Της
Μαρίνας ΛΑΒΡΑΝΟΥ, δικηγόρου
Η έναρξη της δεύτερης φάσης της συνταγματικής αναθεώρησης αποτελεί ένα ακόμα επεισόδιο στην γνωστή και χιλιοπαιγμένη παράσταση ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν τους χωρίζει άβυσσος. Δεν μπορούν να κρύψουν όμως ότι αποτελεί κοινή τους επιδίωξη η εξασφάλιση ακόμα μεγαλύτερης σταθερότητας στη συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής, ανεξάρτητα από τυχόν κυβερνητικές εναλλαγές. Ιδιαίτερα σήμερα που η αστική τάξη της Ελλάδας προωθεί τη θέση της ως ο σημαιοφόρος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που κλιμακώνεται η επίθεση σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, καθώς επιδιώκεται η παραπέρα θωράκιση της αστικής πολιτικής σε συνθήκες επιβράδυνσης της διεθνούς οικονομίας και με μια νέα κρίση προ των πυλών.
Γι’ αυτό και σε νομοθετικό επίπεδο η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο για να προσπαθήσει να αποτελειώσει η κυβέρνηση της ΝΔ ό,τι απέμεινε. Η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ:
- δε δίστασε να βάλει σε εφαρμογή έναν από τους πιο εμβληματικούς μνημονιακούς νόμους, που καταργεί μόνιμα τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, τον λεγόμενο πλέον νόμο Βρούτση – Αχτσιόγλου!Προχωρώντας ταυτόχρονα και στο χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την ψήφιση απεργοκτόνων διατάξεων κοκ..
- ψήφισε το νέο Ποινικό Κώδικά και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που εισάγουν απαράδεκτους αμερικανόπνευστους θεσμούς στην ποινική διαδικασία και εντείνουν την ποινικοποίηση των εργατικών λαϊκών αγώνων.
- ψήφισε το νέο εκλογικό νόμο που διατηρεί το πλαφόν εισόδου στη Βουλή και προτείνει μπόνους 10% στο πρώτο κόμμα, νοθεύοντας παραπέρα την απλή αναλογική.
- διατήρησε και ενίσχυσε όλο το αντεργατικό πλαίσιο των μνημονίων ψηφίζοντας εκατοντάδες νόμους, τροπολογίες της τελευταίας στιγμής και σε άσχετα νομοσχέδια, δίνοντας ταυτόχρονα ζεστό χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους μέσω φοροαπαλλαγών, διευκολύνσεων, “εθελοντικών εισφορών” κοκ.
Επιτρέποντας έτσι πλέον στην κυβέρνηση της ΝΔ:
- να φέρνει νομοσχέδιο για τα εργασιακά που χτυπάει ολοκληρωτικά το δικαίωμα στην απεργία, βάζει ταφόπλακα σε κλαδικές συμβάσεις, συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
- να περιορίζεται σε επιμέρους τροποποιήσεις σε ΠΚ και ΚΠΔ, αφού συμφωνεί στον παραπάνω πυρήνα των αλλαγών.
- να φέρνει νέο εκλογικό νόμο που αυξάνει το πλαφόν εισόδου στη Βουλή και θέτει το μπόνους στο 40%.
- με νόμους μέσα στο κατακαλόκαιρο, με αντίστοιχες τροπολογίες της τελευταίας στιγμής και σε άσχετα νομοσχέδια, να χτυπάει το άσυλο, να διατηρεί την φορολεηλασία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και, φυσικά, να μοιράζει ζεστό χρήμα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ετοιμάζοντάς τους ακόμα μεγαλύτερο φαγοπότι με το νέο αναπτυξιακό νόμο.
Επομένως, και σε ό,τι αφορά στο θεμελιώδη νόμο για το αστικό δίκαιο, το Σύνταγμα, τα πράγματα δε θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Είναι εκκωφαντική η συμφωνία τους:
- στη διατήρηση των άρθρων που εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα, επιτρέπουν τη διέλευση και στάση ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, απονέμουν προκλητικά προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, κοκ.
- στη συνταγματική κατοχύρωση των επιταγών της ΕΕ και των μνημονίων (όπως η “ανταποδοτικότητα”)
- στην αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές
- στην ανάδειξη με μικρότερη πλειοψηφία των ΔΣ των Ανεξάρτητων Αρχών που αποτέλεσαν πολύτιμο εργαλείο για την προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου όλα αυτά τα χρόνια,
- σε επιμέρους αλλαγές στο άρθρο περί ευθύνης υπουργών και όχι στην πλήρη κατάργησή του για να δικάζονται οι υπουργοί όπως όλοι οι πολίτες.
Αυτή τη συμφωνία λοιπόν, δε μπορούν να την κρύψουν όσο κουρνιαχτό κι αν σηκώνουν.
Το ΚΚΕ στέκεται απέναντι από την κοινή επιδίωξη όλων των κομμάτων να συνεχιστεί απρόσκοπτα ο σφαγιασμός των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας. Πρωτοστατεί μαζί με το εργατικό λαϊκό κίνημα που λέει όχι σε ακόμα περισσότερες θυσίες προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που διεκδικεί να πάρει πίσω ό,τι του λήστεψαν οι αντιλαϊκές πολιτικές στην κρίση, που παλεύει να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του, κόντρα στην προσπάθεια που εξυφαίνεται όλα τα τελευταία χρόνια, να καθιερωθούν και μέσω του Συντάγματος, σταθερές κυβερνήσεις που θα υλοποιούν μέχρι κεραίας την αντιλαϊκή πολιτική που ματώνει το λαό.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ