Η αδειοδότηση των τεσσάρων ιδιωτικών “πανεπιστημίων” από την κυβέρνηση με βάση τον άθλιο νόμο Πιερρακάκη για την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης χωρίς καν τις ελάχιστες και αυτονόητες προϋποθέσεις, αλλά με ελάχιστες μηδαμινές κτιριακές προδιαγραφές –όταν για να ανοίξεις ακόμη και καφενείο χρειάζεσαι πιστοποιητικό πυρασφάλειας, για τα ιδιωτικά “πανεπιστήμια” δεν απαιτείται!-, με την έναρξη μαθημάτων τον προσεχή Οκτώβριο χωρίς πιστοποιημένα Προγράμματα Σπουδών, με καταγγελίες για σχέσεις ελεγκτών και ελεγχόμενων, επιβεβαιώνει τον αντιεκπαιδευτικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου νόμου, ό,τι είναι κομμένος και ραμμένος στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Ειδικότερα, όσον αφορά τις τρεις νέες ιδιωτικές Νομικές Σχολές που θα λειτουργήσουν, δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πρωτίστως ότι το περιεχόμενο σπουδών στα παραρτήματα των “πετυχημένων” ξένων πανεπιστημίων είναι ακόμη πιο υποβαθμισμένο και ελλιπές. Χαρακτηριστικά, στη σχολή του Keele παραδίδονται τα μισά σε αριθμό μαθήματα σε σχέση με τις Νομικές Σχολές των ΑΕΙ, ορισμένα μαθήματα δεν είναι καν αντιληπτό τι αφορούν (π.χ «Δίκαιο, Ηθική και Υγειονομική Περίθαλψη», «Δεξιότητες στην Αστική Δίκη») ενώ απουσιάζουν βασικά αντικείμενα από τη διδακτέα ύλη (ενδεικτικά: ειδικό ποινικό δίκαιο, ενοχικό, κληρονομικό, εργατικό κοκ). Ενώ, “τα πανεπιστήμια” αυτά τη μια μέρα άρον άρον αδειοδοτήθηκαν και την επομένη ξεκινά η λειτουργία τους! Μάλιστα στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου CITY U.L.E. (παράρτημα του York) για το προπτυχιακό της Νομικής αναφέρεται ότι ακόμη εκκρεμεί η τελική πιστοποίηση των προγραμμάτων από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης αλλά παρ’ όλα αυτά τα μαθήματα θα ξεκινήσουν κανονικά τον Οκτώβρη!
Όμως, η λειτουργία περισσότερων Νομικών Σχολών αποκαλύπτει τη σαφή στόχευση για «παραγωγή» νομικών επιστημόνων, με σημαντικές διαβαθμίσεις μεταξύ τους στο γνωστικό επίπεδο της νομικής επιστήμης, οι οποίοι θα καλύψουν -ως “έτοιμη ύλη προς αξιοποίηση”, όπως είχε χαρακτηριστικά αναφέρει ο πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης – εργασιακές ανάγκες σε μεγάλες δικηγορικές εταιρείες και επιχειρήσεις, ακόμα και με μηδαμινά επαγγελματικά δικαιώματα. Αποκαλυπτική είναι η περιγραφή του μαθήματος “Επαγγελματική Ανάπτυξη για Νομικούς” στη νομική σχολή του Keele, το αντικείμενο του οποίου περιγράφεται «ως επαγγελματική σταδιοδρομία στη νομική, πρακτική άσκηση και εργασιακή εμπειρία, ανάπτυξη και αξιολόγηση δεξιοτήτων, αναστοχασμός επαγγελματικής πορείας, σχέδιο δράσης για απασχολησιμότητα, συνεργασία με φορείς και εργοδότες»….
Στόχος είναι ταυτόχρονα να συμπιεστούν προς τα κάτω οι όροι εργασίας συνολικά των μισθωτών δικηγόρων. Γι’ αυτό η εξέλιξη αυτή έρχεται σε μια περίοδο που έχει ανοίξει από διάφορες πλευρές (κυβέρνηση, Δικηγορικούς Συλλόγους και δυνάμεις που δρουν σε αυτούς) η συζήτηση για τον λεγόμενο “δικηγορικό υπερπληθυσμό” και για περιορισμούς στην απόκτηση της δικηγορικής ιδιότητας. Μια βολική συζήτηση για να προχωρήσουν πιο γρήγορα σχεδιασμοί για τη διαμόρφωση αποφοίτων πολλών ταχυτήτων από τις νομικές σχολές, με διαφορετικά εργασιακά δικαιώματα, με ένα κομμάτι να απορροφάται από τις δικηγορικές εταιρείες ως «βοηθητικές νομικές υπηρεσίες», ως paralegal. Πρόκειται για ένα θεσμό που αναπτύσσεται εδώ και χρόνια σε ΗΠΑ και ΕΕ και προωθείται και στην χώρα μας, αφού εξασφαλίζει φθηνό και ευέλικτο δυναμικό και στις νομικές υπηρεσίες. Επιταχύνεται λοιπόν μια διαδικασία που ήδη υλοποιείται μέσα από διάφορα προγράμματα, όπως αυτό του ΕΚΠΑ e-learning για “Εξειδικευμένο Προσωπικό στον Χώρο Παροχής Νομικών Υπηρεσιών” αλλά και από τη Νομική Βιβλιοθήκη το “Πρόγραμμα Στελεχών Νομικών Επαγγελμάτων”, μάλιστα σε άμεση διασύνδεση με στελέχη δικηγορικών εταιρειών.
Πρόκειται για στόχους – κατευθύνσεις της ΕΕ που υπηρετούν και αλλαγές που έχουν ήδη προωθηθεί και εξαγγέλλονται και στις Νομικές Σχολικές των ΑΕΙ, με πρόσχημα “την προσαρμογή στις ανάγκες της αγοράς και τις απαιτήσεις του 21ου αιώνα”. Από τις εκτεταμένες αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, μέχρι τα διάφορα “μνημόνια συνεργασίας”, όπως στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ, που υπογράφονται με δικηγορικούς συλλόγους (που έχουν αποδείξει το ρόλο τους ως εκφραστές των συμφερόντων των μεγάλων δικηγορικών εταιρειών), κοινή συνισταμένη είναι η προσαρμογή του επιστημονικού αντικείμενου στις ανάγκες του κεφαλαίου, η περαιτέρω υποβάθμιση και απομάκρυνσή τους από την ουσιαστική επιστημονική γνώση του δικαίου, η προσπάθεια ενίσχυσης της αποδοχής από τους νέους νομικούς επιστήμονες των αντιλαϊκών αλλαγών στο δίκαιο και τη δικαιοσύνη, αλλά και η διαμόρφωση αποφοίτων πολλών ταχυτήτων, και επαγγελματικών δικαιωμάτων, με βάση τις ορέξεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των δικηγορικών εταιρειών ανάμεσά τους.
Από κοντά και οι ισχυρές δικηγορικές εταιρείες του κλάδου, που τρίβουν ήδη τα χέρια τους και με αυτές τις αλλαγές και τη διαμόρφωση μαζικού φτηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού νομικών επιστημόνων. Είναι οι ίδιες που έχουν ήδη ανοιχτά διακηρύξει ότι στόχος τους είναι να αυξήσουν τον τζίρο τους ακόμα περισσότερο στη δικηγορική πίτα, συμπιέζοντας ταυτόχρονα και τη μάζα των μικρών αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων που παλεύει για την επιβίωση και βλέπει την έξοδο από το επάγγελμα.
Ταυτόχρονα αυτές οι εξελίξεις, τόσο η ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων όσο και η μεγαλύτερη υποχρηματοδότηση των δημόσιων πανεπιστημίων από το κράτος, η λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, και η διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών τους, με βάση τις ανάγκες και τις επιταγές των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και άλλων αντιδραστικών ενώσεων του κεφαλαίου, στηρίζονται από την κυβερνητική προσπάθεια επιβολής «σιγής νεκροταφείου» σε αυτά, τσακίζοντας τις διεκδικήσεις των φοιτητών και των εργαζομένων, ψηφίζοντας για το σκοπό αυτό μέσα στο κατακαλόκαιρο και το νομοθετικό τερατούργημα για την ποινικοποίηση των αγώνων τους και τις διαγραφές.
Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση, οι αυταπασχολούμενοι, οι μισθωτοί και ασκούμενοι δικηγόροι έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς, παίρνοντας θέση στην οργάνωση του αγώνα, διεκδικώντας δικαιώματα που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες τους, δυναμώνοντας το Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων, ενισχύοντας την προσπάθεια για την ίδρυση του Συλλόγου Αυτοαπασχολούμενων Δικηγόρων.
Αυτό που απαιτείται είναι να καταργηθεί άμεσα ο καταδικασμένος στη συνείδηση του λαού άθλιος νόμος Πιερρακάκη, να ανακληθούν οι άδειες και να σταματήσει το εμπόριο πτυχίων. Να καταργηθούν συνολικά οι απαράδεκτοι νόμοι για την Ανώτατη Εκπαίδευση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων που άνοιξαν το δρόμο για την ενίσχυση της λειτουργίας των ΑΕΙ με ιδωτικοοικονομικά κριτήρια, για την κατάργηση του ασύλου κοκ.
Το δίκιο είναι με το μέρος των φοιτητικών συλλόγων που αγωνίζονται και διεκδικούν σπουδές στο ύψος των σύγχρονων αναγκών, πτυχία με αξία και δουλειά με πλήρη δικαιώματα, μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης από το κόστος της φοιτητικής στέγης, γενναία κρατική χρηματοδότηση, να στελεχωθούν τα δημόσια πανεπιστήμια με όλο το απαραίτητο προσωπικό και να αποκτήσουν την αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή, να καταργηθούν οι άδικοι κόφτες της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, να μη διαγραφεί κανείς φοιτητής που προσπαθεί να ολοκληρώσει τις σπουδές του!