Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 23/11/2021 η σύσκεψη-συζήτηση για τους μισθωτούς δικηγόρους, από την Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων Θεσσαλονίκης, με θέμα: Ούτε ”μαθητές” – ούτε “συνεργάτες”: είμαστε εργαζόμενοι!
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης έγιναν παρεμβάσεις των υποψηφίων συμβούλων Στέφανου Λυκίδη και Δημήτρη Νταφόπουλου.
Κάτω από την “φτερούγα” του Δικηγορικού Συλλόγου αγκαλιάζονται όλοι αδιακρίτως οι Δικηγόροι. Είναι και ο δικηγόρος- εργοδότης και ο δικηγόρος- υπάλληλος. Και ο δικηγόρος που βλέπει το εισόδημα του να αφαιμάζεται με τις ασφαλιστικές εισφορές και την φορολογία, να μειώνεται η δικηγορική ύλη με την ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης και ο δικηγόρος που έχει εταιρία διαμεσολάβησης.
Όλες οι άλλες παρατάξεις φιλοδοξούν να εκφράσουν τα αντιπαρατιθέμενα αυτά συμφέροντα, προβάλλοντας η καθεμία είτε την συντεχνιακή είτε την θεσμική ενότητα του κλάδου.Το πρόβλημα αρχίζει όταν αυτή η φτερούγα “αγκαλιάζει” ορισμένους τόσο, ώστε να δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας.
Όλοι οι μισθωτοί Δικηγόροι που απασχολούμαστε με το καθεστώς του “συνεργάτη” ή οι “μπλοκάκιδες” σε δικηγορικές ή άλλες εταιρίες, “απολαμβάνουμε” από το καθεστώς της αυτοαπασχόλησης τα ακαθόριστα ωράρια, την αυτασφάλιση και τη φοροληστεία και τις αμοιβές του υπαλλήλου.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ανοίξει θαρραλέα η συζήτηση για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας για να εμπίπτουν και οι μισθωτοί δικηγόροι στην προστατευτική εμβέλεια του εργατικού δικαίου, για τη δημιουργία Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων στη Θεσσαλονίκη, μετά από τους συναδέλφους μας στην Αθήνα. Οποιαδήποτε άλλη θέση περί δήθεν ασυμβίβαστου της δικηγορικής ιδιότητας με την έννοια της εξαρτημένης εργασίας, πέρα από ιδεοληπτική άρνηση της πραγματικότητας που βιώνουν οι μισθωτοί, αποτελεί το καλύτερο όχημα καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων τους, αφήνει την προστασία τους στην “καλή καρδιά” του εργοδότη.
Στις 28 και 29 Νοεμβρίου μπορεί να γίνει το βήμα ενίσχυσης της δύναμης που δεν παλεύει για όλους, αλλά για την συντριπτική πλειοψηφία που βλέπει τις ηγεσίες Δικηγορικών Συλλόγων να παίζουν τον ρόλο του καλύτερου παρτενέρ της εκάστοτε κυβέρνησης. Στηρίζουμε- ψηφίζουμε Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων και για Πρόεδρο του ΔΣΘ τον Παντελή Ραδίση.
Η θέση μας στο ζήτημα της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των «συνεργατών» δικηγόρων είναι σαφής: Αγωνιζόμαστε για τυπική και ουσιαστική αναγνώριση της σχέσης τους ως εξαρτημένης εργασίας. Ποιος όμως είναι ο αντίλογος που συχνά ακούγεται έναντι της θέσης αυτής;
Πρώτον, ότι το πρόβλημα αυτό δεν είναι το κύριο, καθώς οι «συνεργάτες» δικηγόροι υπήρχαν ανέκαθεν στο σώμα της δικηγορίας. Η θέση αυτή παραβλέπει ότι τα τελευταία χρόνια η συρρίκνωση και συγκέντρωση της δικηγορικής ύλης καθιστά αργά αλλά σταθερά την κατάσταση του «συνεργάτη» δικηγόρου μόνιμη και όχι προσωρινή. Οι «συνεργάτες» σήμερα, όταν τελικά φεύγουν από το γραφείο που εργάζονται, δεν το κάνουν για να ανοίξουν δικό τους όπως άλλοτε, αλλά για να φύγουν τελείως από το επάγγελμα. Οπότε η ρύθμιση του καθεστώτος που τους διέπει καθίσταται όλο και περισσότερο αναγκαιότητα, μπαίνει εξ αντικειμένου στην ημερήσια διάταξη.
Δεύτερον, ότι η αναγνώριση της εξάρτησης αντιφάσκει με την ανεξαρτησία που πρέπει να διέπει το λειτούργημα του δικηγόρου. Παρ’ όλα αυτά, η θέση αυτή έχει καταλήξει να είναι σήμερα υποκριτική, αφού η εξάρτηση ισχύει ήδη de facto για τους «συνεργάτες» δικηγόρους. Η εμμονή στη σύλληψη αυτή καταλήγει να επιβαρύνει τους «συνεργάτες» με όλες τις υποχρεώσεις του μισθωτού χωρίς να τους αναγνωρίζει κανένα από τα δικαιώματά του.
Τρίτον, ότι η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των «συνεργατών» δικηγόρων μπορεί να γίνει με εναλλακτικούς τρόπους, όπως η νομοθετική καθιέρωση ελάχιστης αμοιβής ή η επέκταση των διατάξεων περί έμμισθης εντολής. Έτσι όμως, ο «συνεργάτης» δεν απολαμβάνει την πλήρη προστασία του εργατικού δικαίου παρά μόνο όσες διατάξεις από αυτό του αναγνωρίζονται ρητά και ειδικά και μάλιστα με υπαρκτό τον κίνδυνο καταστρατήγησής τους (Αλήθεια τι νόημα έχει η ελάχιστη αμοιβή χωρίς παράλληλη κατοχύρωση του χρόνου εργασίας για την οποία καταβάλλεται, της ρύθμισης των ασφαλιστικών και φορολογικών κρατήσεων κ.ο.κ.; ).
Ιδίως δεν απολαμβάνει την προστασία που προσφέρει η δυνατότητα σωματειακής οργάνωσης, κήρυξης και συμμετοχής σε απεργία, συλλογικής διαπραγμάτευσης και συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η υπαγωγή σε μηχανισμούς ελέγχου όπως το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, ενώ εμποδίζεται η συστράτευση με συγγενείς κλάδους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα (π.χ. λογιστές, μηχανικοί) υπονομεύοντας κατά συνέπεια την αποτελεσματικότητα του αγώνα.
Οι θέσεις αυτές αποτελούν φυσικό επακόλουθο της σύγχυσης που προκαλεί η απόπειρα παράλληλης εκπροσώπησης εργοδοτών και εργαζομένων εντός των Δικηγορικών Συλλόγων. Για αυτό είναι αναγκαία όσο ποτέ η σύσταση Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων στη Θεσσαλονίκη, όπως στην Αττική.
Στο «διά ταύτα», είμαστε σήμερα η μόνη δύναμη που έχουμε μία καθαρή και συνολική θέση για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των «συνεργατών» (αναγνώριση ως εξαρτημένη σχέση εργασίας), με έναν καθαρό φορέα που θα την υλοποιήσει (σωματείο μισθωτών δικηγόρων). Η συσπείρωση γύρω από αυτή μας δίνει την απαραίτητη δυναμική για την αποτελεσματικότητα του αγώνα μας ενόψει αλλά και πέρα από τις ερχόμενες εκλογές.