Η κυβέρνηση φέρνει ακόμη μια φορά ένα νομοσχέδιο με ασύνδετες μεταξύ τους θεματικές και με απαράδεκτες fast-track διαδικασίες.
Η αυστηροποίηση παρουσιάζεται πάλι ως “φάρμακο”
Και στο νομοσχέδιο αυτό διαφημίζεται ως λύση η αυστηροποίηση των ποινικών διατάξεων για την καταπολέμηση σύνθετων κοινωνικών προβλημάτων, όπως του φαινομένου της ενδοοικογενειακής βίας και των σοβαρών εγκλημάτων που συνδέονται με αυτή. Έχει ήδη πολλαπλά αποδειχθεί ότι η αυστηροποίηση της νομοθεσίας δεν οδηγεί από μόνη της σε αντιμετώπιση της εγκληματικότητας. Γιατί ακριβώς δεν αντιμετωπίζονται οι οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες που οδηγούν σε τέτοια φαινόμενα, το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, της νόμιμης βίας, της καταστολής. Άλλωστε, και ο ισχύων ειδικός “αυστηρότερος” νόμος για τα ζητήματα της ενδοοικογενειακής βίας (3500/2006) δεν μείωσε την έκταση και την οξύτητα του προβλήματος.
Η ολόπλευρη προστασία των γυναικών και των παιδιών απαιτεί να ξεπεραστούν η τραγική υποστελέχωση των δικαστικών συστημάτων, η ανυπαρξία οικογενειακών δικαστηρίων, η έλλειψη επιστημονικής, κοινωνικής υποστήριξης των θυμάτων από κρατικές δομές, όπως επαρκείς ξενώνες κ.ά. Ούτε φυσικά προστατεύονται τα θύματα από τις αστυνομικές δυνάμεις, όπως με τραγικό τρόπο αποτυπώθηκε με τη δολοφονία της Κυριακής, στους Αγ. Αναργύρους, λίγα μέτρα έξω από το αστυνομικό τμήμα. Αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά ότι αυτές είναι σταθερά προσανατολισμένες στην αντιμετώπιση του «εχθρού-λαού» και όχι στη στήριξη των θυμάτων.
Οι εγκληματικές ελλείψεις στην πρόληψη και την προστασία των θυμάτων συνιστούν διαχρονικές, συνειδητές επιλογές όλων των κυβερνήσεων στη βάση της πολιτικής του «κόστους-οφέλους» της ΕΕ, που σήμερα εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ και υιοθετούν όλα τα αστικά κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η δική τους πολιτική είναι που επιδεινώνει τους όρους και τις συνθήκες ζωής των γυναικών και του λαού μας. Γι’ αυτό έχουν ευθύνη και όσοι δεν βγάζουν κουβέντα για τις πολιτικές της ΕΕ σε βάρος των θυμάτων, όπως ο ΔΣΑ και η Ολομέλεια, όσοι εγκλωβίζουν τη συζήτηση σε μια “αναποτελεσματική μεταφορά” της Οδηγίας.
Άλλωστε, μέσα στο υπάρχον σάπιο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που φτάνει μέχρι και την εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου σώματος για τα κέρδη είναι που καλλιεργείται ο ατομισμός, ο ανταγωνισμός, η υποτίμηση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, ακόμη και της ζωής του. «Αξίες» που οδηγούν μεταξύ άλλων και στην ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική παρενόχληση, το βιασμό, ακόμα και σε δολοφονίες γυναικών.
Αντιδραστικές διατάξεις που ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους
Η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα τις διατάξεις για την ενδοοικογενειακή βία, εντείνει την καταστολή, παραβιάζοντας βασικά δικαιώματα του κατηγορουμένου, ανοίγοντας ταυτόχρονα επικίνδυνους δρόμους για περαιτέρω εφαρμογή των διατάξεων αυτών σε άλλες κατηγορίες υποθέσεων, απέναντι στο εργατικό λαϊκό κίνημα.
Θεσμοθετούνται επικίνδυνες διαδικασίες, όπως αυτή των τηλεφωνικών καταγγελιών, γενικεύεται η προσωρινή κράτηση και η διάρκεια της, η επαναφορά του κανόνα της προφυλάκισης και μάλιστα και για πλημμελήματα. Οι νέες διατάξεις απαγορεύουν τη μετατροπή ή την αναστολή της ποινής, παρακάμπτουν τη διαδικασία των δικαστικών συμβουλίων, επιτρέπουν την εκδίκαση μιας υπόθεσης και την καταδίκη κατηγορουμένου χωρίς να του δοθεί η δυνατότητα να εξετάσει τον μηνυτή. Την ίδια στιγμή τυποποιείται η “παρεμπόδιση της δικαιοσύνης” ως αυτοτελής αξιόποινη πράξη, ακόμη και για υποθέσεις πλημμεληματικού χαρακτήρα, με φανερό τον κίνδυνο να χρησιμοποιηθεί σε βάρος του εργατικού και λαϊκού κινήματος που αντιπαλεύει την ποινικοποίηση των αγώνων.
Αντίστοιχα, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της παραβατικότητας των ανηλίκων προβλέπεται η αντικατάσταση των αναμορφωτικών μέτρων με περιορισμό σε Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων (!), καθώς και η αύξηση της μέγιστης διάρκειας προσωρινής κράτησης ανηλίκου, παρόλο που η προσωρινή κράτηση πρέπει να αποτελεί πραγματικά το έσχατο μέσο. Ταυτόχρονα, επιρρίπτονται αποκλειστικά στις οικογένειες όλες οι ευθύνες για τα νοσηρά φαινόμενα που γεννάει το σύστημα, παραβλέποντας τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια από την πολιτική κράτους – κυβερνήσεων – ΕΕ.
Δίνουμε τη δική μας απάντηση απέναντι στα εγκληματικά φαινόμενα και στην όξυνση της καταστολής απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα!
Δεν ανεχόμαστε τον βούρκο που γεννά η βία της εκμεταλλευτικής κοινωνίας και που τρέφουν όλοι οι μηχανισμοί και οι θεσμοί της.
Απαιτούμε:
– Ουσιαστική στήριξη των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, ολόπλευρη ικανοποίηση των αναγκών των παιδιών και των εφήβων.
– Λήψη πρόληψης στα σχολεία, τις γειτονιές, τους αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους.
Δυναμώνουμε:
– την υπεράσπιση μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες των θυμάτων αλλά και των λαϊκών ελευθεριών απέναντι στις νέες αντιδραστικές ποινικές διατάξεις.
– τον οργανωμένο αγώνα απέναντι στα κοινωνικά αίτια των εγκληματικών φαινομένων. Καταδικάζουμε τις σάπιες «αξίες» του ανταγωνισμού, του ατομισμού που γεννά το εκμεταλλευτικό σύστημα στο οποίο ζούμε.
Ασπίδα προστασίας μας η συλλογική διεκδίκηση και αλληλεγγύη για τις σύγχρονες ανάγκες μας