Με επιτυχία και σε ζεστό κλίμα πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 23/11/2021 η σύσκεψη-συζήτηση με θέμα “Γυναίκα και δικηγορία” από την Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων Θεσσαλονίκης Στα πλαίσια της εκδήλωσης έγιναν παρεμβάσεις από τις υποψήφιες συμβούλους Μίνα Αγγελοπούλου και Αγγελική Χάψα:

Η Μ. Αγγελοπούλου ανέδειξε την ολοκληρωμένη προσέγγιση και τις θέσεις της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Δικηγόρων γύρω από το πολυσυζητημένο φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών, δείχνοντας τη διέξοδο στη συλλογική πάλη για τη διαμόρφωση των όρων και προϋποθέσεων ώστε να μπορεί κάθε γυναίκα να “σηκώνει κεφάλι”, να καταγγέλλει όσα βιώνει αλλά και να διεκδικεί όσα της αξίζουν. Στάθηκε στον “πήχη” που χρειάζεται να θέσουμε στις διεκδικήσεις μας, την ώρα που η εργαζόμενη γυναίκα σήμερα “βάλλεται” πολλαπλά για να τον “χαμηλώνει”. Σημείωσε πως αυτός ο πήχης ορίζεται από την ίδια την πραγματικότητα, τις τεράστιες τεχνολογικές και εν γένει παραγωγικές δυνατότητες να καλύπτουμε το σύνολο των σύγχρονων αναγκών μας, φέρνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα σε ό,τι αφορά στις συνθήκες και τους όρους εργασίας, στην υγεία, στην παιδεία, στην κατοικία και τις υποδομές. Για το σύνολο των πλευρών της ζωής της γυναίκας δικηγόρου, σημείωσε πως μπορεί κάθε μία να βρει “εστία” συνάντησης και αγώνα με τις όμοιές της εκεί που ζει, στους Συλλόγους και τις Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ. Κατέδειξε τον ρόλο του Δικηγορικού Συλλόγου ως θεσμού που δεν μπορεί και δεν πρόκειται να εκφράσει και να υπηρετήσει τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των γυναικών στον χώρο, γιατί υπηρετεί τα ανώτερα στρώματα της δικηγορίας.

Η Αγγ. Χάψα τόνισε ότι πίσω από την καλογυαλισμένη «βιτρίνα» της «ανεξάρτητης », που καθρεφτίζει το πρότυπο μιας μικρής μειοψηφίας γυναικών , βρίσκεται η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων γυναικών. Η «ελευθερία» που υποτίθεται πως έχει η γυναίκα επαγγελματίας να διαμορφώσει τους όρους της ζωής, της δουλειάς, του οικογενειακού της προγραμματισμού, μεταφράζεται στην πράξη σε δεσμά που εκτείνονται σε κάθε πλευρά της ζωής της. Για τις επαγγελματίες, που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν προσωπικό, σημαίνει ατελείωτες ώρες δουλειάς. Με το εισόδημά τους διαρκώς να συρρικνώνεται και τα χρέη τους να μεγαλώνουν, σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούν να αντέξουν στις συνθήκες του ανταγωνισμού των μεγάλων και οδηγούνται στην έξοδο από το επάγγελμα . Ο «συνδυασμός οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων», ισοδυναμεί με έναν σκληρό αγώνα δρόμου για την αυτοαπασχολούμενη μητέρα, προκειμένου να τα βγάλει πέρα, χωρίς στοιχειώδεις παροχές, όπως άδειες και επιδόματα μητρότητας.
• Ουσιαστική προστασία της μητρότητας. Κρατικό δίκτυο υποδομών, με δωρεάν υπηρεσίες για την οικογένεια, το παιδί, τα άτομα τρίτης ηλικίας, τα ΑΜΕΑ.
• Πλήρη σύνταξη στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μετά από 30 χρόνια εργασίας ή στα 60 έτη για τους άνδρες και 55 για τις γυναίκες
• ισότιμη συμμετοχή σε κλάδους και τομείς της οικονομίας με σταθερή εργασία, σταθερό ωράριο και μέτρα προστασίας της μητρότητας, του γυναικείου οργανισμού, με βάση τις επιστημονικές – τεχνολογικές εξελίξεις.
• Επίδομα μητρότητας στις αυτοαπασχολούμενες για 2 μήνες πριν τον τοκετό και 6 μήνες μετά, στο ύψος του βασικού μισθού. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών τον πρώτο χρόνο μετά τον τοκετό. Υπολογισμό του χρόνου αυτού στο συντάξιμο χρόνο