Πλήθος συσκέψεων και συγκεντρώσεων πραγματοποιούνται όλο αυτό το διάστημα ενόψει των βουλευτικών εκλογών της 21ης Μάη, και στον χώρο της δικαιοσύνης. Ακολουθεί η ομιλία της Κ. Γεράκη, δικηγόρου, υποψήφιας στην Α’ Αθήνας με το ΚΚΕ σε πολιτική συγκέντρωση δικηγόρων στις 10-5-2023:
Φίλες και φίλοι, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, συντρόφισσες και σύντροφοι
10 μόλις ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, το ΚΚΕ σας απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό, κάλεσμα αγωνιστικής συσπείρωσης, συμπόρευσης και ισχυροποίησης του ΚΚΕ με «κόκκινη» ψήφο σ’ αυτές τις εκλογές και στις επόμενες που θα ακολουθήσουν για την τοπική διοίκηση, τις ευρωεκλογές σε ένα περίπου χρόνο, με ψηλά την γροθιά, μαχητικοί και δυνατοί σε όλα τα μέτωπα και τους αγώνες των σωματείων, άλλων εργατικών και λαϊκών φορέων, στην γειτονιά.
Όλοι εμείς, που συναντηθήκαμε το προηγούμενο διάστημα στους αγώνες, τις συγκεντρώσεις και τις συσκέψεις τόσο σε κεντρικούς πολιτικούς σταθμούς και άλλους εμβληματικούς αγώνες – ορόσημο του εργατικού και λαϊκού κινήματος όσο και στους αγώνες στον χώρο των εργαζομένων στην δικαιοσύνη, έχουμε σπουδαία πείρα. Πείρα που πρέπει να γίνει το κριτήριο της ψήφου μας, που πρέπει να την αξιοποιήσουμε και να την μεταδώσουμε αυτές τις λίγες ημέρες που έχουν απομείνει μεταφέροντας όλοι μας το κάλεσμα ισχυροποίησης του ΚΚΕ παντού σε όλους τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις γυναίκες των εργατικών και λαϊκών οικογενειών.
Γιατί η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος ελπίδας, αισιοδοξίας, αγωνιστικής ανάτασης, προοπτικής. Ψήφος που δείχνει ότι σε αντίθεση με όσους προσκυνούν το σαπισμένο σύστημα της εκμετάλλευσης, εμείς, όλοι μας, δεν κάνουμε σκόντο στα όνειρά μας, δεν συμβιβαζόμαστε με λιγότερο ουρανό, δεν υποτασσόμαστε σ’ ένα βάρβαρο σύστημα που σκορπά φτώχεια, εξαθλίωση, κρίσεις, πολέμους και ξεριζωμό. Σ’ ένα σύστημα που έχει για χρυσό του κανόνα: Αμύθητα κέρδη για τα παράσιτα και τους σφετεριστές του κοινωνικού πλούτου, ζωή-λάστιχο για τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου αυτού. Το ΚΚΕ μιλάει την γλώσσα της αλήθειας: Δεν υποσχόμαστε δικαιοσύνη σ’ ένα άδικο σύστημα, δεν σκορπάμε αυταπάτες για έναν φιλολαϊκό καπιταλισμό, δεν παραπλανάμε με κούφιες αερολογίες για μια δήθεν ρεαλιστική ανυπακοή που είναι πασπαλισμένη βαθιά υπακοή και υποταγή στους αδυσώπητους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, δεν παγιδευόμαστε στην παραπλάνηση των μεταβατικών μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων και στόχων που δίνουν ανάσα στο σύστημα και αφοπλίζουν το κίνημα. Αυτό είναι το ΚΚΕ, 100 και πλέον χρόνια τώρα…
Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η πραγματική δικαίωση ενός λαού που χειμάζεται στον ανελέητο ταξικό πόλεμο του κεφαλαίου, ενός λαού που κυριολεκτικά έβαλε τα χέρια και τα στήθια του μπροστά σε πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς για να σωθεί, ενός λαού που ξεχύθηκε στους δρόμους για να τιμήσει του νεκρούς του από το έγκλημα στα Τέμπη, από τα εκατοντάδες εργοδοτικά εγκλήματα που εκείνοι βαφτίζουν εργατικά ατυχήματα, από την πανδημία και τους χιλιάδες αδικοχαμένους που θα μπορούσαν να ζουν ακόμα με ένα σύγχρονο, δημόσιο, δωρεάν και αναβαθμισμένο σύστημα υγείας. Ενός λαού που ξέρει καλά τις αξίες της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης των λαών, όπως φάνηκε από τη συγκινητική ανταπόκριση χιλιάδων στο κάλεσμα των σωματείων και φορέων για την αποστολή ειδών πρώτης ανάγκης στον τούρκικο και συριακό λαό που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον καταστροφικό σεισμό.
Είμαστε όλοι εμείς, που ξέρουμε πως τίποτα δεν πάει χαμένο, συναντιόμαστε γελαστοί στις πορείες μας, όπως κάναμε όλη την προηγούμενη περίοδο στα μπλοκ των δικηγόρων, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, έξω από το Υπουργείο Εργασίας όταν διεκδικούσαμε μέτρα προστασίας της υγείας και του εισοδήματός μας κατά την διάρκεια της πανδημίας μαζί με τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους των άλλων επιστημονικών κλάδων, στην απαγορευμένη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, έξω από το Εφετείο όταν εκδιδόταν η απόφαση για την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής την ίδια ώρα που οι σύντροφοι μας ήταν μέσα στην αίθουσα στα έδρανα της πολιτικής αγωγής, συμβάλλοντας με τις γνώσεις τους και χωρίς δραχμή για αμοιβή, για την απόδειξη της αλήθειας και της καταδίκης, στην απαγορευμένη συγκέντρωση του Πολυτεχνείου και μετά έξω από την ΓΑΔΑ για να υπερασπιστούμε τους άδικα συλληφθέντες συντρόφους και συναγωνιστές μας, στις απεργιακές συγκεντρώσεις, στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας μετά από τη συντέλεση του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος στα Τέμπη. Γιατί ο δρόμος, όπως και εμείς έχουμε την δική μας ιστορία. Όλοι εμείς, που διδασκόμαστε από τη Νομική του Φλεβάρη του ’73 και θέλουμε σήμερα να δούμε να βγαίνει δυνατό το γαρύφαλλο της Πανσπουδαστικής σ’ αυτή τη Νομική των αγώνων και όχι των επίδοξων γιάπηδων μεγαλοδικηγόρων, σε όλες τις σχολές.
Πείρα που δεν την χαρίζουμε σε όσους σήμερα επιχειρούν να υφαρπάξουν την ψήφο των εργαζομένων και του ελληνικού λαού, για να συνεχιστεί η ίδια αβάσταχτη και αδιέξοδη για το λαό πορεία του τραίνου στις ράγες του καπιταλιστικού κέρδους, όσοι μηχανοδηγοί κι αν αλλάξουν.
Τα δύο αστικά κόμματα που διεκδικούν τις κυβερνητικές καρέκλες, μαζί με τους άλλους διάφορους πρόθυμους μπαλαντέρ των κάθε είδους συνεργασιών, προσπαθούν να επιβάλλουν μια σειρά εκβιαστικά διλλήματα στο λαό. Όσο μάλιστα πλησιάζουν οι μέρες προς τις εκλογές, γίνονται ακόμα πιο θρασείς και επιθετικοί, ενώ ταυτόχρονα επιχειρούν να συκοφαντήσουν τις θέσεις και την δράση του ΚΚΕ. Το βιντεάκι με τον Υπουργό της κυβέρνησης της ΝΔ Άδωνη Γεωργιάδη σε περιοδεία σε ασφαλιστική εταιρεία με τους ανθρώπους της εργοδοσίας να εκβιάζουν και να απειλούν τους εργαζόμενους, ήταν αποκαλυπτικό. Φυσικά, δεν μας ξένισε. Έχουμε πλούσια εμπειρία από τέτοιου είδους απειλές μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στις μεγάλες επιχειρήσεις, στις δικηγορικές εταιρείες κ.ά. Γιατί από τη μία είναι οι υπουργοί της ΝΔ, όπως ο Γεωργιάδης, που κάνουν προεκλογικό αγώνα με την επίβλεψη της εργοδοσίας, που ανοιχτά τρομοκρατεί και εκβιάζει τους εργαζόμενους, και από την άλλη είναι οι βουλευτές του ΚΚΕ που πρωτοστατούν στους χώρους δουλειάς για να σπάσει η εργοδοτική τρομοκρατία και οι εργαζόμενοι να ιεραρχήσουν τις δικές τους ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των “αφεντικών”. Γιατί τελικά, το σύνθημα του ΚΚΕ: “Μόνοι τους και Όλοι μας” επιβεβαιώνεται καθημερινά.
Το κεντρικό εκβιαστικό δίλλημα του αστικού συστήματος, που προβάλλεται με συνέπεια από τα αστικά κόμματα, είναι η ανάγκη της κυβερνητικής σταθερότητας, είτε με αυτοδύναμη είτε με κυβέρνηση συνεργασίας. Φυσικά, η σταθερότητά τους έχει αντιλαϊκό πρόσημο και προσδιορίζεται από τη σύγχρονη στρατηγική του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται σήμερα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία, με τα δικά τους στοιχεία των αστικών επιτελείων να δείχνουν μια νέα μεγάλη, βαθιά και συγχρονισμένη καπιταλιστική οικονομική κρίση προ των πυλών, με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να βρίσκονται στο κόκκινο με τεράστιους κινδύνους σε βάρος των λαών.
Η ΝΔ προτάσσει την ανάγκη αυτοδυναμίας στις εκλογές, παίζοντας διάφορα παζάρια για τις πρώτες ή τις επόμενες κάλπες, εκβιάζοντας ανοιχτά το λαό. Προβάλλει το προκλητικό σύνθημα: «Δεν γυρνάμε πίσω. Προχωράμε σταθερά, τολμηρά, μπροστά!», υποτιμώντας όχι μόνο τη νοημοσύνη μας αλλά δείχνοντας την κυνική του αποστροφή για τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες. Γιατί η σταθερότητα, η τόλμη και το μπροστά της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν οι 37.000 νεκροί της πανδημίας, τα lockdown, οι απαγορεύσεις και η καταστολή, τα τεράστια μαθησιακά κενά και οι ανυπολόγιστες συνέπειες στην ψυχολογία των παιδιών από την τηλεκπαίδευση, τα επιδόματα-ψίχουλα, τα pass και η κοροϊδία της τηλεκατάρτισης για χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες επαγγελματίες, το έκτρωμα του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη, οι τσακισμένοι μισθοί, η σκληρή εντατικοποίηση σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς, οι πετσοκομμένες συντάξεις, η εκτόξευση της ακρίβειας και οι εξωπραγματικοί λογαριασμοί ρεύματος, η πλήρης απελευθέρωση των πλειστηριασμών για τα κοράκια των τραπεζών και των funds επιχειρώντας να μετατρέψουν τον εργατόκοσμο σε νοικάρη στο σπίτι του, άλλος ένας περιβαλλοντοκτόνος νόμος παραδίδοντας τα βουνά, τις θάλασσες, ακόμα και τις υποτίθεται προστατευόμενες περιοχές natura στους μεγαλοεπενδυτές, η εξακολούθηση των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων με ακόμα πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, η λογοκρισία στην τέχνη, η παραπέρα εμπορευματοποίηση του νερού, η ακόμα πιο σφιχτή πρόσδεση της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις με νέες ιμπεριαλιστικές συμφωνίες φορτώνοντας νέα βάρη και χαράτσια στο λαό για τις ανάγκες των νατοϊκών εξοπλισμών, η αποστολή όπλων στην Ουκρανία για να χύνεται άδικα το αίμα χιλιάδων του ουκρανικού και ρωσικού λαού για τις σφαίρες επιρροής και τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών ληστών, τα Τέμπη. Αυτά ήταν τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης της ΝΔ, που οδηγούν όχι μπροστά αλλά πολύ πίσω το λαό, να παλεύει για κατακτήσεις που είχαν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες τον προηγούμενο και τον προπροηγούμενο αιώνα, όπως για παράδειγμα το 8ωρο. Ο κατάλογος, άλλωστε, συνεχίζεται. Φυσικά, βέβαια, κάποιοι ένιωσαν πράγματι ασφαλείς και είδαν τα σχέδια τους να προχωρούν μπροστά με την ανεκτίμητη συνδρομή της κυβέρνησης της ΝΔ, απολαμβάνοντας σήμερα δισεκατομμύρια κερδών, όπως οι εφοπλιστές, οι ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων της ενέργειας, των super markets, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοξενοδόχοι κ.ά. Γιατί αυτοί απολαμβάνουν κίνητρα, φοροαπαλλαγές, παχυλές χρηματοδοτήσεις με ζεστό χρήμα, και στηρίζονται σε ένα νομοθετικό πλαίσιο, αρραγές, τολμηρό και πολύ αποτελεσματικό, που έχει συνδιαμορφωθεί σταθερά και σταδιακά από όλες τις μέχρι σήμερα αστικές κυβερνήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη μεριά, μιλάει για την ανάγκη μιας σταθερής κυβέρνησης συνεργασίας, διαφημίζοντας μάλιστα ότι στις 24 από τις 27 χώρες της ΕΕ υπάρχουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Αναφέρεται, άραγε, ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της Γερμανίας, εκεί που εκατομμύρια λαού είναι στο δρόμο αντιδρώντας στην αντιλαϊκή πολιτική που τους συνθλίβει; Καταλαβαίνουμε, βέβαια, ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είδε, δεν άκουσε και δεν έτυχε να περάσει μπροστά από κάποια από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του Βερολίνου στην πρόσφατη επίσκεψή του εκεί, γιατί οι οδηγοί του διάλεξαν τον πιο γρήγορο δρόμο μέχρι τα κομματικά γραφεία του κ. Σόλτς, στον οποίο έδωσε τα διαπιστευτήριά του. Πάντως το ερώτημα παραμένει και εμπλουτίζεται με ακόμα περισσότερες σκέψεις, εάν μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στην κυβέρνηση συνεργασίας στην Ιταλία της ακροδεξιάς Μελόνι ή στη Σουηδία με τη συμμετοχή των επίσης ακροδεξιών Σουηδών Δημοκρατών κ.ά. Φυσικά, το ερώτημα είναι ρητορικό και καταδεικνύει την κατάντια ενός κόμματος, που θέλει ακόμα να συνεχίσει να καπηλεύεται τις έννοιες της Αριστεράς, των λαϊκών αγώνων, της Δικαιοσύνης. Μάλιστα, η έννοια Δικαιοσύνη αποτελεί το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εξηγεί ότι τώρα θα μπορέσει να εφαρμόσει το πραγματικό πρόγραμμά του, χωρίς τις δεσμεύσεις και την επιτήρηση των μνηνονίων, σε σύγκριση με την προηγούμενη κυβερνητική του θητεία, όπου τάχα κατάφερε να σώσει την χώρα από την χρεοκοπία -έστω και με θυσίες, ομολογεί. Όμως, για άλλη μια φορά, ο ΣΥΡΖΑΙ λέει ψέμματα. Όχι μόνο γιατί αποκρύπτει ότι τα μνημόνια εξακολουθούν να ζουν και να βασιλεύουν, με τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς τους νόμους, αλλά και με τα ευρωπαϊκά εξάμηνα εποπτείας της ΕΕ, το Σύμφωνο Σταθερότητας, το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης κ.ά., αλλά κυρίως γιατί προσπαθεί να ντύσει με φιλολαϊκό μανδύα τις δεσμεύσεις στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δηλαδή στις συμμαχίες της αστικής τάξης για την υπεράσπιση των συμφερόντων της. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθιά αντιλαϊκό, όπως αυτό προκύπτει από την ψήφιση του 50% των νόμων της κυβέρνησης της ΝΔ (τότε δηλ. που είχε υποτίθεται ξεμπερδέψει με τους εξαναγκασμούς των μνημονίων), από την για άλλη μια φορά πολύτιμη συνεισφορά του στην προσπάθεια αφοπλισμού του εργατικού και λαϊκού κινήματος με το «Θα λογαριαστούμε μετά» της πανδημίας, τις προτάσεις για κοινούς υπουργούς ευρύτερης αποδοχής, τον περιορισμό της συζήτησης για τις πραγματικές αιτίες του εγκλήματος στα Τέμπη γύρω από το θέμα του ρουσφετιού και του κακού σταθμάρχη, σιγοντάροντας έτσι ουσιαστικά την κυβερνητική προπαγάνδα του ανθρώπινου λάθους και επιχειρώντας να παρεμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερων εργατικών και λαϊκών συνειδήσεων. Ενδιαφέρον, πάντως, έχουν και όσα μοιάζουν -εντελώς σκόπιμα στην πραγματικότητα- να ξεφεύγουν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ κατά την προεκλογική περίοδο, όπως π.χ. για τα «εξαρτάται» και τους όρους μιας συζήτησης που μπορεί να ανοίξει για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με δηλώσεις της υποψηφίας κ. Λινού και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα! Αντιλαμβανόμενοι, ίσως, έτσι, τί ήταν αυτό που πραγματικά προσπάθησαν τα αστικά κόμματα να ανοίξουν ως θέμα, με καταμερισμένους ρόλους, γύρω από το θέμα των καλλιτεχνικών σχολών και των επαγγελματικών δικαιωμάτων των καλλιτεχνών, εργαλειοποιώντας έτσι με χυδαίο τρόπο την αγωνία και τους αγώνες τους. Άλλωστε, τα περιβόητα 11 σημεία του «Συμβολαίου Αλλαγής», περισσότερο με τίτλους σε έκθεση ιδεών του Δημοτικού μοιάζει, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζουμε την πασόκικης κοπής προέλευση, αλλά πολύ περισσότερο μια βαθύτερη ιδεολογική σημειολογική επιλογή για την απάτη ότι τάχα μπορεί να υπάρξει ένα επωφελές και για τα δύο μέρη συμβόλαιο ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και υποκείμενους την εκμετάλλευση, ανάμεσα σε καπιταλιστές και εργάτες – δηλ. με λίγα λόγια, η διαχρονική αποστολή της αστικής σοσιαλδημοκρατίας για την υποταγή της ταξικής ειρήνης ή της κοινωνικής συνοχής που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με μια υπογράμμιση: Και μόνο η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι “η κυβέρνησή του κατάφερε να περάσει «δύσκολες μεταρρυθμίσεις» στο Ασφαλιστικό (δηλ. το νόμο λαιμητόμο Κατρούγκαλου) «χωρίς να υπάρξει διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, ένταση, μεγάλη κοινωνική διαμαρτυρία, όπως στην Γαλλία”, πρέπει να γίνει κριτήριο καταδίκης και τιμωρίας αυτού του κόμματος από κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο που νιώθει αριστερός και τιμά τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες.
Τί να πει, εξ άλλου, κανείς για το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που έχει μετακομίσει με όλους και σε όλα, που έχει κυβερνήσει μαζί με ΝΔ, ΛΑΟΣ κ.ά. το «σκοτάδι της δεξιάς», όπως παραπλανητικά έλεγε, που έχει τεράστιες, αναρίθμητες ευθύνες, σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο. Σήμερα, πίσω από τις κορόνες των δήθεν ίσων αποστάσεων από τους δύο μονομάχους, για να αποσπάσει όσο το δυνατό μεγαλύτερο ποσοστό που θα του επιτρέψει το παζάρι των κυβερνητικών πόστων με καλύτερους όρους, πάντως πότε ανοιχτά και πότε έμμεσα, έχει δηλώσει ότι είναι πρόθυμος συνομιλητής όλων και επιφυλάσσει στον εαυτό του το ρόλο καταλύτη δήθεν των πολιτικών εξελίξεων. Κακόγουστο, αλλά δυστυχώς και πολύ επιζήμιο, αστείο η αναβάπτισή του, μέσα από το πάλαι ποτέ «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό» -ανατριχιαστικό για ορισμένους παλιότερους από εσάς που έχετε ζωντανές άσβηστες μνήμες.
Επομένως, το μεγάλο ερώτημα δεν είναι σταθερότητα είτε με αυτοδυναμία είτε με συναίνεση, αλλά τί είδους σταθερότητα, για ποιανού τα συμφέροντα, με ποιο περιεχόμενο. Γι’ αυτό το πραγματικό και ουσιαστικό για το λαό διακύβευμα δεν είναι τυχαίο ότι κανένας από όλους τους παραπάνω δεν μιλάει, δεν δίνει απαντήσεις. Δεν θέλουν και δεν αφήνουν να γίνει συζήτηση γύρω από τις κοινές δεσμεύσεις τους, από τις μεγάλες συγκλίσεις τους στις στρατηγικές τους επιλογές, που είναι: Καπιταλιστικός μονόδρομος και υποταγή σ’ ένα σύστημα που σαπίζει και σκορπά δυσωδία από όλους του πόρους του, Ταμείο Ανάκαμψης με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενά του, επενδυτική βαθμίδα, ένταση της εκμετάλλευσης με κωδικοποίηση και επέκταση των αντεργατικών ρυθμίσεων, καταστολή, εμπορευματοποίηση των πάντων και όλων των κοινωνικών αγαθών, ακρίβεια και πληθωρισμός, Χρηματιστήριο Ενέργειας, funds, servicers και πλειστηριασμοί, επώδυνες διευθετήσεις στα ελληνοτουρκικά, ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τον πόλεμο. Η επιλογή εκκωφαντικής σιωπής για όλα αυτά στην προεκλογική ατζέντα δεν έχει μόνο τον χαρακτήρα συσκότισης, αλλά συνιστά και επιχείρηση ενσωμάτωσης σε όλα αυτά ως δήθεν αδιαμφισβήτητες σταθερές, για τις οποίες δεν πρέπει τάχα να νοιάζεται ούτε να απασχολούν το λαό γιατί δεν μπορεί τάχα να τα αλλάξει ή να τα ανατρέψει.
Επειδή, όμως, το ΚΚΕ και η ακόμα πιο πλατιά απήχηση και αναγνώριση των θέσεων του από ευρύτερα εργατικά και λαϊκά στρώματα, τους χαλάει τη σούπα, όπως άλλωστε κάνει 100 και πλέον χρόνια τώρα…, το σύστημα επιστρατεύει ξανά -παλιές και ξινισμένες στην πραγματικότητα- συνταγές συκοφάντησης, διαστρέβλωσης και επίθεσης στο Κόμμα.
Από τη μια πλευρά, η ΝΔ, μέσα από τις δηλώσεις διαφόρων στελεχών του και πολύ περισσότερο με τα επικίνδυνα παιχνίδια που άνοιξε με την τροπολογία για τον δήθεν αποκλεισμό του ναζιστικού μορφώματος του Κασιδιάρη, επιστρατεύει την θεωρία των δύο άκρων, την ανιστόρητη και αντιεπιστημονική επίσημη πολιτική της ΕΕ για την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Λένε ότι το ΚΚΕ δεν είναι ένα δημοκρατικό κόμμα. Κι επιλέγουν, μάλιστα, οι άθλιοι να το κάνουν αυτό μήνα Μάη, όταν γιορτάζουμε τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών την χθεσινή μέρα, την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών από τους ναζί κατακτητές. Καταλαβαίνουμε, φυσικά, ότι οι υπηρέτες της δικτατορίας του κεφαλαίου και της ΕΕ των λόμπι που θρασίμια γεμάτα αλαζονεία την γιορτάζουν ανήμερα της 9ης Μάη, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική δημοκρατία των λαϊκών αγώνων, της συλλογικότητας, της ταξικής ενότητας, της αλληλεγγύης. Ούτε αυτοί ούτε συνολικά το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης. Όμως, επιτέλους, στοπ – οι ρήτορες πολύ μιλήσατε. Το ΚΚΕ δεν έχει να απολογηθεί για τις κοινές φωτογραφίες στο Καστελόριζο με τους ναζί εγκληματίες, για την κοινή κάθοδο σε ψηφοδέλτια, για τα κοινά χειροκροτήματα από τα έδρανα της Βουλής στα ναζιστικά τάγματα Αζόφ. Το ΚΚΕ δεν θα χάσει ποτέ τα ταξικά γυαλιά του και κατανοώντας βαθιά τον φασισμό ότι δεν θα πεθάνει μόνος, θα τον τσακίζει, όπως περιγράφει σπουδαία στους στίχους του ο Φώντας Λάδης, στο χιλιοτραγουδισμένο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου. Όπως δηλαδή πάντοτε έκανε, θα τον τσακίσει στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές, στις γειτονιές και παντού. Γιατί η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, γιατί είναι ναζιστική. Κι αυτό προκύπτει και από την ίδια την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση. Κι αυτό είναι νίκη και κατόρθωμα που αποδείχθηκε με την τιτάνια προσπάθεια, με ψυχή και σώμα, των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής στην δίκη, των δικών μας συντρόφων, που αντλούσαν τις αποδείξεις, την πείρα και πάνω απ’ όλα την δύναμη από το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Γιατί η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ήταν πάνω απ’ όλα νίκη του λαού!
Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρατεύει το αποκρουστικό πλέον παραμύθι για το ΚΚΕ ως δήθεν δεκανίκι της Δεξιάς, επειδή αναδεικνύουμε την μούφα που πουλάει για δήθεν προοδευτική διακυβέρνηση και δεν δεχόμαστε τους εκβιασμούς του. Και τα λέει αυτά, το Κόμμα που συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, που φιλοξενεί στα ψηφοδέλτια του τον εκπρόσωπο τύπου της κυβέρνησης Καραμανλή, ο οποίος μάλιστα εξηγεί την υποψηφιότητά του λόγω τις ταύτισης των προγραμμάτων των δύο. Το θράσος του δεν έχει όρια. Οι εργαζόμενοι και ο λαός ξέρουν πολύ καλά, ποιος ήταν πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ, ποιος αντιτάχθηκε στο αντιλαϊκό της έργο, ποιος θα είναι και στις 22 Μάη απέναντι σε όποια αντιλαϊκή κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί.
Κι όσο κι αν κρούουν τον δήθεν κίνδυνο και τον μπαμπούλα της ακυβερνησίας, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να σχηματιστεί κυβέρνηση από την επόμενη μέρα των εκλογών. Προκύπτει από τις παραπάνω συγκλίσεις τους, από τις κοινές τους δεσμεύσεις. Άλλωστε, έχουμε πια χάσει το λογαριασμό πόσα είναι τα πρωτοκλασάτα στελέχη όλων των κομμάτων που μιλούν γ’ αυτές τις εντυπωσιακά μεγάλες συγκλίσεις, από την Μπακογιάννη, την Τσαπανίδου, τον Βενιζέλο, τον Αποστολάκη, τον Χριστοδουλάκη κ.λπ. Ας αφήσουν, λοιπόν, τους εκβιασμούς στο λαό!
Άλλωστε, εμείς έχουμε πολύ άμεση πείρα και μια μεγαλύτερη ευχέρεια να κατανοήσουμε και να αποκαλύψουμε τί πραγματικά σημαίνει «συνέχεια του κράτους». Ο τομέας της δικαιοσύνης είναι πολύ χαρακτηριστικός, για την βαθιά υποταγή όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων στα συμφέροντα και τις επιταγές των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οι αλλαγές στο σύστημα της απονομής της αστικής δικαιοσύνης, που επιδρούν άμεσα στο δικηγορικό επάγγελμα και συνθλίβουν δικαιώματα, είναι πραγματικά ένα πολύ αποκαλυπτικό παράδειγμα.
Μια μικρή αναδρομή στην τελευταία εικοσαετία και η χρονική καταγραφή των διαδοχικών νομοθετικών παρεμβάσεων στο σύστημα απονομής της αστικής δικαιοσύνης, αποδεικνύουν το διαρκές σχετικό ενδιαφέρον των αστικών επιτελείων αφενός, τη συμβολή όλων των αστικών κυβερνήσεων στην διαμόρφωσή του αφετέρου. Έτσι ακριβώς, το «κράτος έχει συνέχεια» και η κάθε κυβέρνηση βάζει το δικό της λιθαράκι για να προχωρήσει η επόμενη. Ορισμένα πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα: Ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας σχεδιάστηκε από νομοπαρασκευαστική επιτροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Ο νέος Κώδικας Δικαστικών Υπαλλήλων σχεδιάστηκε από νομοπαρασκευαστική επιτροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ψηφίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ.
– Την περίοδο 2010-2011 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είχαμε αλλαγές στην Ποινική Δικονομία και το σύστημα επιβολής ποινών του Ποινικού Κώδικα, θεσπίστηκε ο θεσμός της ποινικής συνδιαλλαγής. Επίσης, ψηφίστηκε ο νόμος για την θεσμοθέτηση της ιδιωτικής διαμεσολάβησης στις ιδιωτικές διαφορές, καθώς και μια σειρά σημαντικές τροποποιήσεις στην πολιτική δίκη. Ακόμα, αναμορφώθηκε η διοικητική δίκη και καθιερώθηκε ο θεσμός της «πρότυπης δίκης» στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
- Την περίοδο 2012 – 2013 επί κυβέρνησης ΝΔ, ψηφίστηκε ο νόμος – σταθμός στο σύστημα απονομής της αστικής δικαιοσύνης 4055/2012 για την «Δίκαιη Δίκη και την Εύλογη Διάρκεια αυτής», με τον οποίο προωθήθηκαν κομβικές μεταρρυθμίσεις σε όλα τα είδη της αστικής δίκης. Ανάμεσα στα άλλα, ενισχύθηκε ο θεσμός της πιλοτικής δίκης στο Συμβούλιο της Επικρατείας και εισήχθη ο ίδιος θεσμός στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις πρώτες γραμμές της αιτιολογικής έκθεσης, ως κεντρικός άξονας των αλλαγών καταγράφεται ότι «Γίνεται καθαρή και αποτελεσματική η προστασία για τις στρατηγικές επενδύσεις.». Το 2013 υιοθετήθηκε ο αντιδραστικός νέος Κώδικας Δικηγόρων.
- Την τετραετία 2015-2019, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστάτησε σε απανωτές και δομικές μεταρρυθμίσεις σε όλο το εύρος της αστικής δικαιοσύνης, τις οποίες διόρθωσε και συμπλήρωσε η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, νέος Ποινικός Κώδικας και Κώδικας Ποινικής Δικονομίας, νέος Πτωχευτικός Κώδικας, αλλαγές στην διοικητική δίκη με την εισαγωγή σταδίου συμβιβαστικής επίλυσης σε αγωγές που αφορούν δημόσιες συμβάσεις. Αναμορφώθηκε ο θεσμός της ιδιωτικής διαμεσολάβησης και καθιερώθηκε με ορισμένη μορφή η υποχρεωτικότητά του, ανοίγοντας το δρόμο για ευρύτερες μορφές υποχρεωτικότητας. Συστήθηκε η εταιρεία Ελληνικό Κτηματολόγιο, που αποτελεί κομβική παρέμβαση στην κατοχύρωση των εμπράγματων δικαιωμάτων, την λειτουργία της αγοράς ακινήτων, την αλλαγή των χρήσεων γης για να προχωρήσουν μια σειρά επενδύσεις.
- Τέλος, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίσε το έργο που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας τις κατευθύνσεις των παραπάνω αναδιαρθρώσεων. Είχαμε τροποποιήσεις στο νέο σύστημα του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και εισαγωγή της πιλοτικής δίκης στον Άρειο Πάγο. Νέες ρυθμίσεις στον Πτωχευτικό Κώδικα υπό τον ψευδεπίγραφο και προκλητικό τίτλο «Ρύθμιση οφειλών και παροχή δεύτερης ευκαιρίας», με τις οποίες καθιερώνεται για πρώτη φορά στο ελληνικό δίκαιο η πτώχευση φυσικών προσώπων. Διαμορφώθηκε το νέο πλαίσιο για το Ελεγκτικό Συνέδριο. Πάνω στον βασικό κορμό της «μεταρρύθμισης» της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως συνομολογήθηκε από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στη σχετική συζήτηση στην Βουλή, ψηφίστηκαν αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και την Ποινική Δικονομία, ενισχύοντας το κατασταλτικό περιεχόμενο τους. Έγιναν σημαντικές παρεμβάσεις στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών και ψηφίστηκε ο νέος Κώδικας Δικαστικών Υπαλλήλων, με την αξιολόγηση και μια σειρά άδικες αλλαγές σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Υπογραμμίζεται ότι όλη αυτή την περίοδο ενσωματώθηκαν στο ελληνικό δίκαιο πολλές και ποικίλες ευρωπαϊκές οδηγίες για την δικαιοσύνη, όπως για παράδειγμα για τα προσωπικά δεδομένα, την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, την ευρωπαϊκή εντολή έρευνας σε ποινικές υποθέσεις κ.ά.
Οι σύγχρονοι στόχοι για την δικαιοσύνη περιγράφονται ανάγλυφα στην γνωστή Έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη, οι οποίοι υπηρετούνται με συνέπεια από την κυβέρνηση της ΝΔ και υιοθετούνται στην ουσία τους από όλα τα αστικά κόμματα. Η πράσινη ψηφιακή μετάβαση της καπιταλιστικής οικονομίας χρειάζεται μια δικαιοσύνη «στοχοπροσηλωμένη», αποτελεσματική και κατάλληλα ευέλικτη, προκειμένου να προχωρούν οι νέες επενδύσεις, να εξασφαλίζεται η ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, καθώς και η καταστολή του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Άλλωστε, η ίδια η Έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη θέτει ως κεντρικό στόχο για την αστική δικαιοσύνη «να μετατραπεί από εστία αβεβαιότητας σε πηγή εμπιστοσύνης για νέες επενδύσεις», καθώς «η αποτελεσματική απονομή της Δικαιοσύνης είναι κομβική και για την απορρόφηση των πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, καθώς μεγάλο μέρος των πόρων αυτών συνδέονται με δημόσια έργα υποδομών, τα οποία πρέπει να πραγματοποιηθούν σε προκαθορισμένες προθεσμίες». Δεν καταλείπεται, επομένως, καμία αμφιβολία για το περιεχόμενο και τον χαρακτήρα των προωθούμενων αναδιαρθρώσεων στην δικαιοσύνη, όπως και για τη σημασία τους, που αποτελούν ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης. Το ομολόγησε, εξ άλλου, ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης: «Έχουν γίνει σημαντικά πράγματα στη Δικαιοσύνη, από τις ψηφιακές υποδομές μέχρι τις αλλαγές πολλών κωδίκων, όμως εξ αρχής ήταν ένα μεταρρυθμιστικό project, με ορίζοντα τουλάχιστον 8ετίας. … η Δικαιοσύνη θα αποτελέσει μεγάλη προτεραιότητα και στη δεύτερη τετραετία.»
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα κόμματα του κεφαλαίου τις κοκορομαχίες τους για την «ανεξαρτησία της δικαιοσύνης» και το «κράτος δικαίου». Γιατί όλοι μαζί καταψήφισαν την πρόταση του ΚΚΕ στην πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση για να πάψει να διορίζεται η ηγεσία της δικαιοσύνης από την εκάστοτε κυβέρνηση. Όλοι μαζί έχουν φέρει τις πιλοτικές δίκες σε όλα τα είδη δικαιοδοσίας, μην τυχόν και ξεφύγει κάποια θετική απόφαση από κάποιον δικαστή που αφουγκράζεται τις αγωνίες και τα βάσανα του λαού και δεν στέκεται απέναντι στους αγώνες του. Το πρόσφατο παράδειγμα της απόφαση του Αρείου Πάγου, που εκδόθηκε στον χρόνο ρεκόρ των 8 ημερών, για να επιτρέψει στα αρπακτικά των εταιρειών διαχείρισης να βάλουν χέρι στα σπίτια του εργατολαϊκού κόσμου, μιλάει από μόνο του.
Γιατί η πραγματική δικαιοσύνη, το δίκιο του λαού είναι ο δρόμος του αγώνα, της ανυποχώρητης ταξικής πάλης, το μέλλον του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Είμαστε αισιόδοξοι, λαμβάνουμε μηνύματα πλατιάς και ουσιαστικής αναγνώρισης του κύρους και της συνέπειας του ΚΚΕ από μεγάλη μερίδα εργαζομένων και των ανθρώπων του μόχθου. Με μεγαλύτερη ορμή μπαίνουμε στην τελική ευθεία της μάχης, με μια μεγάλη παλλαϊκή συγκέντρωση σε μια πλημμυρισμένη πλατεία Συντάγματος στις 17 Μάη.
Γιατί, οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν τουλάχιστον 10 λόγους για να ψηφίσουν το ΚΚΕ στις 21 του Μάη.
1. Γιατί σταθερότητα για τον λαό, τη ζωή και τα δικαιώματά του σημαίνει πιο δυνατό ΚΚΕ.
2. Γιατί η οργή πρέπει να γίνει δύναμη αγώνα.
3. Γιατί μόνο έτσι θα πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης που θα χρειαστούμε μετά τις εκλογές.
4. Γιατί παρά τις διαφορές τους η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ συμφωνούν στα “μεγάλα”. Τσακώνονται για το “ποιος” και “πώς” θα κυβερνήσει, αφού η πολιτική που θα ασκήσουν είναι δεδομένη.
5. Γιατί πρέπει να κάψουμε τα αντιλαϊκά σενάρια που ετοιμάζουν.
6. Γιατί το ΚΚΕ δεσμεύεται μόνο από τα συμφέροντα του λαού και των εργαζομένων, δεν ξεπληρώνει γραμμάτια στην εγχώρια και διεθνή ελίτ.
7. Γιατί το “κανένας από τους δύο” μπορεί να πάρει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά αν μεταφραστεί σε μεγάλη ενίσχυση του ΚΚΕ.
8. Γιατί η ψήφος στο ΚΚΕ μένει ΚΚΕ.
9. Γιατί το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα εξουσίας – διακυβέρνησης.
10. Γιατί το ΚΚΕ μπορεί να είναι η επιλογή στις πρώτες και τις δεύτερες εκλογές, χωρίς αυταπάτες για σωτήρες που δεν υπάρχουν! Γιατί Τα κόμματα που θα σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση πρέπει να βρεθούν όσο πιο αδύναμα γίνεται, για να είναι πιο δυνατός ο λαός. Γιατί μόνο ο λαός σώζει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με δυνατό ΚΚΕ.
Γιατί πιο ειδικά, και οι αυτοαπασχολούμενοι δικηγόροι, όπως και οι μισθωτοί, όλοι οι εργαζόμενοι στον χώρο της δικαιοσύνης, δικαστικοί υπάλληλοι, δικαστικοί επιμελητές, συμβολαιογράφοι, έχουν τουλάχιστον 10 λόγους για να ψηφίσουν ΚΚΕ στις 21 Μάη.
- Γιατί μόνο το ΚΚΕ αναδεικνύει την αλήθεια για τον ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους και της δικαιοσύνης.
- Γιατί μόνο το ΚΚΕ στραπατσάρει το αφήγημα της ψευδεπίγραφης αστικής δημοκρατίας, με τα ΜΑΤ και την καταστολής, την ποινικοποίηση των εργατικών και λαϊκών αγώνων και με όλα αυτά τα γνωρίσματά της που αποδεικνύουν τον απατηλό μανδύα, αλλά δεν χωράνε σ’ αυτή την ομιλία.
- Γιατί μόνο το ΚΚΕ αποκαλύπτει τον άδικο χαρακτήρα των νόμων, μέσα στην Βουλή και έξω από αυτήν.
- Γιατί μόνο το ΚΚΕ μπορεί να φέρει και έχει φέρει φιλολαϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις, νομοσχέδια και τροπολογίες, που προκύπτουν από την άμεση δική του πείρα και γνώση των εργατικών και λαϊκών αιτημάτων από τη συμμετοχή του στους αγώνες.
- Γιατί μόνο το ΚΚΕ αντιστέκεται στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην απονομή της αστικής δικαιοσύνης, από τη σκοπιά των δίκιων του λαού και του μέλλοντος.
- Γιατί τα μέλη του ΚΚΕ πρωτοστατούν σε όλους τους αγώνες των δικηγόρων με τα χαμηλότερα εισοδήματα, συνολικότερα των εργαζομένων στην δικαιοσύνη, ενάντια στην πολιτική που συνθλίβει το εισόδημα και τα δικαιώματά τους.
- Γιατί τα μέλη του ΚΚΕ πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων, καρφί στο μάτι της εργοδοσίας των μεγαλοδικηγόρων και των δικηγορικών εταιρειών. Είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτό!
- Γιατί τα μέλη του ΚΚΕ, οι εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια της Αγωνιστικής Συσπείρωσης στα ΔΣ των δικηγορικών συλλόγων, είναι η δική μας φωνή, για τα δικά μας συμφέροντα και τα δικά μας αιτήματα.
- Γιατί, ταυτόχρονα, τα μέλη του ΚΚΕ αποκαλύπτουμε την μεγάλη ταξική διαστρωμάτωση στους δικηγόρους και μιλάμε για τον πραγματικό χαρακτήρα, ρόλο και αποστολή των δικηγορικών συλλόγων, ο οποίος μάλιστα επιχειρείται να αναβαθμιστεί στο πλαίσιο της αστικού κράτους με θεσμική επιμελητηριακή μορφή. Γι’ αυτό προτάσσουμε την ανάγκη αυτοτελούς συνδικαλιστικής έκφρασης των αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων με τον δικό τους Σύλλογο.
- Γιατί το σύνθημα που επιλέξαμε τα μέλη του ΚΚΕ για την τελευταία μάχη των δικηγορικών εκλογών, ήταν: Συγκρουόμαστε με την αδικία. Δεν αναζητούμε σωτήρες. ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ για τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Έτσι, συνεχίζουμε! Με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ, για να στοιχειώσουμε τα όνειρα των καπιταλιστών και του πολιτικού τους προσωπικού, για να κάνουμε πραγματικότητα τους εφιάλτες τους, βάζοντας πλώρη για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό, για την κοινωνία του σοσιαλισμού – κομμουνισμού!!!