Παρατίθεται η παρέμβαση του Αντώνη Αντανασιώτη, εκλεγμένου στο ΔΣ του ΔΣΑ με την Αγωνιστική Συσπείρωση, στην εκδήλωση «5 χρόνια από την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής: Δυναμώνουμε την πάλη ενάντια στον φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά» που διοργάνωσε το Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων με τον Φοιτητικό Σύλλογο Νομικής την Τετάρτη 7 Οκτώβρη.
“Σαν σήμερα, για την ακρίβεια σαν χθες, πριν από πέντε χρόνια, η κόρη μου που ήταν τότε μαθήτρια με ρωτάει: Mπαμπά, πειράζει να μην πάω αύριο σχολείο; Eξαρτάται το λόγο, της απαντάω. Μου λέει: ΄Aκουσα ότι αύριο θα βγει η απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής και θέλω να είμαι κι εγώ στη συγκέντρωση στο Εφετείο. Έχω θυμώσει πολύ και θέλω να τιμωρηθούν επιτέλους αυτά τα κτήνη που σκότωσαν τόσο άδικα το Φύσσα. Α! Τότε της λέω, αν είναι γι΄ αυτό το λόγο, πολύ καλά θα κάνεις να μην πας σχολείο.
Και ήταν ένα από τα χιλιάδες νέα παιδιά, που η δολοφονία του Παύλου, του Λουκμάν και τόσων άλλων θυμάτων της εγκληματικής ναζιστικής Χρυσής Αυγής, τα άγγιξε βαθιά και ταρακούνησε τη συνείδησή τους. Άρχισαν να προβληματίζονται, να αναζητούν απαντήσεις, να βγάζουν συμπεράσματα, να παίρνουν θέση. ΄Ετσι, το αίμα των θυμάτων, δεν πήγε χαμένο. ΄Εγινε λίπασμα για να καλλιεργηθούν στο μυαλό και να ανθίσουν στην ψυχή των νέων ανθρώπων σημαντικές ιδέες για τη ριζική αλλαγή της κοινωνίας, όμορφα συναισθήματα, όπως της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Η καρδιά τους γέμισε από αυτό που λέει ο ποιητής, ένα μουλάρι από θυμό που δε σηκώνει τ’ άδικο. Και γι’ αυτό, στην αγαπημένη μας Μάγδα, που έγινε πλέον η μητέρα – σύμβολο όλων των θυμάτων της φασιστικής θηριωδίας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, οφείλουμε να εκφράσουμε την πιο βαθιά ευγνωμοσύνη μας.
Το πρώτο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, που αναδείχτηκε μέσα από τη δίκη, τόσο στον πρώτο όσο και το δεύτερο βαθμό, με την καθοριστική συμβολή της Πολιτικής Αγωγής, είναι ότι το κίνητρο της αποτρόπαιης εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής, είναι η ναζιστική ιδεολογία της, που έχει στο ίδιο το DNA της τη διάπραξη αδίστακτων εγκλημάτων μέσω των ταγμάτων εφόδου, σε βάρος κομμουνιστών, συνδικαλιστών, αντιφασιστών, μεταναστών, ανθρώπων με διαφορετική καταγωγή.
Το δεύτερο, ακόμη πιο σημαντικό, είναι η αποκάλυψη ότι αυτή, η ναζιστική – εγκληματική ιδεολογία και δράση αποτελεί «γνήσιο τέκνο» του συστήματος. Μόνο τυχαίες δεν είναι οι στενές διασυνδέσεις της Χρυσής Αυγής με ισχυρούς θύλακες του κρατικού μηχανισμού, όπως και με μεγάλα επιχειρηματικά και εργοδοτικά συμφέροντα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, τη φράση του δολοφόνου Ρουπακιά προς τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν «είμαι δικός σας, της Χρυσής Αυγής» ή τις δηλώσεις του Κυριτσόπουλου, προέδρου του χρυσαυγίτικου δουλεμπορικού «σωματείου» της Ζώνης του Περάματος για την ανάγκη να σταματήσουν οι απεργίες, να μειωθούν τα μεροκάματα και να υποταχτούν οι εργαζόμενοι στους εφοπλιστές και τους εργολάβους;
Γι’ αυτό, ήδη αμέσως μετά την πρωτόδικη απόφαση, την οποία όλοι, παρά τις επιεικείς ποινές που επέβαλε στους κατηγορούμενους, δεχτήκαμε με χαρά και ικανοποίηση, μέσα και έξω από τη δικαστική αίθουσα, στη συγκλονιστική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε, προειδοποιούσαμε ότι κανένας εφησυχασμός δεν δικαιολογείται, γιατί είναι γνωστός και διαχρονικά επιβεβαιωμένος ο ρόλος του αστικού κράτους και των θεσμών του, όπως της δικαιοσύνης, στο χάιδεμα του φασισμού.
Με τον φασισμό δεν τελειώσαμε, τονίζαμε τότε χαρακτηριστικά, γιατί δεν τελειώσαμε με το καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει, αφού τον έχει ανάγκη για το χτύπημα του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Πολύ περισσότερο σήμερα, στις συνθήκες της βαθύτερης εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που οδηγεί στην ένταση της κρατικής καταστολής και την πολύμορφη πριμοδότηση του εθνικισμού και του φασισμού ως πολύτιμης εφεδρείας του συστήματος, σε ολόκληρη την ΕΕ, η απάντηση για τον λαό δεν μπορεί να βρίσκεται στην ενίσχυση του λεγόμενου «κράτους δικαίου», το οποίο στην πραγματικότητα αποτελεί «πολιορκητικό κριό» επίθεσης στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και όχι ασπίδα προστασίας τους. Δεν μπορεί να βρίσκεται στην «ανάκτηση του χαμένου κύρους» της ταξικής δικαιοσύνης, που από τη μια μεριά δικαιώνει τα μεγάλα συμφέροντα και ρίχνει στα μαλακά τους εγκληματίες φασίστες, όπως το Μιχαλολιάκο και την υπόλοιπη ηγεσία της Χρυσής Αυγής, και από την άλλη αδικεί προκλητικά τον λαό και διώκει με μίσος τους αγώνες του. Όταν τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας, συνδιοργανώνουν μαζί με τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων και το Σύνδεσμο Δικηγορικών Εταιρειών συνέδριο όπως συνέβη πριν δύο εβδομάδες, τα περισσότερα λόγια νομίζω περιττεύουν για να πείσουν ακόμη και τον πιο ανυποψίαστο και καλοπροαίρετο άνθρωπο, για το ρόλο της δικαιοσύνης.
Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία, με τον αγώνα τους, είναι αυτοί που θα φράξουν τον δρόμο στους φασίστες, με την απομόνωσή τους σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης, σε κάθε γειτονιά, και θα επιβάλουν το δίκιο τους, σε σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Μαζί τους και οι κομμουνιστές, οι ριζοσπάστες και προοδευτικοί δικηγόροι, οι οποίοι αναλαμβάνουμε ιδιαίτερο καθήκον, με τις γνώσεις και την ιδιότητά μας, στην υπεράσπιση των θυμάτων των εγκληματικών φασιστικών – ναζιστικών μορφωμάτων, των αγωνιστών του εργατικού – λαϊκού κινήματος, κάθε ανθρώπου τελικά που σηκώνει το ανάστημά του απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.”