Ολόκληρη η ομιλία του Αντώνη Αντανασιώτη, μέλους της πολιτικής αγωγής των κομμουνιστών συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη δίκη της Χρυσής Αυγής και μέλους του Τμήματος Δικαιοσύνης της ΚΕ του ΚΚΕ:
«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση της ΧΑ, θα μπορούσε να πει κανείς, παίρνοντας υπόψη και τη γνώση και την εμπειρία που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα, ότι αυτό το έγκλημα έχει ιστορία.
Η γνωστή φράση του δολοφόνου Ρουπακιά στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν «είμαι δικός σας, της Χρυσής Αυγής» δεν ήρθε από το πουθενά.
Ήταν, με μιαν έννοια, το αποκορύφωμα και η συμπυκνωμένη έκφραση μιας μακρόχρονης στάσης ενθάρρυνσης και ανοχής στη δράση της ΧΑ και άλλων εγκληματικών φασιστικών μορφωμάτων. Από την Αστυνομία, τις διωκτικές αρχές και τη Δικαιοσύνη, αλλά και ισχυρούς επιχειρηματίες, συνολικά το πολιτικό σύστημα.
Συγκεκριμένα, για τη σχέση της με την Αστυνομία, είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία, που αναδείχτηκαν και μέσα από τη δίκη της ΧΑ, όπως η περίπτωση της κατηγορούμενης αστυνομικού Πόπορη στον Πειραιά, βασικού συνδέσμου και πληροφοριοδότη της ΧΑ για να διαπράττει τις εγκληματικές επιθέσεις και να διαφεύγουν τα μέλη της τη σύλληψη, ο ρόλος των αστυνομικών διοικητών Γιοβανίδη στη Νίκαια και Σκάρα στον Αγιο Παντελεήμονα, η απαθής ή χαλαρή στάση αστυνομικών, μέχρι σκανδαλώδους σημείου, προφανώς με άνωθεν εντολές, όπου εκτυλίσσονταν εγκληματικές επιθέσεις σε βάρος αντιπάλων της (‘όπως στην επίθεση στο ΠΑΜΕ που προηγήθηκε αλλά και την ίδια τη δολοφονία Φύσσα), καθώς και η συμμετοχή της σε επιχειρήσεις καταστολής της Αστυνομίας, ως παρακρατική δύναμη (όπως για παράδειγμα, στο παλιό Εφετείο της Αθήνας, για την εκδίωξη μεταναστών).
Φυσικά, οι διασυνδέσεις της ξεκινούν από πολύ παλιότερα. Σύμφωνα με απόρρητη έκθεση της Κρατικής Ασφάλειας για τη Χρυσή Αυγή του 1999, που ήρθε, στο φως της δημοσιότητας, λίγα χρόνια μετά, διαπιστώνεται, μεταξύ άλλων, ότι:
-Η οργάνωση διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξιωματικούς της ΕΛΑΣ και του στρατού, αλλά και με αποστράτους.
-Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων, η Αστυνομία τους προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να εντοπίζουν και να χτυπούν διαδηλωτές, εμφανιζόμενοι ως «αγανακτισμένοι» πολίτες.
-Τα περισσότερα μέλη της Χρυσής Αυγής οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές, παρουσιαζόμενοι ως συνοδοί τους.
-Ο Χάρης Κουσουμβρής, για πολλά χρόνια ηγετικό στέλεχος της ΧΑ, στο σχετικό βιβλίο που εξέδωσε, μετά την αποχώρησή του από τη ΧΑ, επιβεβαιώνει, από τα μέσα, τις γνώριμες εικόνες συνεργασίας ΧΑ – Αστυνομίας, που έχουμε αντικρύσει κατά καιρούς, και επισημαίνει ότι αυτή γινόταν με εντολή του αρχηγού της Χρυσής Αυγής.
Αλλά και η αντιμετώπιση από τις εισαγγελικές αρχές ήταν τουλάχιστον ανεκτική ως προς τη δράση της. Δεκάδες ποινικές υποθέσεις για επιθέσεις της έμεναν για χρόνια στα συρτάρια, όπως, για παράδειγμα, η άγρια επίθεση στο κοινωνικό στέκι «Συνεργείο» στην Ηλιούπολη, με τη συμμετοχή των στελεχών της, Λαγού και Μίχου.
Η λαϊκή κατακραυγή που ξεσηκώθηκε για την εγκληματική δράση της, μετά τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή είχε ήδη επιτελέσει, κατά μεγάλο μέρος, το βρόμικο ρόλο της στην υπηρεσία του συστήματος, συντέλεσαν στην -πολύ καθυστερημένη βέβαια- ποινική δίωξή της.
Ωστόσο, και η δίκη που ακολούθησε, πραγματοποιήθηκε μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε ως Πολιτική Αγωγή:
-Την προκλητική στάση της εισαγγελέα της έδρας, που επιχειρούσε από την αρχή ακόμη της δίκης να αποδομήσει το κατηγορητήριο, με αποκορύφωση την απαράδεκτη αθωωτική της πρόταση.
-Τους τραμπουκισμούς και τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών μέσα και έξω από το δικαστήριο, σε μάρτυρες κατηγορίας, ακόμη και σε συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής, την προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν και να παρελκύσουν τη διαδικασία.
-Tις γενικότερες αρνητικές συνθήκες διεξαγωγής της, όσον αφορά την αρχικά ακατάλληλη δικαστική αίθουσα και τη χρέωση των δικαστών με άλλες υποθέσεις, που οδήγησαν και στην καθυστέρηση της ολοκλήρωσής της, με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ,.
Όμως, και η πρωτόδικη απόφαση, παρά την αναγνώριση του εγκληματικού ναζιστικού χαρακτήρα της ΧΑ, που προέκυψε μέσα από συντριπτικά και αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία, επιφύλαξε επιεικείς ποινές στους χρυσαυγίτες, με τη βοήθεια και του νέου ΠΚ που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατήρησε η ΝΔ, ενώ υποβίβασε την υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, μετατρέποντας το κακούργημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας στα πλημμελήματα των επικίνδυνων και απλών σωματικών βλαβών, οδηγώντας έτσι την κατηγορία στην παραγραφή της.
Θα πρέπει επίσης να επισημανθούν οι μεταγενέστερες αποφάσεις αποφυλάκισης καταδικασμένων στελεχών της, όπως του Πατέλη, οι οποίες ανατράπηκαν, ύστερα και πάλι από την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε.
Φίλες και φίλοι,
Αμέσως μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης, ως Πολιτική Αγωγή των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, δηλώσαμε ότι δεν δικαιολογείται καμία αυταπάτη, κανένας εφησυχασμός.
Οι ναζιστικές επιθέσεις στη Σταυρούπολη, τον Εύοσμο και την Ηλιούπολη της Θεσσαλονίκης, με την ανοχή της Αστυνομίας, ένα χρόνο μετά την έκδοση της απόφασης, όπως και σε μια σειρά άλλες περιοχές της χώρας, η ανενόχλητη δράση του ναζιστή εγκληματία Κασιδιάρη, μέσα από τη φυλακή, μέχρι σήμερα, στον οποίο επιτρέπεται να διευθύνει απρόσκοπτα το κόμμα του, όπως βέβαια και η υπερπροβολή της υποψηφιότητάς του, στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της, είναι κάποια μόνο στοιχεία που επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μας.
Κι αυτό το είπαμε, γιατί γνωρίζουμε ότι οι ρίζες του φασισμού βρίσκονται βαθιά μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Είναι η αναγκαία και πολύτιμη πολιτική εφεδρεία του, που ρίχνει στη μάχη, για να κάνει τη βρόμικη δουλειά: Nα φοβίσει και να χτυπήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να διαδώσει τον αντικομμουνισμό, να εμφανίσει σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες κυβερνήσεις ως το “μικρότερο κακό”, να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Και η ιστορία της Χρυσής Αυγής, όπως ξετυλίχτηκε μέσα και από τη δίκη της, αυτό αποδεικνύει. Η συνειδητή ανοχή και ενθάρρυνση, για δεκαετίες, της εγκληματικής πολιτικής δράσης της από το αστικό κράτος και τους θεσμούς του, την προετοίμασε και την κράτησε ετοιμοπόλεμη για την αξιοποίησή της στα δύσκολα, όπως πράγματι συνέβη την περίοδο της προηγούμενης, βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, Τότε, που όλο το αστικό πολιτικό σύστημα, τα κόμματα και τα ΜΜΕ, από τη μια την ξόρκιζαν και από την άλλη φλέρταραν ανοιχτά ή κρυφά μαζί της, υιοθετούσαν μέρος ή και το σύνολο της ρητορικής της. Δεν έχει παρά να θυμηθεί κανείς, εντελώς ενδεικτικά, από τη μια την υπόθεση του χρυσαυγίτη Μπαλτάκου, γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου επί κυβέρνησης ΝΔ, τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών και βουλευτών της, με χυδαίο ρατσιστικό και αντικομμουνιστικό περιεχόμενο. Και από την άλλη,, τις πλατείες των «αγανακτισμένων», όπου, με ευθύνη και του ΣΥΡΙΖΑ, κάτω από τη θολή αντιμνημονιακή ομπρέλα, ανέπτυσσε η ΧΑ τη δράση της ως δήθεν αντισυστημική δύναμη, τις εκδηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο Καστελόριζο με τη συμμετοχή του εγκληματία ναζιστή Κασιδιάρη, τη συγκυβέρνησή του με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.
Επιπλέον, είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία που αναδείχτηκαν στη δίκη της ΧΑ, με τη συμβολή της Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, για τις στενές σχέσεις της ΧΑ με τους εργολάβους της Ζώνης του Περάματος, με στόχο το χτύπημα του ταξικού σωματείου και τα δικαιώματα των εργατών, οι δεκάδες ερωτήσεις που έκανε στη Βουλή, ζητώντας φοροελαφρύνσεις και άλλα προνόμια στους εφοπλιστές.
Οι αγαστές σχέσεις των ναζιστών και φασιστών με το κεφάλαιο και τους κρατικούς θεσμούς του, προκύπτει και μέσα από τη διεθνή ιστορική εμπειρία. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο βρετανός μελετητής του ναζιστικού και φασιστικού φαινομένου Πάλμε Ντατ, στο βιβλίο του «Φασισμός και κοινωνική επανάσταση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», μελετώντας την πείρα από την εκδήλωσή του, την περίοδο του μεσοπολέμου «Ο φασισμός κατάφερε να αυξήσει την ισχύ του στη βάση αυτών των προβλημάτων και να δημιουργήσει τους ένοπλους σχηματισμούς του, μόνο διότι είχε προστασία και βοήθεια από τα πάνω, από την κρατική μηχανή, από την αστυνομία και το στρατό, το δικαστικό σώμα και τους ισχυρούς καπιταλιστές, έως ότου κατέλαβε τελικά την εξουσία».
Το αστικό κράτος και οι θεσμοί του λοιπόν, ούτε θέλουν ούτε μπορούν ποτέ να ξεκόψουν οριστικά από το φασισμό.
Οι μεταβολές στη στάση του αστικού πολιτικού συστήματος, των κυβερνήσεων και της Δικαιοσύνης, απέναντι στις ναζιστικές και φασιστικές οργανώσεις -ενίσχυση ή αντίστροφα προσωρινός περιορισμός της δράσης τους-, όπως δείχνει και το παράδειγμα της ΧΑ, υπαγορεύονται από τις εκάστοτε προτεραιότητες και ανάγκες της αστικής τάξης, Είναι αναγκασμένη φυσικά, στους σχεδιασμούς της, να παίρνει υπόψη και τις διαθέσεις του κόσμου, την κατακραυγή που δημιουργούν οι εγκληματικές πράξεις τους, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Επομένως, με το φασισμό δεν τελειώσαμε, αφού δεν τελειώσαμε με το σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει, επειδή τον έχει ανάγκη.
Γι’ αυτό, όπως έγραφε και ο Μπρεχτ, «ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά μονάχα ως καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, ως ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός»
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Έχουμε ήδη συσσωρεύσει σημαντική γνώση και πλούσια εμπειρία για το ρόλο του φασισμού και την αντιμετώπισή του, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς και μόρφωσης, ακόμη και μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Μπορούμε και πρέπει να τις μετουσιώσουμε σε πηγή νέας, πιο βαθιάς συνειδητοποίησης και έμπνευσης, σε αγώνα που να στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, τη ρίζα του κακού, δηλαδή τη βάρβαρη δικτατορία του κεφαλαίου, σε όλες τις μορφές της.
Αυτός εξασφαλίζεται μόνο σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, τον πιο συνεπή αντίπαλο του φασισμού, τη δύναμη που αντιμάχεται συνολικά το σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει.
Προχωράμε λοιπόν, αποφασιστικά μπροστά! Για να πάρουν αληθινή εκδίκηση τα όνειρα όλων των θυμάτων του φασισμού, όλων των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου, όλων των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων στη χώρα μας και όπου γης, για μια κοινωνία ελεύθερη, απαλλαγμένη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.»