Στο πανελλήνιο συνέδριο δικηγορικών συλλόγων που διοργανώθηκε στην Αλεξανδρούπολη οι εκλεγμένοι σύμβουλοι με την Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων εξέφρασαν τις θέσεις εκείνες που είναι πραγματικά υπέρ των συμφερόντων της πλειοψηφίας των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων. Ανέδειξαν ότι το δικηγορικό σώμα δεν είναι ενιαίο αλλά και σε αυτό συγκρούονται δυο κόσμοι και αντιτιθέμενα συμφέροντα, ότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι δεν θέλουν και δεν μπορούν να εκφράσουν τα συμφέροντα της πλειοψηφίας, καταδίκασαν το απαράδεκτο καθεστώς της άσκησης που πρέπει να καταργηθεί. Kάλεσαν σε αυτοτελή οργάνωση του αγώνα τόσο των μισθωτών όσο και των αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων. Ακολουθούν επιμέρους παρεμβάσεις:
Βασίλης Καραντζίδης, πρόεδρος ΔΣ Φλώρινας
O Βασίλης Καραντζίδης τόνισε ότι το δικηγορικό σώμα είναι βαθιά διχασμένο, όχι απλά με βάση το ύψος των εισοδημάτων, αλλά η ίδια η πορεία στο δικηγορικό επάγγελμα καθρεφτίζει μια εσωτερική διαίρεση που έχει να κάνει με σύγκρουση συμφερόντων. Και μέσα στο δικηγορικό σώμα υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, υπάρχουν αυτοί που εξυπηρετούν τα μεγάλα και ισχυρά συμφέροντα και αυτοί οι οποίοι καλούνται να δώσουν τον δικό τους αγώνα μέσα στο επάγγελμα ή ακόμη που τάσσονται με τις διεκδικήσεις που αναπτύσσονται μέσα στον λαό, ειδικά όλα τα χρόνια που είχαμε να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα της οικονομικής κρίσης.
Όπως ανέφερε, η εξέλιξη της Ολομέλειας σε βασικό θεσμικό συνομιλητή, έχοντας η ίδια τη δυνατότητα είτε να αποφασίζει είτε να καθορίζει λίγο-πολύ το πλαίσιο με το οποίο θα συναλλάσσεται με την πολιτική ηγεσία και με άλλους φορείς την έχει αποξενώσει από τη μάζα των δικηγόρων, ειδικά των μικρών αυτοαπασχολούμενων, των μισθωτών δικηγόρων.
Συνέχισε λέγοντας ότι «και η χαμηλή συμμετοχή στο συνέδριο είναι και μια απάντηση των συναδέλφων. Τα θέματα του συνεδρίου, αν και σημαντικά, δεν συζητήθηκαν γιατί οι συνάδελφοι δεν έχουν εμπιστοσύνη στους συλλόγους, όχι σε επίπεδο προσώπων αλλά σε επίπεδο πρώτα απ’ όλα του θεσμικού τους ρόλου. Σήμερα έχουν μείνει χιλιάδες συνάδελφοι εκτεθειμένοι σε μια φορολογική λαίλαπα, έχουμε ανασφάλιστους εργαζόμενους που για μια και δύο καθυστερημένες δόσεις έχει διακοπεί η ασφάλιση τους, χιλιάδες εργάζονται ως μισθωτοί χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα».
Επεσήμανε ακόμη ότι προτάσεις να αποκτήσει νομική προσωπικότητα η Ολομέλεια και για τον ρόλο της ως Διοίκηση πλέον, θα τη φέρουν σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό απέναντι από τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των δικηγόρων. Ένα τέτοιο συγκεντροποιημένο όργανο ως αυτόνομο νομικό πρόσωπο, ανεξάρτητα από τη σύνθεση και τα πρόσωπα, με βάση και το ότι θα έχει υιοθετήσει ήδη τον ρόλο του θεσμικού συνομιλητή, θα επιβάλλει τελικά πολιτικές και απόψεις, οριοθετώντας τον χώρο και τον τρόπο αντίδρασης.
Όσον αφορά τους ασκούμενους ανέφερε ότι εργάζονται είτε ως είλωτες σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία και εταιρείες, είτε ως βοηθοί γραμματείας των δικαστηρίων κουβαλώντας φακέλους και καροτσάκια, μη μαθαίνοντας οτιδήποτε για να εξυπηρετήσουν την έλλειψη προσωπικού, ενώ πολλοί κοιτάνε ήδη προς την έξοδο απ’ το επάγγελμα και δεν ολοκληρώνουν ποτέ την άσκηση. Ανέδειξε ότι ο χώρος της σύνδεσης της πρακτικής γνώσης με τη θεωρία δεν μπορεί να είναι αυτό το καθεστώς της άσκησης.
«Η περίοδος δεν είναι εύκολη, υπάρχει όμως και μια αισιοδοξία, η οποία βρίσκεται στους συναδέλφους που παρά τα προβλήματα παλεύουν, οργανώνονται, διεκδικούν κι έχουν όλες τις προϋποθέσεις να νικήσουν».
Τάκης Σαπουντζάκης, ΔΣ Πειραιά
Ο Τάκης Σαπουντζάκης επεσήμανε ότι το δικηγορικό σώμα δεν είναι ενιαίο: «Σήμερα, έχουμε τη δημιουργία των μεγάλων Δικηγορικών Εταιριών, όπου μία μικρή ομάδα συναδέλφων απασχολεί με κατ΄ ουσίαν όρους μισθωτής εργασίας πλειάδα συναδέλφων. Αυτοί δεν έχουν κρίση! Αυτοί έχουν τζίρο 1 δις ευρώ κάθε χρόνο! Και για τους υπόλοιπους μένουν να μοιραζόμαστε τα ψίχουλα!.. Ένας νέος χωρίς οικογενειακή και οικονομική υποδομή, μπορεί να ανοίξει γραφείο και να ζήσει καλά; Δυσοίωνο πολύ αν όχι ακατόρθωτο… Ποια είναι η κατάσταση στον τομέα των αυτοαπασχολούμενων; Πολύ δύσκολη. Σχεδόν αδύνατος ο ανταγωνισμός με τις δικηγορικές εταιρίες.»
Έθεσε ακόμη αιτήματα για τη λειτουργία των δικηγορικών συλλόγων, όπως την απλή αναλογική, την κατάργηση του ενιαίου ψηφοδελτίου, την εκλογή του Προέδρου εμμέσως από το Διοικητικό Συμβούλιο και την πρόβλεψη για υποχρεωτική σύγκληση της Γενικής Συνέλευσης των συλλόγων δύο φορές τον χρόνο.
Ελένη Φωτάκου, ΔΣ Σπάρτης
Η Ελένη Φωτάκου αναφέρθηκε στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά η πλειοψηφία των δικηγόρων, από την έλλειψη υποδομών και προσωπικού στα δικαστήρια έως την πρόσφατη φορολογική επίθεση και τη συνολικά διαμόρφωση μιας κατάστασης ώστε χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι δικηγόροι να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στο επάγγελμα. Απέναντι σε αυτά, κυβέρνηση και δικηγορικοί σύλλογοι προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια επικαλούμενοι τη μεταφορά δικαστικής ύλης και με δηλώσεις για το κύρος του δικηγόρου.
Ταυτόχρονα όμως δεν γίνεται κουβέντα «για το τζίρο των δικηγορικών υπηρεσιών στην Ελλάδα που συνεχώς αυξάνεται, κουβέντα για το ποιος καρπώνεται τη μερίδα του λέοντος αυτού, που ξεπερνά το 1 δις κάθε χρόνο ή για το τι απομένει για τους μεμονωμένους δικηγόρους. Άλλωστε εμείς είμαστε πολλοί και περισσεύουμε, αποτελούμε μειονέκτημα της ελληνικής οικονομίας σύμφωνα με την ΕΕ, η οποία προωθεί τη στρατηγική συγκέντρωσης των δικηγορικών υπηρεσιών σε μεγάλες εταιρίες.
Εμείς που ασκούμε το επάγγελμα στο πλευρό των πολλών, υπερασπιζόμενοι το δίκιο των πολλών, δεν έχουμε ανάγκη από σωτήρες, ούτε από διαμεσολαβητές με την εκάστοτε εξουσία. Δε συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα που μας πετούν. Ακολουθούμε το παράδειγμα των συναδέλφων των μισθωτών δικηγόρων που έβαλα μπροστά τις δικές τους ανάγκες και τα δικά τους συμφέροντα. Μπορούμε να βρούμε ένα άλλο τρόπο οργάνωσης έξω από τους δικηγορικούς συλλόγους και την ολομέλεια που υπερασπίζεται τα συμφέρονται των μεγάλων δικηγορικών γραφείων σε σύγκρουση με τα δικά μας.
Και από εδώ από την Αλεξανδρούπολη, που έχει αναδειχτεί σε σημαντικό λιμάνι ανεφοδιασμού και διαμετακόμισης πολεμικού υλικού του ΝΑΤΟ, αν σεβόμαστε τον εαυτό μας ως υπερασπιστές του δικαίου, οφείλουμε να καταδικάσουμε το έγκλημα της γενοκτονίας που συντελείται ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό.»
Δημήτρης Νταφόπουλος, ΔΣ Θεσσαλονίκης
Ο Δημήτρης Νταφόπουλος ανέδειξε ότι οι προτεινόμενες -στο πλαίσιο της τροποποίησης του κώδικα δικηγόρων- αλλαγές στον αντιδραστικό θεσμό της άσκησης δεν αποτελούν λύση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χιλιάδες ασκούμενοι δικηγόροι. Οι ασκούμενοι παρέχουν μισθωτή εξαρτημένη εργασία «χωρίς κατώτατο μισθό, χωρίς ωράριο, χωρίς άδειες, χωρίς προστασία από απολύσεις, χωρίς συγκροτημένα ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα».
Ανέφερε επίσης ότι και η πρόταση για καθορισμό κατώτατης αμοιβής «ευνοεί στο τέλος τις δικηγορικές εταιρίες και τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία, οι οποίοι μπορούν να εκμεταλλεύονται πολλαπλάσια την εργατική δύναμη των ασκουμένων πιέζοντας οικονομικά ακόμη περισσότερο τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους του κλάδου.. η πρόταση για ελάχιστη αμοιβή, στο μέτρο που διατηρεί τον αναχρονιστικό θεσμό της άσκησης δεν κάνει τίποτε άλλο από το να υπόσχεται ψίχουλα για να διαιωνίζει ένα καθεστώς εργασιακής εκμετάλλευσης.» Στο πλαίσιο αυτό, η όλη συζήτηση για τον πληθωρισμό στον χώρο των δικηγόρων επιχειρεί να κλείσει «τη στρόφιγγα ακριβώς σε βάρος των πιο αδύναμων».
Όπως δήλωσε, γίνονται φανερά τα αντικρουόμενα, ταξικά συμφέροντα στον χώρο των δικηγόρων: «Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι κάτω από την ψευδεπίγραφη «ενότητα» του δικηγορικού σώματος δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εκφράζουν στην πραγματικότητα τα συμφέροντα του ισχυρού, του εργοδότη. Κατά συνέπεια, η μόνη λύση για τους ασκούμενους δικηγόρους είναι να συγκροτηθούν αυτόνομα στις δικές τους συνδικαλιστικές οργανώσεις με βάση συγκρότησης τη φύση της εργασίας τους ως μισθωτής. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται το Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων στην Αθήνα και το Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων Κεντρικής Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη. Και ο μόνος τρόπος για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους είναι αυτός που ίσχυε πάντα στην ιστορία του εργατικού κινήματος, συνδικαλιστική πάλη και συλλογική σύμβαση εργασίας.
Κλείνοντας, παλεύουμε για κατάργηση του αναχρονιστικού θεσμού της άσκησης και ένταξή του σε αναβαθμισμένο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών που θα οδηγεί σε πτυχίο με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα. Μέχρι τότε παλεύουμε για συλλογική σύμβαση εργασίας με αναγνώριση της φύσης της εργασίας των ασκουμένων ως αυτό που πράγματι είναι, δηλαδή μισθωτής – εξαρτημένης, και με πλήρη κατοχύρωση των μισθολογικών, εργασιακών, ασφαλιστικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους».