Στην Αθήνα στις 8 και 19 Φλεβάρη απολύθηκαν δύο ασκούμενες δικηγόροι από τους εργοδότες δικηγόρους στους οποίους έκαναν την άσκησή τους, η πρώτη γιατί συμμετείχε στην παναττική απεργία αλληλεγγύης στους επιστρατευμένους απεργούς ναυτεργάτες στις 6/2/2013 και η δεύτερη στην πανεργατική απεργία στις 20/2/2013. Στην τελευταία απεργία συμμετείχαν με αποχή από τα καθήκοντά τους και οι δικηγόροι σε όλη τη χώρα, με απόφαση της Συντονιστικής Επιτροπής των Δικηγορικών Συλλόγων και του ΔΣ του ΔΣΑ για την Αθήνα.
Οι απολύσεις αυτές δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελούν άλλη μια πράξη στο χιλιοπαιγμένο έργο της εκμετάλλευσης των ασκούμενων και μισθωτών δικηγόρων, που εντείνεται στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Κάτω από το μανδύα του «συνεργάτη» και με βάση τις αντιδραστικές ρυθμίσεις του Κώδικα Δικηγόρων, οι οποίες επαναλαμβάνονται και στο προτεινόμενο σχέδιο για το νέο Κώδικα, εργάζονται ουσιαστικά με όρους εξαρτημένης εργασίας, υπό τις οδηγίες και εντολές του εργοδότη δικηγόρου, με μηναίο μισθό 400-600 Ευρώ, με εξαντλητικά ωράρια, χωρίς καμία κατοχύρωση σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ακόμα και στο δικαίωμα στην απεργία.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν απλά μια χρόνια τραγική κατάσταση, για την οποία αδιαφορούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και ηγεσίες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όπως και οι δικηγορικοί σύλλογοι. Συνιστούν πτυχή της στρατηγικής επιλογής του κεφαλαίου για φθηνή, ευέλικτη και ανασφάλιστη εργασία ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες, έκφραση της προωθούμενης απαγόρευσης του δικαιώματος στην απεργία. Αυτή τη στρατηγική εξυπηρετεί και η λεγόμενη απελευθέρωση, με την επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου στον τομέα των νομικών υπηρεσιών, που απαιτεί την εξασφάλιση ενός φτηνού, ευέλικτου και πειθήνιου επιστημονικού δυναμικού για τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία, τις δικηγορικές και τις πολυεπαγγελματικές εταιρείες, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Αυτή την πολιτική προωθούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και υλοποιούν οι δικηγορικοί σύλλογοι, οι οποίοι, όπως γίνεται ακόμη πιο φανερό τα τελευταία χρόνια, δεν μπορούν και δεν θέλουν να υπερασπιστούν και να εκφράσουν σε συνδικαλιστικό επίπεδο τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας τόσο των ασκούμενων και μισθωτών δικηγόρων όσο και των αυτοαπασχολούμενων με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, που συμπιέζονται κι αυτοί από τη συγκέντρωση της δικηγορικής ύλης στα μεγαλογραφεία και τις εταιρείες, όπως και από το σύνολο της φορομπηχτικής, αντιασφαλιστικής και αντιλαϊκής πολιτικής. Γι’ αυτό και πλασάρουν την προμετωπίδα της ενιαίας επιστημονικής οργάνωσης, επιχειρώντας να αποκρύψουν την ταξική διαστρωμάτωση στους δικηγόρους, ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Γι’ αυτό και καλλιεργούν το ιδεολόγημα του λειτουργήματος του δικηγόρου, ως «συλλειτουργού» μάλιστα της δικαιοσύνης, μάχονται δήθεν «την υπαλληλοποίηση των συναδέλφων». Μα να είναι κάποιος μισθωτός δεν είναι κακό. Να είναι μισθωτός χωρίς δικαιώματα, ιδίως υπάλληλος και διεκπεραιωτής των νομικών συμφερόντων των μονοπωλίων είναι το κακό.
Άλλωστε, το συμφέρον των ασκούμενων, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα ταυτίζεται με το συμφέρον του εργαζόμενου λαού και των αγώνων του ενάντια στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους και το πολιτικό τους προσωπικό, το δικό τους κράτος και δίκαιο. Είναι, λοιπόν, καθήκον και συμφέρον τους μαζί να χειραφετηθούν από το ρόλο του συλλειτουργού σε μια δικαιοσύνη που στέκεται εχθρική απέναντι στα λαϊκά στρώματα, ποινικοποιεί τους εργατικούς αγώνες και στήνει στον τοίχο πρωτοπόρους συνδικαλιστές, κρίνει εννέα στις δέκα απεργίες παράνομες ή καταχρηστικές, κρίνει νόμιμες τις επιστρατεύσεις των απεργών.
Το προκλητικό βάφτισμα των τρομοκρατικών απολύσεων των ασκούμενων και μισθωτών δικηγόρων ως «διακοπή της συνεργασίας», η απαγόρευση ουσιαστικά του απεργιακού δικαιώματος σε ένα χώρο που υποτίθεται υπερασπίζεται «δικαιώματα» αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι οι αστικοί νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της εργοδοσίας, όπως ταξική είναι και η δικαιοσύνη. Αποδεικνύουν επίσης τον αντιδραστικό χαρακτήρα της άσκησης και της εισαγωγής του θεσμού της μαθητείας για τους φοιτητές της Νομικής στο νέο Κώδικα Δικηγόρων.
Η περιφρούρηση του δικαιώματος στην απεργία, του δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση και τους εργατικούς αγώνες, ο αγώνας ενάντια στην καταστολή και τον αυταρχισμό δεν μπορεί να είναι υπόθεση μόνο αυτών που απεργούν και επιστρατεύονται, σε συμπαράσταση των οποίων απέργησε και η ασκούμενη συνάδελφος, αλλά υπόθεση όλου του λαού.
ΟΙ ΜΙΣΘΩΤΟΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΜΕΝΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ.
ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ.
ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
• Κατάργηση της άσκησης και ένταξή της στο πρόγραμμα σπουδών – μόνη προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος να είναι το πτυχίο χωρίς εξετάσεις ή άλλες διαδικασίες αξιολόγησης. Μέχρι την κατάργησή της: Ελάχιστος μισθός που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες.
• Κατοχύρωση και διεύρυνση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των μισθωτών σε άλλους δικηγόρους και δικηγορικές εταιρείες. Υπαγωγή τους στο καθεστώς των έμμισθων σε ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ. Σε κάθε περίπτωση, ο μισθός τους πρέπει να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες τους, με βάση και τις επιστημονικές τους υπηρεσίες. Χορήγηση δώρων και αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης. 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο.
ΟΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 7/3/2013 ΩΣ ΗΜΕΡΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΤΩΝ ΑΣΚΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΜΙΣΘΩΤΩΝ, ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 13/3/2013 ΩΡΑ 17.30, ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΣΑ