Όσοι είχαν την τιμή να ακούσουν τον Πρωθυπουργό Μητσοτάκη, τον Υπουργό Δικαιοσύνης Φλωρίδη και τον Υφυπουργό Δικαιοσύνης Μπούγα στην κυβερνητική φιέστα που διοργανώθηκε τη μέρα της πανελλαδικής απεργίας στις 20 Νοέμβρη με θέμα: «Ελληνική Δικαιοσύνη: οι μεγάλες αλλαγές», ανάμεσα τους και αρκετά μέλη των ΔΣ του ΔΣΑ και ΔΣΠ, μέτρησαν γύρω στις 50 φορές από τα στόματα των ομιλητών τις λέξεις «επιτάχυνση της δικαιοσύνης». Και δώσ’ του για το πώς θα συμβάλει η ενιοποίηση του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας, και δώσ’ του για το πώς θα συμβάλει η ψηφιοποίηση και τα συστήματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, και δώσ’ του για το πώς θα συμβάλουν οι εξωδικαστικές μορφές επίλυσης (βλ. ιδιωτικοποίηση της δίκης) και δωσ’ του …
Ποιους αφορά πραγματικά αυτή η επιτάχυνση δεν άργησε να (ξανα)φανεί:
Την Τρίτη 26.11.2024, πινάκιο ΚΒ Εργατικά, το έκθεμα δεν έχει σημασία, συναντηθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο με αυτήν την επιτάχυνση. Το δικαστήριο ανέβαλε, κατόπιν αιτήματος του εναγομένου (εργοδότη), για τη συντομότερη δικάσιμο. Αυτή προσδιορίστηκε για τις 7 Μαΐου 2026, μετά, δηλαδή, από 1 έτος και 5 μήνες(!)
Προφανώς δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό ούτε αφορά μόνο τα δικαστήρια της πρωτεύουσας. Είναι συνεχείς οι καταγγελίες αυταπασχολούμενων και μισθωτών συναδέλφων, για αναβολές που ορίζονται σχεδόν για τη Δευτέρα Παρουσία…
Την ίδια στιγμή, καθημερινά αποδεικνύεται που πραγματικά απευθύνονται οι μεγάλες αλλαγές και τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης με τη στήριξη των δικηγορικών συλλόγων. Αποδέκτες έχουν όσους εμπλέκονται σε συγκεκριμένες υποθέσεις εμπορικού και εταιρικού χαρακτήρα με μεγάλα οικονομικά αντικρίσματα, που βλέπουν τις υποθέσεις τους να διεκπεραιώνονται σε χρόνο ρεκόρ. Γι’ αυτούς νομοθετούν, γι’ αυτούς θέλουν να επιταχύνουν, γι’ αυτούς ψηφιοποιούν.
Γι’ αυτό και δε λαμβάνουν κανένα μέτρο στήριξης και ενίσχυσης των κρίσιμων για τη ζωή και την καθημερινότητα των εργαζομένων, υποθέσεων, όπως είναι οι εργατικές και οι οικογενειακές διαφορές. Είναι προφανές ότι στο ενδιαφέρον για επιτάχυνση από τη σκοπιά της «σταθερότητας και ασφάλειας του επενδυτικού ενδιαφέροντος», όπως ορίζεται και από τις κατευθύνσεις της ΕΕ, δεν συγκαταλέγεται ο ενάγων εργαζόμενος. Αυτός, θεωρούν, δεν έχει πρόβλημα να περιμένει αρκετά χρόνια, είτε για να αναγνωριστεί η ακυρότητα της απόλυσής του, είτε για να του επιδικαστούν τα δεδουλευμένα του κλπ.
Επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ότι η Δικαιοσύνη αποτελεί καθρέφτη του συστήματος που υπηρετούν το κράτος, οι κυβερνήσεις, η Ολομέλεια και οι δικηγορικοί σύλλογοι ως “νομικοί σύμβουλοί” της. Γι’ αυτό και όλες οι αναδιαρθρώσεις που διαφημίστηκαν στην εκδήλωση στις 20 Νοέμβρη, στηρίζονται στο έργο των όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και καταλήγουν σε ένα αποτέλεσμα: να διαμορφώνεται μία δικαιοσύνη όλο και πιο φιλική, γρήγορη και αποτελεσματική για τα συμφέροντα των λίγων, των ισχυρών οικονομικών ομίλων και ταυτόχρονα όλο και πιο αργή, δυσπρόσιτη, ακριβή και αντιδραστική για τους πολλούς, τους εργαζομένους, και τις ανάγκες τους.
Οι ζωντανές δυνάμεις που βρεθήκαμε έξω από το «περιφρουρημένο» από την αστυνομία συνεδριακό κέντρο, μετά το κάλεσμα του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων, μεταφέραμε τη φωνή, τα αιτήματα, τις ανάγκες όλων των εργαζομένων στους χώρους της Δικαιοσύνης, των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων Δικηγόρων, Συμβολαιογράφων, Δικαστικών Επιμελητών, Δικαστικών Υπαλλήλων και Δικαστικών Διερμηνέων. Αναδείξαμε το μόνο δόμο για να υπερασπιστούμε τη ζωή και τα δικαιώματά μας: με οργάνωση από τα κάτω, με κοινό βηματισμό όλων των χώρων της Δικαιοσύνης μέσα από τα σωματεία και τους φορείς και με συντονισμό συνολικά με το εργατικό λαϊκό κίνημα μπορούμε να βάλουμε εμπόδια στις αντιδραστικές – αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, να υπερασπιστούμε λαϊκά δικαιώματα και ελευθέριες, να δυναμώσουμε τον αγώνα για να ικανοποιήσουμε όλες μας τις ανάγκες, σε σύγκρουση με ένα σύστημα που τις θεωρεί “αναλώσιμες” για να φουσκώνει τα κέρδη του!