Ανακοίνωση της Τ.Ο. Δικαιοσύνης της ΚΟΑ του ΚΚΕ
Στις 22 Φλεβάρη συμπληρώνονται 50 χρόνια από την κατάληψη της Νομικής Σχολής της Αθήνας, μια ακόμη φωτεινή στιγμή στην μακρά ιστορία αγώνων του λαού μας και της νεολαίας του, που προηγήθηκε και συντέλεσε στον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973, την κορύφωση της πάλης ενάντια στοδικτατορικό καθεστώς της 21ης Απρίλη.
Οι κομμουνιστές δικηγόροι τιμάμε την επέτειο της κατάληψης της Νομικής Σχολής της Αθήνας, τις θυσίες του αγωνιζόμενου λαού μας, πιάνοντας το κόκκινο νήμα που συνδέει τον αγώνα του τότε με την πάλη στο σήμερα για ελευθερίες και εργασιακά δικαιώματα, για ζωή στο ύψος των αναγκών μας. Δεν ξεχνάμε και τιμάμε τις εξορίες, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια που υπέστησαν κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές!
Είχαν προηγηθεί στις αρχές του 1973 μια σειρά νομοθετικές, κατασταλτικές παρεμβάσεις της χούντας στον χώρο των πανεπιστημίων, όπως ο Καταστατικός Χάρτης για την Ανώτατη Παιδεία, με τον οποίο μεταξύ άλλων επιχειρήθηκε η κατάργηση του φοιτητικού συνδικαλισμού καθώς και το νομοθετικό διάταγμα 1347/73, που επέτρεπε την άρση της αναβολής στράτευσης για τους φοιτητές που απείχαν από μαθήματα ή προέτρεπαν άλλους σε αποχή. Επιστρατεύτηκαν δεκάδες φοιτητές, που συμμετείχαν στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα. Τα παραπάνω αποτέλεσαν τη θρυαλλίδα για να ξεσπάσει η συσσωρευμένη αντίδραση των εργαζομένων και της νεολαίας απέναντι στο χουντικό καθεστώς. Ήταν μια περίοδος όπου πλήθαιναν οι αντιδράσεις, απεργίες, κινητοποιήσεις του λαού μας ενάντια στη χούντα.
Στις 21 Φλεβάρη, πραγματοποιήθηκαν στο κτίριο της Νομικής συνελεύσεις, με κύριο αίτημα την κατάργηση του μέτρου της στράτευσης, ενώ οι φοιτητές που συγκεντρώθηκαν έφτασαν τους 4.000. Σύντομα συγκεντρώθηκαν γύρω από τη Νομική εκατοντάδες, εκφράζοντας τη συμπαράσταση τους στους φοιτητές, οι οποίοι διαλύθηκαν βίαια από την αστυνομία. Τελικώς, η κατάληψη ολοκληρώθηκε την επόμενη μέρα, με τους φοιτητές να αποχωρούν συντεταγμένα. Η αντίστροφη μέτρηση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 είχε ξεκινήσει..
Βγάζουμε τα αναγκαία συμπεράσματα για το σήμερα
Από τα γεγονότα της κατάληψης της Νομικής, του Πολυτεχνείου και συνολικά την πάλη του λαού μας ενάντια στη χούντα, αναδείχτηκε καθαρά ότι η δύναμη είναι στην οργανωμένη διεκδίκηση, στη συμπόρευση των νέων με το εργατικό κίνημα. Ότι οι πλατιές εργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες δυνάμεις μπορούν να αντιδρούν και να κινητοποιούνται, να αντιπαλεύουν και τον πιο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων. Ο αντιδικτατορικός αγώνας, τα μηνύματα του, τα συνθήματα και ανάγκες που πρέσβευε, μένουν ολοζώντανα σήμερα, που:
- Η χώρα μας με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων έχει μετατραπεί σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, συμμετέχει στην πολεμική σύγκρουση που διεξάγεται ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας στα εδάφη της Ουκρανίας, παίρνοντας θέση στη γενικότερη διαμάχη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΗΠΑ – ΕΕ και Κίνα – Ρωσία.
- Η βάρβαρη πολιτική υπέρ των λίγων καταδικάζει τον λαό, αφήνοντας τον απροστάτευτο, χωρίς προοπτικές. Είναι η πολιτική της ενεργειακής φτώχειας, της ακρίβειας, των χιλιάδων πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Η πολιτική που θυσιάζει τους λαούς πότε στα πεδία των μαχών, πότε στα συντρίμμια γιατί θεωρεί κόστος την ανθρώπινη ζωή.
- Η καταστολή εντείνεται μέσα και από σχετικές αλλαγές στη νομοθεσία με συνεχείς περιορισμούς στα εργατικά-συνδικαλιστικά δικαιώματα, όπως η απαγόρευση επί της ουσίας των απεργιών, η διόγκωση ενός πολυπλόκαμου δικτύου παρακολουθήσης κατά του εχθρού-λαού κ.α.
- Το πιο απεχθές γέννημα αυτού του συστήματος, ο φασισμός-ναζισμός συνεχίζει να στάζει παντού το δηλητήριο του. Και στις περίφημες ευρωπαϊκές δημοκρατίες επανεμφανίζονται και ενισχύονται ναζιστικά πολιτικά κόμματα, φασιστικές-ακροδεξιές ομάδες και παρεμφερή μορφώματα. Από τα πιο επίσημα χείλη της ΕΕ ξεχύνονται οι πιο σκοταδιστικές και αναχρονιστικές ιδέες, όπως η εξίσωση φασισμού -κομμουνισμού, η στοχοποίηση της ριζοσπαστικοποίησης. Χαρακτηριστικό το ψήφισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το “σιδηρούν παραπέτασμα”, η απαγόρευση κομμουνιστικών κομμάτων και συμβόλων σε ευρωπαϊκά κράτη, η καταστροφή μνημείων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της νίκης του σοβιετικού στρατού απέναντι στον ναζισμό.
Δυναμώνουμε την πάλη μας ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, τη δικτατορία του κεφαλαίου και του κράτους της!
Μπορεί το σύστημα αυτό της εκμετάλλευσης να άλλαξε φορεσιά, να “έβγαλε τα χακί” και να ντύθηκε το μανδύα της αστικής δημοκρατίας, των “δίκαιων θεσμών” και του “κράτους δικαίου”, αλλά το αληθινό του πρόσωπο παραμένει σάπιο και ιστορικά ξεπερασμένο. Είναι η δικτατορία του κεφαλαίου. Η δικτατορία δηλαδή των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, όλων αυτών που για τη δική τους κερδοφορία “πνίγουν” ασφυκτικά τη ζωή των εργαζομένων.Σε αυτό το έδαφος, καμία κυβέρνηση, “προοδευτική”, “αριστερή” ή όποιου χρώματος, όχι μόνο δεν αλλάζει τους “κανόνες του παιχνιδιού”, αυτούς που ορίζει με αμείλικτο τρόπο η καπιταλιστική κερδοφορία, αλλά αντίθετα τους υπηρετεί, συντρίβοντας τις λαϊκές ανάγκες.
Μόνο η οργανωμένη λαϊκή πάλη που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό ένοχο, την αστική τάξη και τους διεθνείς και εγχώριους συμμάχους της, μπορεί να αντιπαρατεθεί άφοβα στο κράτος του κεφαλαίου και τους μηχανισμούς του. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, που μπαίνει μπροστά στον αγώνα για την οριστική εξάλειψη των αιτιών που γεννούν τους πολέμους, την ανασφάλεια για το αύριο, τις στερήσεις και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων και δυνατοτήτων για μια ζωή ελεύθερη και αξιοπρεπή.
Με ισχυρό ΚΚΕ και στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές και σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά μπορεί ο λαός και η νεολαία να δώσει τις μεγάλες και ελπιδοφόρες μάχες για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία που θα υπηρετεί τις ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας, με βάση τις επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής μας, με ένα πολύ ανώτερο επίπεδο ευημερίας για τους λαούς, που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και μπορούν να ζουν αδελφωμένοι.