Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 6-10-2022 στο βιβλιοπωλείο-καφέ στης Σύγχρονης Εποχής, παρουσία πλήθους συναδέλφων που στήριξαν τα ψηφοδέλτια της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Δικηγόρων σε Αθήνα και Πειραιά, ο Αντώνης Αντανασιώτης, εκλεγμένος με την Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων στο ΔΣ του ΔΣΑ, σημείωσε:
“Θα ξεκινήσω την τοποθέτησή μου διαφορετικά, απ’ ό,τι συνηθίζεται. Όχι με την περιγραφή της ζοφερής κατάστασης και των οξυμμένων προβλημάτων που βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα. Αλλά με τις δυνατότητες που δημιουργούνται στις σημερινές συνθήκες, να βγουν στο προσκήνιο οι δικές μας ανάγκες. Αυτές της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, των αυτοαπασχολούμενων και μισθωτών δικηγόρων.
Τα μηνύματα από τη χθεσινή σύσκεψη δεκάδων σωματείων, ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ για την προετοιμασία της πανελλαδικής απεργίας στις 9 του Νοέμβρη, από τις μαχητικές συγκεντρώσεις των επαγγελματοβιοτεχνών και των συνταξιούχων στο κέντρο της Αθήνας,, από τους απεργιακούς αγώνες των εργαζόμενων σε μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς, από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, μας οπλίζουν με δύναμη και αισιοδοξία, ότι μπορούμε να γίνουμε εμείς, αν το θελήσουμε, οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Η παρατήρηση των σημαντικών και ραγδαίων εξελίξεων τόσο σε παγκόσμιοι όσο και εγχώριο επίπεδο, έχει κυρίως την αξία της, για να αντιληφθούμε τον αληθινό ένοχο των προβλημάτων μας, να σημαδέψουμε τον πραγματικό αντίπαλο (που φυσικά δεν είναι απλά, για παράδειγμα, ο κακός Μητσοτάκης στη χώρα μας, όπως μας λένε αρκετοί). Αλλά και για να διαπιστώσουμε τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες του, που μας δίνουν τις δυνατότητες να τον αντιπαλέψουμε.
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που μαίνεται, με επίκεντρο στην Ουκρανία, και απειλεί να επεκταθεί παγκόσμια, με τη χρήση μάλιστα πυρηνικών όπλων, η όξυνση των ελληνοτουρκικών με την κλιμάκωση της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας, έχοντας την ανοχή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η νέα οικονομική καπιταλιστική κρίση που βρίσκεται προ των πυλών στην Ευρώπη, η ενεργειακή φτώχεια και η ακρίβεια για τους λαούς, τα κύματα των ξεριζωμένων και κυνηγημένων μεταναστών και προσφύγων, που εξαιτίας της απαράδεκτης συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε υγρό τάφο για χιλιάδες από αυτούς (χτες μόνο πνίγηκαν δεκάδες από τα ναυάγια έξω από τα Κύθηρα και τη Μυτιλήνη και ακόμη περισυλλέγονται πτώματα), η άγρια κρατική καταστολή και οι ποινικές διώξεις πρωτοπόρων κομμουνιστών συνδικαλιστών (όπως οι πρόσφατες σε βάρος της προέδρου της Ομοσπονδίας των νοσοκομειακών γιατρών Αφροδίτης Ρέτζιου και του γραμματέα της Ομοσπονδίας των οικοδόμων Βάλσαμου Συρίγου), το όλο και πιο βαθύ και εκτεταμένο ηλεκτρονικό φακέλωμα του λαού, για να αναφέρουμε μόνο κάποιες βασικές πλευρές και να δώσουμε το στίγμα των εξελίξεων, έχουν κοινή ρίζα –και παγκόσμια και στη χώρα μας- το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Ένα σύστημα που δεν διστάζει να αιματοκυλήσει τους λαούς και να διαπράξει τα πιο απάνθρωπα εγκλήματα, να ξεζουμίσει και να αλυσοδέσει τους λαούς, για να θωρακίσει τα κέρδη των καπιταλιστών και να επιβάλλει τα συμφέροντά τους. Αλλά και ένα σύστημα βαθιά γερασμένο, που έχει σαπίσει και παραδέρνει στις σοβαρές αντιφάσεις και τις αδυναμίες του, που το φάρμακο για το ένα του πρόβλημα, γίνεται φαρμάκι για το άλλο, που φοβάται την οργή και κυρίως την οργανωμένη δράση των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων.
Στοχεύοντας αποτελεσματικά τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου, με το κράτος και τις κυβερνήσεις του, τις αντιλαϊκές ενώσεις του, όπως το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, χρειάζεται να διαλύσουμε στη συνείδησή συναδέλφων με τους οποίους συζητάμε, και ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται από διάφορες δυνάμεις, μαζί και από αυτοαποκαλούμενες «ριζοσπαστικές», με επιζήμια ιδεολογήματα, όπως για την υπεράσπιση του λεγόμενου «κράτους δικαίου». Μας καλούν δηλαδή να υπερασπιστούμε το κράτος και το δίκαιο της εκμεταλλεύτριας τάξης απέναντι σε δήθεν «παρεκκλίσεις» της λειτουργίας και της εφαρμογής τους, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα των υποκλοπών και της άγριας αστυνομικής καταστολής και αυταρχισμού, ενώ στην πραγματικότητα τέτοια φαινόμενα, δεν αποτελούν τίποτε άλλο, παρά κραυγαλέες εκδηλώσεις της αντιδραστικής φύσης και εξέλιξής τους. Μας καλούν να αγωνιστούμε, στην καλύτερη εκδοχή, για κάποια «φτιασιδώματα» του αντιλαϊκού κράτους και κάποια «μερεμέτια» του βαθιά αντιδραστικού νομοθετικού οικοδομήματος, ώστε να γίνουν λιγότερα αποκρουστικά στα μάτια του λαού. Είναι χαρακτηριστικό το πρόσφατο κείμενο του ΔΣ του ΔΣΑ για τις υποκλοπές, με κορμό την πρόταση Βερβεσού, το οποίο υπερψηφίστηκε από όλο το φάσμα των συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων (ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΛΑΕ/ΜΕΡΑ 25, μαζί και από Συμβούλους που πρόσκεινται στη ΝΔ) και καταψηφίστηκε μόνο από τη δική μας παράταξη. Ένα κείμενο, που καταλήγει, ως πρόταση, αντί για την κατάργηση όλου του αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου, ευρωπαϊκού και εγχώριου, που επιτρέπει τη μαζική ηλεκτρονική παρακολούθηση των λαών, την απαρέγκλιτη εφαρμογή του αστικού Συντάγματος και της ευρωπαϊκής δικαιικής τάξης!
΄Οσο για τις περίφημες «εγγυήσεις» της αστικής δημοκρατίας, που προβάλλουν και πάλι διάφορες δυνάμεις, μαζί και δήθεν «ριζοσπαστικές», ως αντίβαρο στις αυταρχικές και αυθαίρετες συμπεριφορές του κράτους και των κυβερνήσεων, σπέρνοντας αυταπάτες, είναι αποστομωτική η πλήρης συγκάλυψη των ευθυνών και της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, της ΕΥΠ και άλλων υπηρεσιών, στις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, που ολοκληρώθηκαν πρόσφατα, για το ζήτημα των υποκλοπών. Παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις ότι η αλήθεια θα λάμψει, στην πραγματικότητα, ειδικά η υπόθεση των «συνακροάσεων» των τηλεφώνων σε βάρος του ΚΚΕ, «θάφτηκε» εντελώς, αλλά και οι άλλες υποθέσεις που εξετάζονταν, έμειναν στο βαθύ σκοτάδι.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και λαϊκών ελευθεριών, ο οποίος πρέπει να ενταθεί, και ως δικηγόροι έχουμε ευθύνη να συμβάλλουμε ιδιαίτερα με τις γνώσεις και την ιδιότητά μας, για να είναι καρποφόρος, χρειάζεται να συνδυάζεται με τις υπόλοιπες εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις για τα σύγχρονα δικαιώματά μας, και το κυριότερο, αντί να καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, να στοχεύει και συγκρούεται με τον πραγματικό αντίπαλό τους, την εξουσία του κεφαλαίου.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Δεν είναι σκόπιμο νομίζω, να κάνουμε κάποια αναλυτική περιγραφή στην ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε και στο χώρο μας, τις αντιδραστικές αλλαγές στη Δικαιοσύνη, που γίνεται όλο και πιο εχθρική και απρόσιτη για το λαό και παράλληλα πιο φιλική και αποτελεσματική για τους επιχειρηματικούς ομίλους, την άσκηση του επαγγέλματός μας, που έχει καταντήσει βασανιστική για την πλειοψηφία των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων με τα χαμηλότερα εισοδήματα, τα οξυμμένα προβλήματα που βιώνουμε στην εργασία και τη ζωή μας. Τα γνωρίζουμε όλοι, αφού τα ζούμε καθημερινά, από πρώτο χέρι. Ξέρουμε επίσης –μας το λένε άλλωστε σε όλους τους τόνους- ότι αυτός ο χειμώνας θα είναι ακόμη πιο δύσκολος, αν καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια.
Το ζητούμενο είναι πως θα αντιδράσουμε στην καταιγίδα των αντιλαϊκών μέτρων που έρχεται, πως θα οργανώσουμε συλλογικά τον αγώνα μας, μαζί με τους εργαζόμενους και όλο το λαό, για τα δικαιώματά μας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας, που δημιουργούν η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, πως θα παρέμβουμε τελικά αποτελεσματικά στις εξελίξεις, για το δικό μας όφελος.
Κρίσιμη προϋπόθεση γι΄αυτό, είναι να γίνει πιο βαθιά αντιληπτός και σε πολύ μεγαλύτερη μάζα μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων συναδέλφων, ο αρνητικός ρόλος του ΔΣΑ και των άλλων δικηγορικών συλλόγων, τουλάχιστον των μεγάλων. Από την ίδια τη θεσμική φύση και εξέλιξή τους, ως σύμβουλοι του αστικού κράτους και πάροχοι επαγγελματικών δικαιωμάτων, τη συστέγαση στους κόλπους τους, από τη μια μεριά ιδιοκτητών ισχυρών δικηγορικών εταιρειών, εργοδοτών και μεγαλοδικηγόρων, που συγκεντρώνουν όλο και μεγαλύτερη δικηγορική ύλη στα χέρια τους και από την άλλη, μισθωτών υπαλλήλων δικηγόρων και ασκούμενων, που απασχολούνται με συνεχώς χειρότερους όρους και μικρών αυτοαπασχολούμενων που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία και διαρκώς συμπιέζονται και ωθούνται στον εξοβελισμό από το επάγγελμα, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να υπερασπιστούν τα συμφέροντά μας. Αντίθετα, παίρνουν θέση, όλο και πιο καθαρά, στην αντίπερα όχθη.
Είναι αποκαλυπτικά δύο πρόσφατα, μόνο, παραδείγματα της στάσης του ΔΣΑ και της πλειοψηφίας του, στην τελευταία συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του.
Το πρώτο παράδειγμα, είναι η τοποθέτησή του απέναντι στα προβλήματα των ασκούμενων και μισθωτών δικηγόρων.
Κοινός παρονομαστής των εισηγήσεων και των τοποθετήσεων όλων των παρατάξεων και συμβούλων -πλην της Αγωνιστικής Συσπείρωσης-ήταν η άρνησή τους να αναγνωριστεί και κατοχυρωθεί το καθεστώς της εξαρτημένης εργασίας στο χώρο της μισθωτής δικηγορίας.Από τον Πρόεδρο του Συλλόγου (ο οποίος μάλιστα, ιδιαίτερα ενοχλημένος, “απείλησε” με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ζήτημα αυτό!) μέχρι και τους συμβούλους της κυβερνητικής παράταξης, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και της «Εναλλακτικής Παρέμβασης» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΛΑΕ/ΜΕΡΑ 25), όλοι τους, παρά τις επιμέρους διαφορετικές προσεγγίσεις, συμφώνησαν ότι η εξαρτημένη εργασία είναι κάτι, ακόμη και σήμερα, λίγο-πολύ, ξένο με τη δικηγορία! Κι αυτό, παρότι η πραγματικότητα, ιδίως στις μεγάλες δικηγορικές εταιρείες και δικηγορικά γραφεία, κραυγάζει για την ύπαρξή της,αφού η απασχόληση των μισθωτών και ασκούμενων συναδέλφων περιέχει όλα τα βασικά στοιχεία της εξαρτημένης εργασίας (άσκηση διευθυντικού δικαιώματος από τον εργοδότη, με καθορισμό του χρόνου, του τόπου, του τρόπου παροχής της εργασίας κλπ. έναντι μισθού που καταβάλλει στον υπάλληλο-δικηγόρο). Μάλιστα, οι εκλεγμένοι της «Εναλλακτικής Παρέμβασης», έφτασαν να υποστηρίζουν, πως η σχέση μισθωτής εργασίας μεταξύ εργοδότη δικηγόρου και εργαζόμενου δικηγόρου, μπορεί να υφίσταται.. χωρίς διευθυντικό δικαίωμα! Ξορκίζοντας την εξαρτημένη εργασία, στο όνομα της διαφύλαξης δήθεν της επιστημονικής αυτοτέλειας, της ελευθερίας του ωραρίου και της δυνατότητας προσωπικής πελατείας, αντικειμενικά υπερασπίζονται την εξαντλητική και κακοπληρωμένη απασχόληση, τη στέρηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, όπως τη συλλογική διαπραγμάτευση και την υπογραφή ΣΣΕ, την απεργία. Επιχειρούν να αποδομήσουν και να υποσκάψουν την προσπάθεια των μισθωτών και ασκούμενων δικηγόρων, μέσα και από το Σωματείο τους, να αναγνωριστούν και να κατοχυρωθούν όλα τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματά τους, όπως συμβαίνει άλλωστε σε όλα τα άλλα επιστημονικά επαγγέλματα (μηχανικοί, γιατροί, καθηγητές, οικονομολόγοι κλπ.). Γι’ αυτό προτείνουν ως υποκατάστατο, στην καλύτερη εκδοχή, την αναλογική εφαρμογή κάποιων ψηγμάτων μόνο της εργατικής νομοθεσίας, με ή χωρίς το καθεστώς της έμμισθης εντολής.
Την ίδια άρνηση, επί της ουσίας, είχαν όλες οι άλλες δυνάμεις –παρά και πάλι τις επιμέρους διαφορές τους- να υιοθετήσουν το αίτημα για την κατάργηση του άθλιου και αναχρονιστικού καθεστώτος της άσκησης και την ένταξή της στις προπτυχιακές σπουδές, όπως και την απονομή στους ασκούμενους, μέχρι την κατάργησή της, όλων των δικαιωμάτων ως εργαζόμενων.
Το δεύτερο παράδειγμα, αφορά το ασφαλιστικό που απασχολεί, ως ζέον πρόβλημα, τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων, καθώς και την προστασία των προσωπικών δεδομένων τους.
Στην τελευταία λοιπόν συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΣΑ, η πλειοψηφία του, λειτουργώντας ως πρόθυμος πλασιέ των ασφαλιστικών εταιρειών,αποφάσισε να υιοθετήσει ένα πραγματικά κατάπτυστο «Μνημόνιο Συνεργασίας» με την ασφαλιστική εταιρεία «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΙΣΤΗ»,σύμφωνα με το οποίο, τα προσωπικά δεδομένα όλων των μελών του Συλλόγου (ονοματεπώνυμα, τηλέφωνα σταθερά και κινητά, διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου) διατίθενται σε αυτήν, προκειμένου να οχλεί και να πιέζει τους συναδέλφους, για τις ανάγκες της προώθησης του ασφαλιστικού προγράμματός της! Κι αυτό αποφασίστηκε, ύστερα από την απαίτηση της συγκεκριμένης ασφαλιστικής εταιρείας, προκειμένου να προσελκύσει πρόσθετη πελατεία, επειδή δεν συμπληρώθηκε ο αριθμός των 850 ατόμων που είχε θέσει ως όριο για τη σύναψη του ομαδικού ασφαλιστηρίου (συγκεντρώθηκαν μόνο 701).
Την ώρα δηλαδή που χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μισθωτοί συνάδελφοι με τα χαμηλότερα εισοδήματα ασφυκτιούν από τα χρέη των υποχρεωτικών ασφαλιστικών εισφορών στον ΕΦΚΑ, που αδυνατούν να καταβάλουν, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει να τις αυξήσει παραπέρα από 1-1-2023, την ώρα που η δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη συνεχώς υποβαθμίζεται, η πλειοψηφία του ΔΣ του ΔΣΑ, όχι μόνο συμβάλλει στο ξήλωμα του πουλόβερ της κοινωνικής ασφάλισης με τα ομαδικά ιδιωτικά ασφαλιστήρια που εδώ και χρόνια προωθεί, αλλά κάνει και ένα βήμα παραπέρα: Δίνει βορά στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες τα προσωπικά δεδομένα όλων των μελών του, που κατά τα άλλα κόπτεται για την προστασία τους!
Φυσικά, ως Αγωνιστική Συσπείρωση, αντιταχθήκαμε κατηγορηματικά και έντονα στη συγκεκριμένη απόφαση, και δηλώσαμε ότι θα την καταγγείλουμε δημόσια στους συναδέλφους, όπως και κάναμε.
Και από αυτά τα παραδείγματα, επιβεβαιώνεται η ανάγκη οι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι δικηγόροι με τα χαμηλότερα εισοδήματα, να βγάλουν τα συμπεράσματά μας για τον αρνητικό ρόλο του ΔΣΑ και των άλλων, τουλάχιστον των μεγάλων, δικηγορικών συλλόγων, που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να γίνουν το «σπίτι» μας, όπως υποστηρίζεται από διάφορους.
Τώρα είναι η ώρα να αγωνιστούμε συλλογικά, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους και όλο το λαό, για τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες, μέσα από τα δικά μας διακριτά συνδικαλιστικά εργαλεία: Το Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων, τις Επιτροπές Αγώνα Αυτοαπασχολούμενων Δικηγόρων, την Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Συλλόγου Αυτοαπασχολούμενων, που είναι ήδη στα σκαριά και πρέπει να πλαισιωθεί μαζικά από όλους τους συναδέλφους που πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική.
Δεν παραιτούμαστε παράλληλα, από την αποφασιστική παρέμβασή μας στο ΔΣΑ και τους άλλους φυσικά δικηγορικούς συλλόγους, η οποία δεν έρχεται σε αντίθεση, αλλά συνδυάζεται με την προσπάθεια αποκάλυψης του αντιδραστικού ρόλου τους.
Η κατάσταση δεν πάει άλλο! Δεν μπορεί να συνεχίζεται το απαράδεκτο φαινόμενο ο Πρόεδρος και η πλειοψηφία του ΔΣ να αποφασίζουν ερήμην μας για τα σοβαρά ζητήματα που μας αφορούν. Δεν τους έδωσε κανένας τέτοιο δικαίωμα! Πρέπει να πάρουμε επιτέλους τις τύχες μας στα χέρια μας. Να απαιτήσουμε, με συλλογή υπογραφών, την άμεση σύγκληση Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου, όπου θα συζητήσουμε και θα αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι για όλα τα φλέγοντα προβλήματα που μας απασχολούν.
Να απαιτήσουμε παράλληλα, με μαχητική συλλογική παρέμβαση, τη λήψη απόφασης του ΔΣΑ, όπου θα θέσουμε το ζήτημα, για συμμετοχή με αποχή, στη μεγάλη πανεργατική-παλλαϊκή απεργία στις 9 του Νοέμβρη. Αυτή τη μέρα, στόχος είναι να νεκρώσει κυριολεκτικά ολόκληρη η Ελλάδα και δεν πρέπει να επιτρέψουμε, οι δικηγόροι να αποτελούν παραφωνία, για άλλη μια φορά.
Ο χειμώνας που έρχεται, πρέπει και μπορεί, να σφραγιστεί πραγματικά από τους δικούς μας αγώνες!”