1. Γιατί η ίδρυση Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων στην Αττική ήταν «ρωγμή»;
Γιατί για πρώτη φορά οι μισθωτοί και ασκούμενοι δικηγόροι ανοίξαμε τη δική μας, την ταξική «κοίτη» συλλογικής οργάνωσης και δράσης. Για να εκφραστούν διακριτά κι αυτοτελώς τα δικά μας, ταξικά συμφέροντα και διεκδικήσεις, για ωράριο, αξιοπρεπή μισθό, άδειες, συνδικαλιστικά δικαιώματα κοκ. Σπάσαμε το ψέμα του «ενιαίου δικηγορικού σώματος και λειτουργήματος», το «κέλυφος» της «ενιαίας» οργάνωσης – εκπροσώπησης στους Δικηγορικούς Συλλόγους, που πλασάρονται ως.. «κοινό σπίτι» των εργαζόμενων δικηγόρων και των εργοδοτών τους!
Για να ανοίξει αυτή η «κοίτη», έπρεπε να συγκρουστούμε με τα υπαρκτά νομικά εμπόδια. Υπό το πρίσμα αυτών των εμποδίων, στην ίδια την ιδρυτική συνέλευση του Σωματείου μας, οι δυνάμεις της Αντίρρησης συζητούσαν, πως είναι ίσως προτιμότερο κι αναγκαίο να ιδρύσουμε σύλλογο του ΑΚ, κι όχι εργατικό σωματείο του ν.1264/1982.
Όμως, η ταξική οργάνωση και δράση στη δικηγορία δεν είναι ένας (ακόμα) «χώρος» συλλογικής έκφρασης ανησυχιών, μιας και άλλοι θεσμοί, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, η ΕΑΝΔΑ, δεν ήταν «αρκούντως αγωνιστικοί». Η ίδρυση και δράση σωματείου εργαζομένων ήταν και παραμένει κάτι πολύ ανώτερο: αναγκαιότητα και μοναδική λύση. Η ΕΑΝΔΑ ή βέβαια οι ΔΣ δεν μπορούν από τη φύση τους να παίξουν αντίστοιχο ρόλο, γιατί πολύ απλά, είναι διαταξικοί: στους κόλπους τους εγκλωβίζονται οι εργαζόμενοι μαζί με τους εργοδότες τους. Τόσο απλά είναι τα πράγματα, για κάποιον που ταξικά τα προσεγγίζει.
Η Αγωνιστική Συσπείρωση Μισθωτών Δικηγόρων μπήκε μπροστά για τη συγκρότηση του σωματείου που αποτελεί κατάκτηση, το ποτάμι πίσω δε γυρνά!
2. Το να παλεύουμε για δυνατό, πραγματικό σωματείο, κι όχι γενικώς για έναν «αγωνιστικό φορέα», σημαίνει, μεταξύ άλλων:
- Κάνουμε σημαία μας το αίτημα που βρίσκεται στα χείλη εκατοντάδων μισθωτών και ασκούμενων συναδέλφων, με το που πιάνουν δουλειά και βιώνουν από πρώτο χέρι την εκμετάλλευση: σταθερό κι ανθρώπινο ΩΡΑΡΙΟ, ΟΧΤΑΩΡΟ. Δεν καταφεύγουμε σε ακροβασίες, π.χ. για “ανώτατο όριο ημερήσιας και εβδομαδιαίας απασχόλησης”, που μπορεί να οδηγεί μέχρι και στην κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για διευθέτηση της εργασίας, που μετατρέπει τον εργαζόμενο σε λάστιχο.
- Παλεύουμε για υπογραφή ΣΣΕ. Η ΣΣΕ δεν είναι για το μακρινό απροσδιόριστο μέλλον. Τώρα ζούμε τη ζωή μας, που τσακίζεται από την εκμετάλλευση και καταπίεση, τώρα θα συγκρουστούμε να διεκδικήσουμε συγκροτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
3. Ο προσανατολισμός μας, να παλεύουμε ως εργαζόμενοι – μισθωτοί δικηγόροι, κόντρα στον πραγματικό μας αντίπαλο (εργοδοσία – ΣΔΕΕ και όσους την υπηρετούν, δηλαδή Δικηγορικούς Συλλόγους – Ολομέλεια, κυβερνήσεις – κράτος), με σημαία τις σύγχρονες ανάγκες μας και προμετωπίδα την υπογραφή ΣΣΕ, μας έδωσε δύναμη, να μετρήσουμε βήματα και κατακτήσεις.
Το «ΣΣΕ ή τίποτα», που αποδίδει η Αντίρρηση ως δήθεν «σύνθημα» του Σωματείου μας, έρχεται σε κόντρα με την ίδια την πείρα των εκατοντάδων μελών του σωματείου, που εμπνεύστηκαν και μαζικοποίησαν τις γραμμές του. Των εκατοντάδων συναδέλφων που μας είδαν εκεί, μπροστά σε κάθε ζήτημα, έξω από εταιρείες και γραφεία, και μαζί καταφέραμε συνάδελφοι να ασφαλιστούν, δεδουλευμένα να καταβληθούν κοκ.
Κι αυτά έγιναν ακριβώς, γιατί δεν υπάρχει ανάγκη των μισθωτών και ασκούμενων δικηγόρων που να “αφήνουμε στην άκρη” για αργότερα, αλλά, αντίθετα, μέσα και από την πάλη για υπογραφή ΣΣΕ θέτουμε το σύνολο αυτών των αναγκών στο προσκήνιο της καθημερινής δράσης μας.
Με αυτόν τον προσανατολισμό θα εξασφαλίσουμε σωματείο ακόμα πιο δυνατό στις θυελλώδεις εξελίξεις του επόμενου διαστήματος, στα «μεγάλα γεγονότα» και τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τον λαό, όπως από τη συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές σφαγές και τους δολοφονικούς σχεδιασμούς, των γνωστών ενόχων, των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. (Εμείς τους κατονομάζουμε)
4. Σε αυτόν τον δρόμο, θα συγκρουστούμε με κάθε νομικό εμπόδιο που αξιοποιεί ο αντίπαλός μας, με βασικό τον αντιδραστικό κώδικα δικηγόρων, που απαγορεύει την εξαρτημένη εργασία στους δικηγόρους. Τέτοιου είδους απαράδεκτες και οπισθοδρομικές διατάξεις σαφώς πρέπει να καταργηθούν. Εδώ και τώρα πρέπει να κατοχυρωθεί η ΜΙΣΘΩΤΗ ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ και στον Κώδικα, κόντρα στην «έμμισθη υποταγή» μας στους εργοδότες. Γι’ αυτό συνεχίζουμε και θα αγωνιζόμαστε και το επόμενο διάστημα με την Αγωνιστική Συσπείρωση Μισθωτών Δικηγόρων ξανά στη διοίκηση του σωματείου.
Σε αυτή τη μάχη όμως χρειάζεται να ξεμπερδέψουμε με αντιλήψεις, πως μπορούμε να κατασκευάσουμε κάποιο «ειδικό καθεστώς» προστασίας μας ως εργαζομένων, που να έχει “λίγο από όλα”, επειδή κάποιοι θα ήθελαν να εφεύρουν το “στεγνό νερό” : να είμαστε και εργαζόμενοι με δικαιώματα δεσμευτικά για τους εργοδότες μας, και ανεξάρτητοι, εμείς αδέσμευτοι, συλλειτουργοί. Και μισθωτοί με ωράριο και δικαίωμα στην απεργία, και ελεύθεροι να παίρνουμε κατά το δοκούν υποθέσεις. Το κάλπικο δίλημμα «ΣΣΕ ή τίποτα» μάς οδηγεί να (συ)ζητάμε «λίγο απ’ όλα» με μπόλικο ΤΙΠΟΤΑ από ταξική διεκδίκηση.
Στους εργαζόμενους στις μεγάλες δικηγορικές και άλλες εταιρείες, η πραγματικότητα και η τάση εξέλιξης της δεν θέλει και πολλή εξήγηση και αναλύσεις: δεν σηκώνουν κεφάλι και ζητούν ωράριο, υπερωρίες, κατοχύρωση όπως άλλοι μισθωτοί επιστήμονες.
Δεν θα αμφισβητήσουμε εμείς οι ίδιοι τον χαρακτήρα της εργασιακής σχέσης που θέλουμε να κατοχυρώσουμε, δηλαδή στην ουσία τον ίδιο τον εργατικό χαρακτήρα του σωματείου μας. Δεν θα υιοθετήσουμε «διεκδικήσεις» (πχ διεύρυνση έμμισθης εντολής), που είναι «ανταγωνιστικές», ασύμβατες με το ίδιο μας το σωματείο, γι’ αυτό άλλωστε τις προτάσσει η εργοδοσία και ο ΣΔΕΕ.
5. Όλα όσα παλέψαμε και καταφέραμε, δεν θα γίνονταν χωρίς συλλογική οργάνωση, πλατιά συμμετοχή και συζήτηση, δημοκρατικές μαζικές ΓΣ και διαδικασίες. Όλοι και όλες ξέρουν τον προσανατολισμό και τη μάχη της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Μισθωτών Δικηγόρων για ένα σωματείο μαζικό, ζωντανό, «σπίτι» κι «ασπίδα» για καθένα και καθεμιάς από εμάς.
Απέναντι σε σοβαρά ζητήματα, όπως είναι πχ η μάχη ενάντια σε κάθε διάκριση ανάμεσα στους εργαζόμενους, η προστασία απέναντι σε κάθε μορφής βία κα., «ασπίδα» δεν θεωρήσαμε και δεν θα θεωρήσουμε τους απαράδεκτους νόμους και κατευθύνσεις, που οι κυβερνήσεις και οι σύμμαχοί τους βαφτίζουν μόνοι τους ως «προοδευτικούς». Γι’ αυτό η ΓΣ απέρριψε την πρόταση, να μπει στη ΣΣΕ μας, διάταξη του κατάπτυστου νόμου Χατζηδάκη, που στο όνομα της καταπολέμησης της βίας στον χώρο εργασίας βάζει τον εργοδότη – λύκο (και την αγέλη του) να φύλα τα πρόβατα.
Επιμύθιο: Όλα όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει, κρεμαστάρια, ενίοτε και ψέματα, επιχειρήματα που παίρνουν διαζύγιο από την ίδια την πραγματικότητα.
Στο πραγματικό δίλημμα για το σήμερα και το αύριο του Σωματείου μας, των διεκδικήσεων μας, η απάντηση είναι μία: Συνεχίζουμε με σωματείο ταξικό και δυνατό, σε σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο.
Ανοίξαμε το δρόμο
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
Για τις ανάγκες μας
Για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ανθρώπινο ωράριο, δουλειά με δικαιώματα
Ψηφίζουμε – στηρίζουμε την Αγωνιστική Συσπείρωση Μισθωτών Δικηγόρων!