Ανακοίνωση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Δικαστικών Υπαλλήλων για την εφαρμογή του νέου Δικαστικού Χάρτη:
Το ρολόι του πρώην Ειρηνοδικείου και νυν πολιτικού Πρωτοδικείου Αθήνας δείχνει…μεσάνυχτα! Μπήκε πλέον ο Οκτώβρης, κλείνουμε την τρίτη εβδομάδα της εφαρμογής του νέου δικαστικού χάρτη, που σήμανε την οριστική κατάργηση των ειρηνοδικείων. Μετά τα σχολεία και τα νοσοκομεία, ήρθε και η δική μας σειρά.
Ο νέος αυτός δικαστικός χάρτης χαρακτηρίστηκε ως «η ατμομηχανή των μεταρρυθμίσεων στον χώρο της δικαιοσύνης», που «θα δώσει ώθηση και θα κρίνει την αποδοτικότητα και των λοιπών μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων, που εξελίσσονται, και οι οποίες θα συμβάλουν συνολικά σε μια νέα εποχή για την ελληνική Δικαιοσύνη».
Έναν σχεδόν μήνα μετά, ας ρίξουμε μια ματιά στην πραγματικότητα της εργασιακής καθημερινότητας μας στις εγκαταστάσεις του πρώην Ειρηνοδικείου Αθήνας, όπου πλέον εργάζονται δικαστικοί υπάλληλοι που και προηγούμενα εργάζονταν εδώ, αλλά και συνάδελφοι που προηγούμενα εργάζονταν στην Ευελπίδων ή σε περιφερειακά Ειρηνοδικεία.
Λουκάρεως 14, Οκτώβριος 2024, σκηνές ροκ:
Οι υπάλληλοι της Λουκάρεως μπορούν πλέον να διακριθούν σε τρεις κατηγορίες:
(α) Διαδρομιστές: συνάδελφοι που δεν έχουν πλέον γραφεία και τοποθετούνται σε καίριες θέσεις στους διαδρόμους, προκειμένου να ασχοληθούν με τα καθήκοντά τους εν είδει μάλλον πορτιέρη. Η κατηγορία αυτή, ομολογουμένως, εκλείπει σταδιακά, για να δώσει τη θέση της σε συναδέλφους «προσωρινά στεγαζόμενους». Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Συνάδελφοι που στοιβάζονται σε προσωρινά γραφεία (τα κοινώς επονομαζόμενα «προσφυγικά»), με σκοπό να μετακινηθούν αργότερα σε άδηλο χρόνο και τόπο.
(β) Νομάδες: συνάδελφοι που μετακινούνται από τμήμα σε τμήμα ωσάν περιοδεύων θίασος. Στη συγκεκριμένη κατηγορία παρατηρείται η ύπαρξη συναδέλφων, που έχουν αλλάξει τρία τμήματα στο διάστημα δέκα ημερών. Προφανώς, ο νέος δικαστικός χάρτης έγινε η αιτία να ανακαλυφθεί ένα υβρίδιο υπαλλήλων, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να εκπαιδευτούν με αστραπιαία ταχύτητα σε διάφορα πόστα, με την απαίτηση να αποδώσουν κιόλας τα μέγιστα. Όλα αυτά συμβαίνουν πλέον λιτά και απέριττα – με ένα απλό τηλεφώνημα. Έτσι, λοιπόν, ένας συνάδελφος που έχει εκπαιδευτεί σε ένα τμήμα, θα πρέπει να το εγκαταλείψει εντός ολίγων ημερών, προκειμένου να μεταφερθεί σε ένα άλλο βεβαρυμμένο τμήμα, όπου θα απασχολήσει έναν ήδη εξουθενωμένο συνάδελφο που θα τον εκπαιδεύσει εκ νέου. Σοφόν το σαφές!!!
(γ) Συνάδελφοι, που κατά τα φαινόμενα έχουν τοποθετηθεί χωροταξικά, οι οποίοι ωστόσο στερούνται ως επί το πλείστον των στοιχειωδών είτε σε υλικοτεχνική υποδομή είτε σε πρόσβαση σε φακέλους και δικογραφίες ή σε πληροφόρηση εν γένει για τις αρμοδιότητές τους. Ως εκ τούτου, η συνέχιση των εργασιών τους έγκειται στο φιλότιμο, την ευρηματικότητα και την ηρωική τους διάθεση.
Στο μεταξύ, οι αρμοδιότητες των δικαστικών υπαλλήλων έχουν εμπλουτιστεί με νέες, εντελώς ξένες ως προς την περιγραφή του επαγγέλματος (job description για τους αγγλομαθείς), με δημοφιλέστερες την εργασία του αχθοφόρου αλλά και αυτή του προσωπικού καθαριότητας. Μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι βρισκόμαστε σε μια διαρκή μετακόμιση. Όλα αυτά συχνά σε «συσκευασία δώρου» υπερωριακής (και ουχί αμειβόμενης) εργασίας. Κοινώς, μάθε τέχνη και άστηνε…
Μην είστε όμως γκρινιάρηδες! Όλα αυτά είναι απλώς «μικροπροβλήματα». Έτσι δήλωσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης και να τον ακούτε. «Η μετάβαση εξελίσσεται ομαλά», συμπληρώνει και εμείς δεν μπορούμε να κάτσουμε και σε καρέκλα όταν τα ακούμε αυτά, γιατί δεν έχουμε!
Μέσα σε όλα, η τεχνική και ψηφιακή υποδομή, που έχει προβληθεί ως βασική προϋπόθεση για τη θρυλούμενη «νέα εποχή της δικαιοσύνης» δεν έχει διασφαλιστεί, με αποτέλεσμα στη Λουκάρεως να επιδιδόμαστε με ελάχιστη ομολογουμένως επιτυχία στο… κυνήγι του ποντικού (πρόκειται για τα γνωστά και μη εξαιρετέα mouse). Προφανώς, για λόγους ποικιλίας, το εν λόγω παιχνίδι έχει επεκταθεί περιλαμβάνοντας pc, οθόνες, σαρωτές, εκτυπωτές κ.ο.κ.
Σε άλλα νέα, η πληροφόρηση σχετικά με την τοποθεσία αλλά και τη λειτουργία των νέων δικαστικών σχηματισμών εξακολουθεί να είναι από ελάχιστη έως και ανύπαρκτη. Το αποτέλεσμα: Πυκνό μυστήριο σκεπάζει πλέον βασικά ερωτήματα σχετικά με το πού δικάζεται η κάθε διαδικασία ή το ποσό που θα πρέπει να καταβληθεί ως γραμμάτιο για κάθε διαδικασία. Ας μη συζητήσουμε για τις παλαιότερες αποφάσεις που «κοιμήθηκαν» ως αποφάσεις Ειρηνοδικείου και «ξύπνησαν» την επομένη ως αποφάσεις Πρωτοδικείου.
Η ζοφερή εικόνα στη Λουκάρεως περιλαμβάνει πλέον ατέλειωτες ουρές εξουθενωμένων δικηγόρων και άτυχων πολιτών που έχουν εμπλακεί σε δικαστικές διαδικασίες τη συγκεκριμένη περίοδο. Το σύνολο αυτών καλούνται να εξυπηρετήσουν ακόμη πιο εξουθενωμένοι και πελαγωμένοι υπάλληλοι – διαδρομιστές, νομάδες ή μη.
Για όσους εξακολουθούν να αρέσκονται σε στατιστικές και αριθμούς, ας δώσουμε και ένα ενδεικτικό παράδειγμα σχετικά με τον αντίκτυπο της «νέας εποχής της δικαιοσύνης» σε δικηγόρους και λοιπούς πολίτες:
Διάρκεια εγγραφής μιας προσημείωσης όταν αποτελούσε μέρος της δικαστηριακής ύλης: δυο – τρεις ημέρες.
Διάρκεια εγγραφής μιας προσημείωσης σήμερα (με την προϋπόθεση βεβαίως ότι ο δικηγόρος θα δεχτεί άμεσα τον διορισμό του): περίπου 10-15 ημέρες, με ολέθριες συνέπειες ως προς την ολοκλήρωση διαδικασιών όπως η εκταμίευση δανείων και βέβαια για την τσέπη του πολίτη που καλείται να καταβάλλει δεκάδες ευρώ δικηγορική αμοιβή. Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν, πλείστα όσα…
Και η «ατμομηχανή» συνεχίζει ασθμαίνοντας…
Δεν είναι καιρός να πούμε: Όχι άλλο κάρβουνο, σταματήστε τις μηχανές…
Εν μέσω του χάους και των άλλων δεινών, εντύπωση προκαλεί η εκκωφαντική σιωπή και αδράνεια της πλειοψηφίας του ΔΣ του ΣΔΥΑ, η οποία – για παράδειγμα – απέρριψε την πρόταση μας για τη σύγκληση νέας ανοιχτής σύσκεψης των συναδέλφων που εργάζονται στη Λουκάρεως. Εκεί «κανείς δεν βρίσκει τι να πει, τα λέει όλα η σιωπή». Και η ερώτηση προκύπτει σχεδόν αβίαστα: Γιατί άραγε δεν έχουν σταματήσει ακόμη οι μηχανές;
Είναι πλέον σαφές ότι χρειάζεται να πάρουμε την υπόθεση στα δικά μας χέρια, να επιβάλλουμε το δίκιο μας. Τα προβλήματά μας τα ξέρουμε, δεν έχουμε ανάγκη από λόγια παρηγοριάς, ούτε από μια σύγκριση του μεγέθους των δυσκολιών κάθε τμήματος και υπηρεσίας. Καθετί που μας ταλαιπωρεί, λιγότερο ή περισσότερο, δεν μπορεί
να αντιμετωπίζεται ως δεδομένο.
Κάνουμε τη διαφορά, λοιπόν! Γιατί όλα τα παραπάνω μπορούν να αλλάξουν, γιατί ΜΑΖΙ είμαστε δυνατοί!