Άρθρο της Δανάης Χέλμη, Προέδρου του Σωματείου Δικαστικών Διερμηνέων Αττικής
Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τους δικαστικούς διερμηνείς σε πολύμηνο απεργιακό αγώνα. Παλεύουμε για να εξοφληθούν οι 200.000 και πλέον ευρώ από δεδουλευμένα προηγούμενων ετών, να πληρωνόμαστε όλα τα δεδουλευμένα μας κανονικά και τακτικά. Δηλαδή για κάτι αυτονόητο. Να
Παλεύουμε ενάντια στο πλαίσιο που απασχόλησης μας που μας καταδικάζει σε εξευτελιστικά χαμηλές αμοιβές χωρίς καμία απολύτως ασφαλιστική κάλυψη και μάλιστα κάτω από την απειλή της επιβολής προστίμου η άλλων συναφών κυρώσεων που θεσπίστηκαν αργότερα. Το πλαίσιο αυτό στηρίζεται στην πάγια τακτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων που, παρόλο τον κομβικό μας ρόλο στην απόδοση της δικαιοσύνης, που είναι η διερμηνεία σε δικές και ανακρίσεις, ουδέποτε θεωρηθήκαμε εργαζόμενοι.
Επιπλέον, τα τελευταία πέντε χρόνια, επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τα αρμόδια υπουργεία Δικαιοσύνης και Οικονομικών συστηματικά μας πληρώνουν έναντι και με μεγάλη καθυστέρηση, που έφτασε μέχρι και έναν ολόκληρο χρόνο, γεγονός που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης και οδήγησε στις παρατεταμένες απεργίες αυτού του δικαστικού έτους.
Όμως η απεργία της Πρωτομαγιάς δεν είναι για εμάς μια ακόμα ημέρα απεργίας, αλλά συμπυκνώνει ιστορικά πολύ σημαντικά διδάγματα για τη σκληρή και μακρόχρονη προσπάθεια μας: δηλαδή ότι χρειάζεται αποφασιστικότητα, επίμονη και πείσμα για να αποσπάσεις έστω και μια κατάκτηση, όπως είναι στην περίπτωση μας οι σταδιακές, τμηματικές καταβολές των δεδουλευμένων που πετύχαμε χωρίς όμως να έχουμε καμία εγγύηση ότι θα συνεχιστούν μέχρις εξοφλήσεως ή αυτό το μέτρο δε θα παρθεί πίσω σε ένα βράδυ.
Άρα είναι μονόδρομος να επιμείνουμε στον αγώνα μας. Γνωρίζουμε καλά ότι στη διάρκεια μιας μακροχρόνιας απεργίας, η πίεση και η αβεβαιότητα που οι ίδιοι βιώνουμε, κάτω από την παρέμβαση και των διάφορων «καλοθελητών» που θα μας τάζουν δήθεν εύκολες, γρήγορες, και με το μάτι στις επόμενες εκλογές, «λύσεις», μπορεί να δημιουργήσουν πολλές δεύτερες σκέψεις. Είτε περί ματαιότητας του συλλογικού, οργανωμένου και σωστά προσανατολισμένου ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο αγώνα, είτε περί δήθεν αποτελεσματικότητας της μιας η της άλλης ατομικής διεξόδου από το πρόβλημα. Όμως, η πράξη δείχνει πως η ενότητα των εργαζομένων του κλάδου και το ίδιο το περιεχόμενο αυτής της ενότητας μπορούν να αποτελέσουν τον χειρότερο εφιάλτη των εργοδοτών μας που, από το 2015 που υπάρχει και αγωνίζεται το Σωματείο μας αδιαφορούν και κωλυσιεργούν, τάζουν λύσεις στα λόγια αλλά στην πράξη μας καταδικάζουν στην εξόντωση.
Στην κουβέντα περί ενότητας, λοιπόν, ανοίγει και το κεφαλαιώδες ζήτημα του ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας σε αυτή την προσπάθεια. Εμείς εξ αρχής αξιώνουμε την έμπρακτη στήριξη των φορέων στο ευρύτερο πεδίο της δικαιοσύνης και του συνδικαλιστικού κινήματος. Όμως ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις και όχι μόνο από τα λεγόμενα του. Γιατί τα “ναι, βεβαίως φυσικά και να στηρίξουμε” του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, που είναι εδώ και χρόνια ενήμερος για το θέμα και πρόσφατα επικαλέστηκε και πάλι άγνοια του προβλήματος, μέχρι στιγμής έχουν αποδειχτεί κούφια και υποκριτικά. Ομοίως, γνωρίζουμε πως οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στη ΓΣΕΕ και πολύ πρόθυμα μας προσφέρουν βήμα στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση τους, είναι πολιτικοί συγγενείς προηγούμενων κυβερνήσεων που πέταξαν τις διαμαρτυρίες και τις προτάσεις μας στον κάλαθο των αχρήστων, που έχουν επιχειρήσει με κάθε τρόπο να επικρατήσει παράλυση στο συνδικαλιστικό κίνημα, που έχουν στηρίξει την πολιτική που στραγγαλίζει όχι μόνο εμάς, αλλά όλους τους εργαζόμενους και την οποία καταγγέλλουμε με το απεργιακό μας πλαίσιο για την πρωτομαγιά.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ στους διάφορους όψιμους δήθεν ενδιαφερόμενους, που μας προσφέρουν ένα μικρόφωνο για να βγάλουν την υποχρέωση. Το να ακουστούν τα αιτήματα μας από ένα τέτοιο μικρόφωνο δεν μπορεί να μας καθιστά υποστηρικτές μιας υποκριτικής πρακτικής που όλες τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου τα παραβλέπει και στηρίζει την πολιτική που μας ρημάζει τη ζωή.
Τις αποφάσεις που έχουμε ήδη πάρει οφείλουμε να τις προστατεύσουμε. Το πλαίσιο δηλαδή με το οποίο καταδικάζουμε την αιματοχυσία των λαών αυτή τη φορά με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που είναι σε εξέλιξη στην Ουκρανία! Το πλαίσιο που καταγγέλλει τη θυσία των λαών ως τίμημα των ανταγωνισμών των επιχειρηματικών ομίλων, όχι ως κεραυνό εν αιθρία που ήρθε να διαταράξει μια δήθεν ειρηνική πραγματικότητα. Γιατί; γιατί ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΊ ΣΥΝΆΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ από διάφορες χώρες του κόσμου το έχουν ΒΙΏΣΕΙ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. Αντίθετα, τον τελευταίο χρόνο έχουμε κάνει πολλές κοινές ενέργειες με τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις τους από τον χώρο της δικαιοσύνης με κοινό παρονομαστή ότι εκεί, όπως και παντού, είναι κανόνας η δουλειά χωρίς δικαιώματα, με εξαντλητικά ωράρια και μισθούς που δε φτάνουν για να βγει ο μήνας. Από το Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων ήρθε η στήριξη όταν αναγκαστήκαμε να πάμε με το έτσι θέλω στο υπουργείο Δικαιοσύνης για να ακούσει επιτέλους τα αιτήματα μας. Από το ίδιο και από τον σύλλογο Δικαστικών υπαλλήλων Αθήνας ήρθε ψήφισμα αλληλεγγύης για τους δικαστικούς διερμηνείς που αποφάσισαν να απέχουν για μήνες από τη δουλειά τους επειδή είχαν να πληρωθούν χρόνια. Όλοι μαζί, για πρώτη φορά σε συντονισμό διεκδικήσαμε να μη γίνουν τα δικαστήρια εστία υπερμετάδοσης του κορωνοϊού με φροντίδα, πρόληψη, ενημέρωση και κονδύλια ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και όχι του καθενός από εμάς ως ατομικά υπευθύνου.
Σε αυτό το δρόμο πρέπει να συνεχίσουμε. Διεκδικώντας όλα όσα έχουμε ανάγκη, ενάντια στην ακρίβεια, τη φτώχεια, τον πόλεμο. Ενώνοντας τη φωνή μας με τους συναδέλφους μας, τους υπόλοιπους εργαζόμενους, τους συμμάχους μας που την Πρωτομαγιά θα βρίσκονται στο Σύνταγμα με δυναμικό και αγωνιστικό πλαίσιο πάλης όπως είναι και η ανακοίνωση μας για την πρωτομαγιά. Μέσα από αυτό το βήμα θα αποκτήσουμε κι εμείς πολύτιμη πείρα για να συνδέσουμε τις επιμέρους διεκδικήσεις μας με τον βασικό μας στόχο, να συνεχίσουμε με πείσμα τον αγώνα μας για εξόφληση των δεδουλευμένων, αύξηση αντίστοιχη της εξειδικευμένης μας εργασίας και θέσπιση σαφούς ασφαλιστικού και εργασιακού πλαισίου με ευθύνη του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Με αυτές τις διεκδικήσεις, δύο μέρες μετά την πρωτομαγιά, το Σωματείο μας θα πραγματοποιήσει γενική συνέλευση για να εκτιμήσει την απεργία ως τώρα και να αποφασίσει τα επόμενα βήματα μας μέχρι το τέλος του δικαστικού έτους. Θα είναι σημαντικό η εκτίμηση και η συνέχιση αυτής της τόσο μεγάλης προσπάθειας να μην επισκιαστεί από την πίεση για δήθεν άμεσες, χειροπιαστές λύσεις, για λογικές πάλης δι αντιπροσώπου, αλλά να γίνει με ωριμότητα και μυαλό καθαρό για το τι θέλουμε να πετύχουμε. Ο κάθε συνάδελφος θα κληθεί να φέρει πείρα και την ειλικρινή του γνώμη και στάση από την πραγματοποίηση και την περιφρούρηση της πολύμηνης απεργίας μας, να διαμορφώσει τα επόμενα βήματα μας σαν δημιούργημά δικό του, που θα το τηρεί και θα το προστατεύει με πείσμα και επιμονή.
Δίνουμε το επόμενο ραντεβού λοιπόν με τους συναδέλφους μας την Τρίτη 3/5 και ώρα 1 στην Ευέλπιδων, στη γενική μας συνέλευση. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε, αλλά δεν σταματάμε να παλεύουμε αν δεν δικαιωθούμε.