Την 21.06.2021 ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής νομοσχέδιο του Υπ. Δικαιοσύνης «..για την καταπολέμηση της απάτης και της πλαστογραφίας μέσων πληρωμής πλην των μετρητών […] και λοιπές επείγουσες διατάξεις», με το οποίο προσαρμόζεται περαιτέρω η εσωτερική νομοθεσία στις αντιδραστικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. για ζητήματα που αφορούν την απάτη, το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, την τρομοκρατία κ.α., με την ενσωμάτωση των αντίστοιχων Οδηγιών.
Μέσα από τέτοιες διακηρύξεις, περί δήθεν αντιμετώπισης και καταπολέμησης της απάτης, στοχοποιούνται τα λεγόμενα φαινόμενα διαφθοράς, την ίδια στιγμή που αναγνωρίζονται οι “νόμιμες πηγές κερδοφορίας”. Αποκρύβεται ότι η εγκληματικότητα αυτή είναι σύμφυτη με αυτό το σύστημα, που και μέσα και από τις “νόμιμες οδούς” ανοίγει συνεχώς διόδους και για φαινόμενα όπως η οικονομική απάτη κ.α.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που εξυπηρετεί την ενίσχυση του επονομαζόμενου «Χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (ΧΕΑΔ). Έναν χώρο αντιδραστικό, μέσα στον οποίο μπορούν να αξιοποιούνται όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί των κρατών-μελών για να αντιμετωπιστεί οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνο για “τα ιερά και τα όσια” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα συμφέροντα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, σε βάρος των δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων των κρατών-μελών.
Έτσι λοιπόν, με το νομοσχέδιο αυτό εμπλουτίζεται το άρθρο 187Α του ΠΚ για την τρομοκρατία, ένα αδίκημα-λάστιχο ώστε να περιλαμβάνει τα πάντα. Με την αλλαγή της παραγράφου 4 του άρθρου διευρύνεται επικίνδυνα το αξιόποινο, καθώς αλλάζει η διατύπωση και τιμωρείται όχι όποιος «προκαλεί απόφαση» αλλά όποιος «υποκινεί» άλλον σε τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή σε συμμετοχή σε συγκεκριμένη τρομοκρατική οργάνωση.
Μάλιστα, στην παράγραφο 6 του 187Α, την οποία πρώτος είχε εισάγει ο ΣΥΡΙΖΑ, απαλείφεται η λέξη «δημόσια», ώστε πλέον δεν απαιτείται δημόσια απειλή για τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή δημόσια πρόκληση και διέγερση σε τέλεση της. Συνεπώς αρκεί και σε μια ιδιωτική συζήτηση (!) να υπάρχει μια τέτοια τοποθέτηση, που κατά κάποιους να κρίνεται ότι υποκινεί απειλή για τρομοκρατικές ενέργειες και «εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη», ώστε να μπορέσει να ασκηθεί δίωξη κατά ενός ανθρώπου.
Προστίθεται ακόμη νέο άρθρο 36Α στον ν. 4689/2020 (Α’ 103) με τίτλο «Δημόσια υποκίνηση σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος μέσω διαδικτύου», όπου τίθενται ασφυκτικά χρονικά όρια προκειμένου να κατεβαίνουν από τους παρόχους αστραπιαία από το διαδίκτυο όσες αναρτήσεις χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικές και επικίνδυνες. Τη στιγμή που είναι νωπό ακόμη το κατέβασμα του καναλιού της Σεμίνας Διγενή από το youtube με το αόριστο επιχείρημα ότι «..το περιεχόμενο έχει σκοπό να υποκινήσει τη βία ή να ενθαρρύνει επικίνδυνες, παράνομες δραστηριότητες..»
Επίσης, την ανακοίνωση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Δικηγόρων για το νομοσχέδιο και τη ρύθμιση του σχετικά με το αρ. 349 ΚΠΔ.
Πιο ειδικά για το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης (ΕΕΣ)
Το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης θεσπίστηκε με την απόφαση-πλαίσιο του Συμβουλίου της 13ης Ιουνίου 2002. Πρόκειται επί της ουσίας για έναν μηχανισμό για τη γρήγορη παράδοση των καταζητούμενων με σκοπό την άσκηση ποινικής δίωξης. Ο νόμος 3251/2004 για το ΕΕΣ εκπλήρωσε τη δέσμευση της Ελλάδας να συμμορφωθεί με τις αντίστοιχες αποφάσεις-πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να τις καταστήσει εσωτερικό της δίκαιο. Με την υλοποίηση του ΕΕΣ καταργήθηκε ο πολιτικός χαρακτήρας της έκδοσης. Ουσιαστικά, περιορίστηκε το δικαίωμα ενός κράτους να αρνηθεί την έκδοση ενός προσώπου.
Το ΕΕΣ, εξαρχής όπως διαμορφώθηκε, διέπεται από ένα ιδιαίτερα περιοριστικό κι εχθρικό για τα λαϊκά δικαιώματα πλαίσιο:
Είναι χαρακτηριστικές μεταξύ άλλων οι διατάξεις για τον περιορισμένο αριθμό λόγων μη εκτέλεσης του εντάλματος, η κατάργηση της αρχής του διπλού αξιόποινου για 32 εγκλήματα και οι αυστηρές προθεσμίες για την εκτέλεση κάθε ΕΕΣ. Καταργήθηκε ακόμη η αρχή της ειδικότητας, ώστε μπορούν να προστεθούν από τη χώρα που ζήτησε και πέτυχε την έκδοση και άλλα αδικήματα σε βάρος του κατηγορουμένου ή υπόπτου, τα οποία δεν είχαν αναφερθεί στην αίτηση έκδοσης.
Με το ΕΕΣ καταργείται ουσιαστικά η έννοια του πολιτικού εγκλήματος, με συνέπεια να μην υπάρχει δυνατότητα άρνησης έκδοσης από το κράτος και ταυτόχρονα να μην έχει ο κατηγορούμενος ηπιότερη ποινική μεταχείριση λόγω των πολιτικών του φρονημάτων. Μάλιστα, επιτρέπεται στη χώρα που ζήτησε την έκδοση, να προχωρήσει σε επανέκδοση σε άλλη χώρα – μέλος της ΕΕ ή και σε τρίτη χώρα, χωρίς τη συγκατάθεση της χώρας που παρέδωσε τον κατηγορούμενο. Για παράδειγμα, μπορεί Κούρδοι να εκδίδονται από την Ελλάδα λ.χ. στην Αγγλία και εκείνη να τους επανεκδίδει στην Τουρκία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διακινδύνευση της ελευθερίας και της ζωής τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, το ΚΚΕ είχε επιστήσει εξαρχής την προσοχή απέναντι στο ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, το οποίοεντάχθηκε στο γιγάντιο πλέγμα μηχανισμών καταστολής της ΕΕ, με διάφορα προσχήματα, όπως η «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», για να περιορίσει ασφυκτικά τα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, ουσιαστικά για το χτύπημα του εργατικού – λαϊκού κινήματος.
Για τις νέες αλλαγές στο ΕΕΣ
- Ιδιαιτέρως επικίνδυνες είναι οι διατάξεις εκείνες που αφαιρούν μια σειρά περιπτώσεις από την υποχρεωτική απαγόρευση εκτέλεσης του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης. Τέτοιες είναι ενδεικτικά περιπτώσεις κατά τις οποίες έχει παραγραφεί το έγκλημα ή η ποινή σύμφωνα με τους ελληνικούς ποινικούς νόμους ή που η πράξη θεωρείται κατά τον ελληνικό ποινικό νόμο ότι τελέστηκε εξ ολοκλήρου ή εν μέρει στο έδαφος της Ελλάδας κοκ. Γίνεται φανερό ότι έτσι παραβιάζονται ακόμη και θεμελιώδεις, γενικές αρχές του ποινικού δικαίου.
Ειδικότερα, προκαλεί πολύ σοβαρά ερωτήματα και ανησυχία η άρση της υποχρεωτικής απαγόρευσης εκτέλεσης του ΕΕΣ που έχει εκδοθεί προς τον σκοπό της δίωξης ή τιμωρίας προσώπου λόγω του φύλου, της φυλής, της θρησκείας, της εθνοτικής καταγωγής, της ιθαγένειας, της γλώσσας, των πολιτικών φρονημάτων, του γενετήσιου προσανατολισμού του ή τις δράσεις τους υπέρ της ελευθερίας. Πώς μπορεί να γίνει ανεκτή μια τέτοια έκδοση και εκτέλεση ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, όταν ο εκζητούμενος διώκεται για κάποιον από τους ανωτέρω λόγους; Υπάρχει δηλαδή περίπτωση, όταν ένα πρόσωπο διώκεται λ.χ. για τα πολιτικά του φρονήματα ή τον γενετήσιο προσανατολισμό του, κατά την οποία μπορεί να κριθεί ότι πρέπει να εκδοθεί ή να εκτελεστεί το ένταλμα σύλληψής του; ‘Η μήπως αυτό είναι κάτι που μπορεί να εκτιμηθεί κατά περίπτωση;
- Επιπλέον, με το άρθρο 28 του νέου νομοσχεδίου απαλείφεται η αναφορά στο Σύνταγμα, αποστερώντας με τον τρόπο αυτό και το όποιο επιπλέον δίκτυ προστασίας μπορεί να παρείχε αυτό σε περιπτώσεις όπου θίγονται δικαιώματα, η αρχή της αναλογικότητας και άλλες αρχές που έρχονται σε σύγκρουση με την εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος. Συνεπώς, είναι δυνατόν να εκτελείται το ΕΕΣ και σε περιπτώσεις όπου παραβιάζονται δικαιώματα και αρχές που έστω και τυπικά καλύπτονται από το Σύνταγμα. Επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά η υπερίσχυση του ευρωπαϊκού δικαίου ακόμη και σε βάρος αυτού που τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους διατείνονται ότι έχουν ως «κορώνα στο κεφάλι», τις συνταγματικές αρχές.
- Περαιτέρω, με το άρθρο 35 του νέου νομοσχεδίου στην πραγματικότητα απαλείφεται η δυνατότητα που δινόταν στη χώρα να αρνηθεί τη μεταγωγή εκζητούμενου μέσα από το έδαφος της όταν κρινόταν αυτό αναγκαίο. Κατά συνέπεια, τα όποια περιθώρια υπήρχαν να εκτιμήσει ο δικαστής τις περιστάσεις και να αρνηθεί ο ίδιος ή το κράτος εκτέλεσης την εκτέλεση του ΕΕΣ περιορίζονται ακόμη παραπάνω.
Συνολικά, οι αλλαγές που εισάγονται με το νομοσχέδιο αυτό αναφορικά με το ΕΕΣ είναι σοβαρές και ανησυχητικές.
Τα τελευταία χρόνια, με το μανδύα της πιο αποτελεσματικής αντιμετώπισης της διακρατικής εγκληματικότητας, ενισχύθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό οι δυνατότητες αξιοποίησης κατασταλτικών μέτρων, ενώ στο όνομα της διευκόλυνσης της άσκησης των ποινικών διώξεων θίγονται ακόμη και τα ίδια τα αστικά ατομικά δικαιώματα, ουσιαστικά και δικονομικά και μάλιστα πολλές φορές, όπως εν προκειμένω με τις αλλαγές αυτές, με έναν τρόπο ωμό και πραγματικά εξόφθαλμο.
Οι αστικές κυβερνήσεις, παίρνοντας καθεμιά τη σκυτάλη η μία από την άλλη, έχουν προχωρήσει με σταθερά βήματα σε μια σειρά αλλαγές με στόχο την προσαρμογή της κρατικής λειτουργίας στις νέες συνθήκες. Χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο την πολιτική του “μαστιγίου”, την εφαρμογή του δόγματος “νόμος και τάξη” για να φοβίσουν τον λαό.
Είναι φανερή η σύμπλευση όλων των αστικών κομμάτων με τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και στον χώρο απονομής της δικαιοσύνης. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ “μοιράζονται” τις εγκληματικές ευθύνες στη διαμόρφωση του σύγχρονου αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου. Είτε με “φιλελεύθερο” είτε με “σοσιαλδημοκρατικό” και “προοδευτικό” μανδύα, στηρίζουν αταλάντευτα και από κοινού την πολιτική της ΕΕ. Έχουν βάλει όλοι τη σφραγίδα τους στην υιοθέτηση και εφαρμογή των αντιδραστικών της οδηγιών και νομοθετημάτων, που στοχεύουν στο τσάκισμα των εργασιακών και ευρύτερων λαϊκών δικαιωμάτων, στην ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών ή τη δημιουργία νέων.
Υπενθυμίζεται ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, εφαρμόζοντας το ΕΕΣ, προχώρησε στις 12 Νοέμβρη 2015, μέρα πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, στη σύλληψη πέντε φοιτητών που διώκονταν για συμμετοχή σε επεισόδια της 1ης Μάη στο Μιλάνο, σε κινητοποίηση εναντίον της διεθνούς έκθεσης «Expo Milano 2015». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τις “βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές”..
Στην ουσία, αυτό παραδέχθηκε και ο Υπ. Δικαιοσύνης Τσιάρας στη συζήτηση του νομοσχεδίου, σε απάντηση όσων κατήγγειλε η βουλευτής του ΚΚΕ, Μ. Κομνηνάκα. Ο Υπουργός υπερασπίστηκε το νομοσχέδιο ως “κοινό τόπο” για όλους όσους συντάσσονται με την «ευρωπαϊκή πορεία και ταυτότητα της χώρας». Πράγματι: αυτός είναι ο «ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός» που θαυμάζουν όλα τα αστικά κόμματα.
Αυτές οι εξελίξεις δεν αφορούν μόνο τους νομικούς, τους δικηγόρους και “ειδικούς”. Αφορούν πλατιά τον εργαζόμενο λαό, τους νέους και τις νέες, το εργατικό λαϊκό κίνημα, εν τέλει κάθε άνθρωπο που μπορεί να συρθεί άδικα στα δικαστήρια. Οι αντιδραστικές αλλαγές πρέπει και μπορούν να εμποδιστούν στην πράξη, με την οργανωμένη πάλη του λαού και της νεολαίας, στην οποία έχει τη θέση του κάθε ριζοσπάστης δικηγόρος και νομικός, κάθε εργαζόμενος και στον χώρο της δικαιοσύνης.