στα Τέμπη, προσέδωσε σ’ αυτή τη μαύρη επέτειο χαρακτηριστικά διεκδίκησης, σύγκρουσης με τους πραγματικούς ενόχους, με την πολιτική του κέρδους, που γεμίζει τη ζωή του λαού μας με “κοιλάδες των Τεμπών”.
Η ιστορική απεργία στις 28/2 μας κάνει όλους ένα μπόι ψηλότερους και ταυτόχρονα ανεβάζει τον πήχη των απαιτήσεων για την οργάνωση της πάλης μας την επόμενη μέρα.
Στο πλαίσιο αυτό, και η Τομεακή Οργάνωση της Δικαιοσύνης της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ διοργάνωσε τη σημερινή εκδήλωση και σας καλωσορίζει με χαρά.
Από το έγκλημα στα Τέμπη κι έπειτα, το λεγόμενο “κράτος δικαίου”, η Δικαιοσύνη, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, η συγκάλυψη, το νόμιμο και το παράνομο, βρίσκονται στο κέντρο του ενδιαφέροντος και των συζητήσεων.
Είναι κρίσιμο όμως να αναζητήσουμε το πραγματικό περιεχόμενο όλων αυτών -των εύηχων κατά τ’ άλλα στ’ αυτιά μας- λέξεων, αλλά και τι είναι αυτό που με την επίκληση τους επιχειρείται από τα αστικά κόμματα και επιτελεία του συστήματος, να συσκοτίσει στη σκέψη και στη συνείδησή μας».
Γ. Γκιόκας: Το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας έξω από τις συμπληγάδες του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος
Στην ομιλία του ο Γιάννης Γκιόκας ανέφερε:
«Στην τρέχουσα αντιπαράθεση έχουμε απ’ τη μία την κυβέρνηση της ΝΔ να αποδίδει το έγκλημα των Τεμπών σε χρόνιες παθογένειες, θεσμικές ανεπάρκειες και υπηρεσιακά λάθη και από την άλλη έχουμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να την κατηγορούν για μεθοδεύσεις σε βάρος του κράτους δικαίου, της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, συνολικά των θεσμικών λειτουργιών του σημερινού κράτους.
Τίθεται επομένως ένα κρίσιμο πολιτικό ερώτημα: Ποιος και τι φταίει για το έγκλημα των Τεμπών και τη συγκάλυψή του; Είναι η παραβίαση των αρχών και θεσμών του σημερινού κράτους ή μήπως είναι τελικά το αντίθετο, η έκφραση και αντανάκλαση αυτών ακριβώς των αρχών και θεσμών στην πραγματική ζωή;
Η απάντηση που κάθε πολιτική δύναμη δίνει σε αυτό το βασικό και κρίσιμο ερώτημα, έχει μεγάλη πολιτική, πρακτική και νομική σημασία. Δεν επιδρά μόνο στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τις πολιτικές αιτίες και τους υπεύθυνους αυτού του εγκλήματος και πάνω από όλα στο τι χρειάζεται να γίνει για να μην ξαναζήσουμε τέτοια εγκλήματα, που είναι το νούμερο ένα, επιδρά και στη νομική και ποινική αξιολόγηση των γεγονότων (…)
Η νομιμότητά τους και η δικαιοσύνη τους προστατεύουν την «καρδιά» της αδικίας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
Η πραγματική συγκάλυψη δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, που προφανώς σέρνει τον χορό σε αυτή την υπόθεση (…) Τι προσπαθούν να συγκαλύψουν; Ότι αυτή η ακριβώς η «νομιμότητά» τους είναι που προστατεύει και θωρακίζει την «καρδιά» της αδικίας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας (…) Η δικαιοσύνη τους αντίστοιχα είναι αυτή που κρίνει και αποφασίζει με βάση αυτούς τους άδικους νόμους. Είναι η ίδια που έχει ήδη ρίξει στα μαλακά βασικούς κατηγορούμενους για προηγούμενα κρατικά εγκλήματα.
Είναι η δικαιοσύνη που «σέρνεται» όταν ερευνά τα εγκλήματα του καπιταλισμού, που χάνει αποδεικτικά και στοιχεία σε υποθέσεις που βρωμάνε από το κεφάλι, αλλά είναι αποτελεσματική όταν πρέπει να βγάλει παράνομους τους εργατικούς αγώνες, όταν πρόκειται να αποφασίσει ότι είναι νόμιμες οι περικοπές μισθών, συντάξεων, οι απολύσεις εργαζομένων, όταν πρόκειται να ξεσπιτώσει φτωχούς ανθρώπους, ακόμη και ανάπηρους για να δώσει τα σπίτια τους στα κοράκια των τραπεζών και των funds.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι ως Κόμμα παραιτούμαστε από την αξιοποίηση της όποιας δυνατότητας δίνει το σημερινό θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να αναδειχθεί η αλήθεια. (…) Αυτό κάναμε για παράδειγμα όταν ως Κόμμα προτείναμε να αναθεωρηθούν οι διατάξεις του Συντάγματος, προκειμένου να σταματήσει η ασυλία των εκάστοτε κυβερνητικών πολιτικών προσώπων.
Γιατί, εκτός όλων των άλλων, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ φρόντισαν να διασφαλίσουν την ειδική ποινική μεταχείριση των πολιτικών προσώπων μέσω του νόμου περί ευθύνης υπουργών, αρνούμενοι και την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργησή του.
Όπως έχουμε δεσμευτεί, θα εντείνουμε τις προσπάθειες και θα αξιοποιήσουμε και το παραμικρό περιθώριο για να φωτιστούν όλες οι πλευρές αυτού του μεγάλου εγκλήματος, γνωρίζοντας όμως καλά ότι στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος και των θεσμών του η τράπουλα είναι σημαδεμένη (…)
Γνωρίζοντας πάνω από όλα ότι αυτό που ονομάζεται «κράτος δικαίου» και τα επιμέρους στοιχεία που το συγκροτούν, η τήρηση της νομιμότητας, η δήθεν διάκριση των εξουσιών, η δήθεν ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η τυπική ισότητα απέναντι στον νόμο και το εκλογικό δικαίωμα συγκαλύπτουν την ενιαία, ομοούσια και αδιαίρετη εξουσία του κεφαλαίου.
Αυτή είναι που καθορίζει το περιεχόμενο των νόμων και του Συντάγματος, που διαμορφώνει το περιεχόμενο της δικαιοσύνης και εκπαιδεύει το δικαστικό σώμα, που τελικά είναι ασυμβίβαστη με την ουσιαστική ισοτιμία, αφού δεν μπορεί σε μια ταξική κοινωνία να έχει τις ίδιες δυνατότητες και ευκαιρίες ο εκμεταλλευτής με τον εκμεταλλευόμενο, ο εργάτης, ο βιοπαλαιστής, ο νέος άνθρωπος με τον μεγαλομέτοχο των ομίλων, με τον ιδιοκτήτη των Μέσων Ενημέρωσης, με τον κάτοχο των μέσων παραγωγής, ακόμα κι αν όλοι αυτοί εμφανίζονται κάτω από την ίδια ιδιότητα του «πολίτη» (…)
Η μάχη απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική δεν μπορεί να δοθεί με τη σημαία της υπεράσπισης των θεσμών του σημερινού κράτους
Να γιατί λέμε ότι η μάχη συνολικά απέναντι στην κυβέρνηση, στην κυρίαρχη πολιτική, στην αδικία του συστήματος δεν μπορεί να δοθεί με τη σημαία της υπεράσπισης των θεσμών του σημερινού κράτους ή με τη σημαία της αποκατάστασης της κλονισμένης αξιοπιστίας αυτών των θεσμών και του αστικού πολιτικού συστήματος, όπως λένε όλα τα υπόλοιπα κόμματα, γιατί αυτή είναι μια ξένη σημαία για τα λαϊκά συμφέροντα.
Και να γιατί λέμε ότι οι πολιτικές δυνάμεις που ορκίζονται στο σημερινό κράτος, όπως κι αν ονομάζονται, προοδευτικές, αριστερές, «αντισυστημικές», τελικά προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο σύστημα, καλλιεργώντας για άλλη μια φορά αυταπάτες ότι είναι δυνατόν αυτό το σύστημα να εξυγιανθεί αν βρεθεί κάποιος ικανός θεραπευτής (…)
Αρκεί να δει κανείς το κείμενο – πλατφόρμα που κατέθεσαν ως πρόταση δυσπιστίας το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά, η Πλεύση, όπου αποδίδουν τα λαϊκά προβλήματα στην απόκλιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη από το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ποιο είναι αυτό το θεσμικό πλαίσιο; Είναι το θεσμικό πλαίσιο που θυσιάζει κρίσιμες υποδομές στον βωμό της λογικής του κόστους – οφέλους. Είναι το θεσμικό πλαίσιο των χρηματιστηρίων Ενέργειας και της ενεργειακής φτώχειας. Είναι το θεσμικό πλαίσιο των λόμπι που θεωρούνται ως συστατικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Είναι το θεσμικό πλαίσιο της Frontex και του νέου Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, που εντείνει την καταστολή σε βάρος των θυμάτων των πολέμων και έχει μετατρέψει τη Μεσόγειο σε μια θάλασσα νεκρών προσφύγων και μεταναστών. Είναι το θεσμικό πλαίσιο της ποινικοποίησης του ριζοσπαστισμού και της εξίσωσης φασισμού – κομμουνισμού.
Πάνω από όλα σήμερα είναι το θεσμικό πλαίσιο της στροφής στην πολεμική οικονομία που προωθεί η ΕΕ, της αποστολής στρατευμάτων στα πολεμικά σφαγεία, των νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων ύψους 800 δισ. που θα κληθούν να πληρώσουν οι λαοί της Ευρώπης ανάμεσά τους και ο ελληνικός λαός. Είναι το θεσμικό πλαίσιο που έχει ως δόγμα το σύνθημα «η ειρήνη κοστίζει» (…)
Το λαϊκό συμφέρον, συνεπώς, βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη όχθη: Αυτός ο κλονισμός, αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης να δυναμώσει ακόμη περισσότερο, να βαθύνει η αμφισβήτηση σε αυτό το κράτος, στις συμμαχίες και τους θεσμούς του, να φύγει εντελώς το φωτοστέφανο του κράτους δικαίου, που ποτέ δεν μπορεί να υπηρετήσει το δίκιο των εργαζομένων και του λαού. (…)
Και στην υπόθεση αυτή μπορούν να έχουν ουσιαστική και μεγάλη συμβολή όλοι εκείνοι οι προοδευτικοί, βιοπαλαιστές, άνθρωποι με ανησυχία και καλή θέληση – νομικοί, δικηγόροι, δικαστές, δικαστικοί υπάλληλοι – που νιώθουν ότι το ιδανικό της «δικαιοσύνης» δεν είναι κάτι αφηρημένο, μια μεταφυσική και αιώνια αλήθεια, αλλά συνδέεται πάντα με το ερώτημα «δικαιοσύνη για ποιον, από ποιον, σε ποιο κράτος, με ποιους θεσμούς και νόμους». (…)
Η δικιά μας σημαία, λοιπόν, είναι το σύνθημα που ακούγεται όλο και πιο δυνατά στις μεγάλες συγκεντρώσεις «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», που συμπυκνώνει το πραγματικό πολιτικό και κοινωνικό δίλημμα της εποχής.
Το εργατικό – λαϊκό κίνημα να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις
Αυτό είναι που φοβούνται τα επιτελεία του συστήματος και γι’ αυτό θα επιχειρήσουν πάνω στα διλήμματα που περιγράψαμε ή σε άλλα παρόμοια που μπορεί να βρουν ή να επινοήσουν στο μέλλον, να στηρίξουν την προσπάθεια αναμόρφωσης του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος που ήδη έχει ξεκινήσει. (…)
Το ζήτημα συνεπώς είναι ο λαός να τους χαλάσει τα σχέδια μεταμφίεσης. Τώρα που το σύστημα ζορίζεται, τώρα είναι που πιο αποφασιστικά πρέπει το εργατικό – λαϊκό κίνημα να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις. Όχι για να μπαλώσουμε τις ρωγμές του συστήματος και να συμβάλουμε στη σταθερότητά του, όπως θέλουν τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά να αξιοποιήσουμε τις δυσκολίες του για να κερδίσουν έδαφος οι λαϊκές διεκδικήσεις και να αλλάξει προς όφελος του λαού ο συσχετισμός δύναμης. (…)
Το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας, πρόταση διεξόδου, μόνο που αυτή κινείται έξω από τις συμπληγάδες του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος και των διεθνών συμμαχιών του κεφαλαίου, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Και φυσικά παλεύουμε για να πείσουμε τον λαό ότι αξίζει να αγωνιστεί ο ίδιος για αυτή την προοπτική, που είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική. (…)
Το ΚΚΕ πιστεύει ακράδαντα ότι η ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας δεν τελειώνει στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, δεν τελειώνει με το σημερινό αστικό κοινοβούλιο και δικαστήριο. Απαιτούνται νέοι θεσμοί της εργατικής εξουσίας, που κι αυτή θα είναι ενιαία και αδιαίρετη, με τη διαφορά όμως ότι αυτοί οι νέοι θεσμοί θα εξασφαλίζουν τη συνεχή ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων, στη λήψη και τον έλεγχο των αποφάσεων, θα διασφαλίζουν τη συχνή εκλογή αντιπροσώπων των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας, με αφετηρία τις συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης. Αντιπροσώπων που θα είναι άμεσα ανακλητοί απ’ όσους τους εξέλεξαν.
Θα είναι οι θεσμοί που θα αντιστοιχούν στις νέες σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, με την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό. Σε μια κοινωνία όπου οι ζωές μας δεν θα κοστίζουν. Όπου θα καταργηθεί το καπιταλιστικό κέρδος και όπου η ικανοποίηση των αναγκών του λαού και της κοινωνίας θα είναι το μοναδικό κίνητρο της ανάπτυξης».
Α. Βρεττός: Κλιμάκωση της καταστολής σε συνδυασμό με το μύθο του «κοινού εθνικού συμφέροντος»
Ο Άγγελος Βρεττός στάθηκε στην κλιμάκωσης της καταστολής καθώς «στόχος είναι όπου δεν “πιάνει” ο μύθος του “κοινού εθνικού συμφέροντος” των εκμεταλλευτών με τα θύματα της εκμετάλλευσης, να πέφτει το μαστίγιο της καταστολής των περιορισμών στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση, προκειμένου ο λαός να δεχθεί ακόμα μεγαλύτερες θυσίες». Και αυτό ιδιαίτερα όπως τόνισε στο έδαφος της εντεινόμενης επίθεσης στο εισόδημα, στις ανάγκες και τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, από την αντιλαϊκή πολιτική του κράτους και των κυβερνήσεων για να αυξηθούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, να τροφοδοτούνται οι πολεμικές δαπάνες, να στηριχθεί η πολεμική οικονομία και προετοιμασία.
Επεσήμανε επίσης την χρησιμότητα της έκδοσης της Σύγχρονης Εποχής, «Οδηγός. Μάθε – πάλεψε για τα δικαιώματά σου» που επιμελήθηκε το Τμήμα Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ.
Θ. Θεοδωρόπουλος: Η αντιμετώπιση της εγκληματικής ΧΑ από τους «θεσμούς», ενδεικτική για τον χαρακτήρα του κράτους
Ο Θεόδωρος Θεοδωρόπουλος περιέγραψε, την ενδεικτική για το θέμα της εκδήλωσης, αντιμετώπιση της εγκληματικής ναζιστικής Χρυσής Αυγής, από το κράτος, την δικαιοσύνη, την αστυνομία, τα ΜΜΕ και ευρύτερα τους «θεσμούς». Ιδιαίτερα αναφέρθηκε στο γεγονός πως παρά τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις σε αγωνιστές και μετανάστες λόγω του εγκληματικού ναζιστικού χαρακτήρα της οργάνωσης αυτές αντιμετωπίζονταν ως μεμονωμένα περιστατικά. Μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα ενοποιήθηκαν 32 δικογραφίες κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος και την προσπάθεια των δικηγόρων, αναγκαία για να αναδειχθεί ο παραπάνω χαρακτήρας της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης. Σημείωσε πως δεν πρέπει να υπάρχει καμιά επανάπαυση και ενώ δικάζεται η υπόθεση στο β΄βαθμό.
Δ. Μπαλασούλης: Οι οικογένειες των θυμάτων βρίσκουν απέναντί τους και το ασφυκτικό υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο
Ο Δαμιανός Μπαλασούλης, τόνισε μεταξύ άλλων πως η δικαιοσύνη αποτελεί το «μακρύ χέρι» του αστικού κράτους, που «από άλλο δρόμο συμβάλλει στη χειραγώγηση, στην υποταγή του λαού στους εκμεταλλευτές του».
«Αυτό βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο στο πετσί τους αυτά τα δύο χρόνια οι οικογένειες των θυμάτων, οι οποίες στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν όλη την αλήθεια, πέρα από την αβάσταχτη θλίψη τους, βρίσκουν απέναντί τους την οργανωμένη προσπάθεια συγκάλυψης του κράτους και το ασφυκτικό υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο. Καλούμαστε ουσιαστικά οι συνήγοροι και οι οικογένειες να παίξουμε το ρόλο του ντετέκτιβ, προκειμένου να καλύψουμε τα τεράστια κενά, ελλείψεις και καθυστερήσεις της ανακριτικής διαδικασίας και να εισφέρουμε με την έρευνα μας κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία στη σχηματιζόμενη δικογραφία», συμπλήρωσε και εξήγησε πιο αναλυτικά στην παρέμβαση του.
